Gitaar:Tanglewood TSJ CE Vintage Sunburst
Prijs: De mijne 165,-, eerstehands vanaf 269,- (http://www.feedbackmusic.com/gitaar/...0005499/103529)
Vorm: Super Jumbo Western
Muziekstijlen: Folk, Soft Rock, Pop, zachtere Blues, Fingerstyle

Waarom deze gitaar?
Ik had sinds drie jaar twee oude oncategoriseerbare op mijn kamer staan en pingelde wel eens wat. Sinds een paar maanden poogde ik weer een paar nummertjes ten gehore te kunnen bregen. Voor mijn verjaardag ging ik dan ook op zoek naar mijn nieuwe gitaar. Ik had mijn budget (250,-) precies in mijn hoofd en wilde een stuk hout met goede prijs/kwaliteit verhouding waarop ik Bob Dylan, Tallest Man on Earth, Johnny Cash en wat pop op kon spelen. Op ultimate guitar zag ik al goede reviews over de TSF CE (http://www.ultimate-guitar.com/revie...e_r/index.html) waardoor ik deze wilde proberen. In de plaatselijke muziekwinkel ging ik dan ook op zoek naar deze en heb daarnaast lang gezeten met een Cort Earth 70, die voor dat geld de enige was met een solid top. Ook zeker een aanrader! In de winkel klonk de Tanglewood minder goed dan de Cort, maar toen ik op marktplaats de Tanglewood zag voor een lage prijs ben ik toch maar even langsgegaan. Dit model klonk wat voller en de actie is ongekend laag voor een western. In de prijsklasse onder de 400.- heb ik nog nooit een andere gitaar beter vinden klinken. De afwerking is ook ongelofelijk mooi, met een benen kam en een FishMan pickup. Dat hij ondanks de cutaway en de ingebouwde pickup toch even goed klonk als de Cort, gaf uiteindelijk de doorslag.

Kun je het geluid beschrijven?
Bij het uitzoeken heb ik vooral gelet op de volheid en sustain van de bastonen, aangezien ik het mooi vind als bij mijn eigen muziek de bas de melodie duidelijk blijft ondersteunen. De Tanglewood heeft dan ook heerlijk volle bastonen. Hoewel de lage snaren veel boventonen hebben, zijn de hoge snaren daarentegen hard en een klein beetje snerpend. Het geluid is daardoor erg uitgebalanceerd, maar de nadruk ligt toch echt op de uitersten.

Als je hard gaat strummen dan gaan de snaren een beetje grommen, maar er is totaal geen fretbuzz. De gitaar kan een goed volume produceren, ik zou er zo op straat of in een volle kamer mee zitten. Helaas heb ik de gitaar nog nooit uitversterkt (ik speel thuis, voor vrienden, buiten, nog nooit meer volume nodig gehad.

Ik speel zelf Bob Dylan, veel pophits, Johnny Cash, Red Hot Chilli Peppers, wat rockballads en simpele blues. De gitaar is hier perfect voor. Bastonen tussen het strummen door, arpeggios, riffjes klinken heerlijk. Power chords ben ik nog niet zo over uit, eerst vond ik het matig, nu met nieuwe snaren klinkt het allemaal opeens ook een stuk voller.

Verder opmerkingen/promotiepraatjes/etc.?
Ik heb het gevoel dat de Tanglewood TSJ CE de perfecte eerste gitaar is. Geen enkele andere gitaar klinkt zo goed voor zijn prijs en als ik geen geld heb voor een volgende kan ik zeker een paar jaar van het geluid blijven genieten (hoewel ik het heerlijk vind om in de winkel op 900+,- gitaren te spelen). Pas vanaf een prijs van het drie dubbele gaan andere gitaren beter klinken.

Nog één ding dat ik nog niet heb benadrukt, de actie van de gitaar. Deze gitaar speelt zo makkelijk weg dat al mijn vrienden er minstens één opmerking over maken.

Ik zie dat ik hier een wel heel lovende recensie heb gegeven, maar ik ben dan ook heel tevreden met mijn gear!