Post je collectie

[edje kadetje]

In 'mijn tijd' (niet lachen) kende ik verschillende mensen met deze gitaar en ik heb er dan ook vaak op gespeeld. Qua uiterlijk was het al helemaal mijn ding. Zo ging er al snel een doos tissues doorheen bij een snelle blik op haar achterkant.
Qua bespeelbaarheid waren ze allemaal perfect. En ook qua geluid waren ze perfect. En juist DAT ging me uiteindelijk steeds meer tegenstaan.

Die plank is te gemakkelijk en te lief. Ik ging steeds meer houden van de kleine tekortkomingen van de Fender strats. Je kunt er namelijk zo geweldig je voordeel mee doen, als je eenmaal weet wat de sterke en zwakke punten zijn van een gitaar.

Het blijft een BLOEDMOOIE gitaar, maar voor mij iets te 'plat'.

Als Blade speler moet ik toch even reageren:
Het komt mij vreemd over dat iets te perfect kan zijn, maar goed ...

Maar wat echt maakt dat ik gewoon op mijn blade blijf spelen, is dat het karakter, of zo je wil de imperfectie ;->, gewoon in mijn vingers zit.
(Overigens een donkerblauwe R4)

[Quink]

Het komt mij vreemd over dat iets te perfect kan zijn, maar goed ...

Tsja, het is net als met moderne sportwagen. Je komt er perfect mee van A naar B, onderweg gaan er geen rare lampjes knipperen, de airco doet het, je kunt er zeer snel een bochtige weg mee afjakkeren, en als je een bocht toch iets te snel ingaat grijpt de auto zelf wel in.

Met een oude auto kun je ook van A naar B komen, kun je ook ongenadig hard doorrijden. Maar goed, het is wel warm, de stuurbekrachtiging was nog niet uitgevonden, en als je jezelf overschat ga je genadeloos de sloot in. Maar man man, als het weer en het verkeer meezitten, wat rij je dan lekker in dat ding....

[zeppo]

Nope! Vandenbergs kick ass en ik schaf er dus zeker nog een aantal aan. Wat heb jij in je collectie?

Zoiets .......

[zenabi]

[vulvasonic]

tss, is het een keertje goed, is het ook weer niet goed!
Ik neem aan dat je nu op een Richwood of Stagg speelt? Heerlijke tekortkomingen als slechte topkammen en dito mechanieken, waardoor je het publiek kunt verrassen met spannend, net niet zuiver akkoordwerk ...

Ik begrijp dat dit nogal tegenstrijdig overkomt. En in veel gevallen kan de perfectie van die Blade (en andere perfecte gitaren) goed uitkomen.

Ook ik streef op mijn manier naar een perfecte gitaar. Alle beroemde gitaren van onze bejaarde meesters zijn gitaren die bij lange na niet de perfectie hebben als die van de Blade (bijvoorbeeld). Sterker nog, de constructie van de strat, zoals we die allen kennen, leidt vrijwel altijd tot de aanwezigheid van een 'dood' punt ergens op de hals. Feitelijk is de hals van deze oude instrumenten onder te verdelen in een aantal klankgebieden, waar je op een hele mooie manier gebruik van kunt maken, als je er mee bekend bent door er maar vaak genoeg op te spelen.

Het één is niet 'beter' dan het ander. Het is slechts een andere benadering en een kwestie van voorkeur. Zo ben ik van mening dat het typische geluid van een gitaar mede te danken is aan de 'onmogelijkheid' om het ding zuiver te stemmen, waardoor je altijd gedwongen bent de gitaar 'vals' te stemmen. Op het moment dat een gitaar wordt voorzien van een systeem waarmee dit 'probleem' tot het verleden behoort, haal je tevens een van de karakteristieken van het geluid van de gitaar weg. Een geluid waarmee we inmiddels generaties lang bekend zijn.

Volgens mij was het Jeff Beck die ooit over de strat zei: "It's like knowing its week points are its strong points" (maar dat kan ook een andere beroemde strat speler geweest zijn).

[Tupelo]

Blade heerscht! Zelfs de 400 euro exemplaren neigen naar perfectie!

[Kaboemba]

[QUOTE=Shaggy;1865367]Geld heb ik nog niet voor een spiegelreflex, maar zo'n nikon lijkt me ook gaaf. Panasonic heb ik nu al, een nv-gs300 videocamera met 3,1 mp foto camera. Leuk voor erbij maar niet voor main natuurlijk.

Hieronder nog een betere foto van mijn grootste liefde uit de stal, die valt in mijn vorige post het minst op maar ik vind haar wel de mooiste.

blade rh4 classic



Dat is toch wel de lelijkste slagplaat die te vinden was bij die verschikkelijk mooie gitaar.

[barno]

Ik begrijp dat dit nogal tegenstrijdig overkomt. En in veel gevallen kan de perfectie van die Blade (en andere perfecte gitaren) goed uitkomen.

Ook ik streef op mijn manier naar een perfecte gitaar. Alle beroemde gitaren van onze bejaarde meesters zijn gitaren die bij lange na niet de perfectie hebben als die van de Blade (bijvoorbeeld). Sterker nog, de constructie van de strat, zoals we die allen kennen, leidt vrijwel altijd tot de aanwezigheid van een 'dood' punt ergens op de hals. Feitelijk is de hals van deze oude instrumenten onder te verdelen in een aantal klankgebieden, waar je op een hele mooie manier gebruik van kunt maken, als je er mee bekend bent door er maar vaak genoeg op te spelen.

Het één is niet 'beter' dan het ander. Het is slechts een andere benadering en een kwestie van voorkeur. Zo ben ik van mening dat het typische geluid van een gitaar mede te danken is aan de 'onmogelijkheid' om het ding zuiver te stemmen, waardoor je altijd gedwongen bent de gitaar 'vals' te stemmen. Op het moment dat een gitaar wordt voorzien van een systeem waarmee dit 'probleem' tot het verleden behoort, haal je tevens een van de karakteristieken van het geluid van de gitaar weg. Een geluid waarmee we inmiddels generaties lang bekend zijn.

Volgens mij was het Jeff Beck die ooit over de strat zei: "It's like knowing its week points are its strong points" (maar dat kan ook een andere beroemde strat speler geweest zijn).

ik ben het hier volledig mee eens: en dat geldt wat mij betreft zeker ook voor muziek zelf: als er geen imperfecties inzitten, moet ik het niet.

[Kaboemba]

ik ben het hier volledig mee eens: en dat geldt wat mij betreft zeker ook voor muziek zelf: als er geen imperfecties inzitten, moet ik het niet.

Idd, jaren geleden is bij het Roosenberg Trio geweest. Erg knap maar zo goed dat er weer geen reet aan was.
Paar jaar terug nog bij Dream Theater, hele avond rete goede muziek en perfect maar wanneer ging de zaal echt uit zijn dak, toen de heren Iron Maiden covers uit de grondstapte (overigens wel weer perfect gespeeld).

[Joey Handsome]

Ik heb net met een van m'n beste maten lekker naar een dvd'tje van Nirvana - Reading Festival 1992 zitten kijken. Verre van perfect, maar wat een gevoel. Echt geweldig.