Dure Noord Amerikanen

[Droffie]

Ik heb altijd het gevoel gehad dat je niet erg uhhmm... serieus genomen wordt als je staat te spelen op een goedkope gitaar. Klinkt misschien raar, maar hoe vaak zie je niet kleine (en ERG kleine) bandjes optreden met de duurste spullen. Een matige gitarist die speelt op een oude D-28.. Een beginnend metalgitaristje met een Ibanez prestige of een gibson.

Of zou het liggen aan onzekerheid? Of "dure gitaren klinken beter"? of "kijk, ikheb een ECHTE gitaar"?

Ik denk je onzekerheid...het maakt geen fuck uit met wat voor een spullen je op 't podium staat...je wordt echt wel beoordeeld op je kwaliteit en niet je spullen. Het staat juist heel debiel als je een slechte gitarist op de duurste LP custom en buizenbak ziet spelen..da's pas een afgang en komt heel vaak voor...lol

[Liefhebber]

Waar het mij eigenlijk om gaat is: krijg je waar voor je geld als je zo'n dure Amerikaan koopt die zo maar ergens bij een winkelier hangt omdat hij voor zijn imago ook een Martin D28 moet verkopen! Ik denk het niet. Laten we dit model als voorbeeld nemen(Ik heb er zelf ook een, maar vind hem helemaal niet bijzonder). Wat bepaalt nu die prijs? Het is gewoon een fabrieksgitaar, goede maar niet bijzondere materialen. Klank is goed maar absoluut niet veel beter dan van bijv. een oude Yamaha FG dreadnought uit 1972 met veel mindere specificaties en destijds voor ongeveer 200 gulden gekocht. Voor die D 28 betaal je zo 2600-2800 Euro!
Ik ben echt van mening dat veel van die Amerikanen te duur zijn. Het argument van hoge loonkosten vind ik heel mager. Als ergens het marktprincipe geldt dan is dat wel in de VS! En marketing kosten. Het merk verkoopt zich grotendeels zelf, dat is het nu juist! En die andere merken in de VS. en Canada referenen daaraan! Kijk bijvoorbeeld maar eens naar nieuwe ontwikkelingen in Australie: Cole Clark. Deels vernieuwende techniek, echt nieuwe ontwikkeling in gitaarbouw tegen prijzen waar die AMERIKANEN echt aan kunnen tippen !
Stel ,je wilt jezelf verwennen met een mooie gitaar van rond 3000 euro(zoals die D 2, maar dan ook helemaal naar eigen wens, je geeft een hoop uit ! Je hebt een bepaalde klank in je hoofd en de materialen die dat moeten realiseren(model, houtsoorten, etc.) Je gaat ,als je een beetje slim bent natuurlijk naar een gerenomeerde gitaarwinkel die een ruime keus heeft. Je gaat van alles proberen en vindt :die heeft dit wel maar die heeft weer dat. Je zou er eigenlijk een aantal willen hebben omdat je een keus moet maken.
Natuurlijk ook de prijskaartjes bekeken. De een boven je budget, de andere weer wat eronder maar allemaal hartstikke duur!
Ga je toch heel erg nadenken: vind ik het imago van het merk zo belangrijk?
Ga je twijfelen: het behoudt zijn waarde, is toch altijd goed geweest, kan ik toch mee voor de dag komen!. Maar ja, nu zo bijzonder qua klank, is dit wat ik in gedachten had? Het antwoord is vaak nee!
Kun je ook naar een handbouwer gaan. Kun je via internet doen! Probeer maar eens, bijv. Paragon guitars in Vancouver, Canada of De Gier en Desmet in Nederland(ik noem er zo maar wat). Kijk daar maar eens en je ogen gaan open. Want voor hetzelfde bedrag van 3000 Euro krijg je bij deze handbouwers een gitaar van topmateriaal gebouwd , grotendeels naar eigen wens en met een persoonlijke nazorg van hier tot Tokio(is mijn ervaring). Hoezo loonkosten?

[SBloke]

..een beetje te vergelijken met "nike" of "allstar" schoenen....

Het materiaal is een tientje, de loonkosten misschien net een tientje (eerder een paar cent) en het wordt voor astronomische bedragen verkocht. Je betaald heel erg veel voor het naampje alleenal. Zoals je zelf zegd, een gitaar waarmee je voor de dag kunt komen.
Nu verschillen de loonkosten wel iets, maar je zou iid beter naar een kleine bouwer kunnen stappen. Of, zoals picker heeft gedaan.. een eigen Taylor laten bouwen... maar we hebben helaas niet allemaal dat budget.
Daarnaast nog de gedachtengang van velen: Het is een Martin, dus dat MOET wel goed zijn...

krijg je waar voor je geld bij zo'n Amerikaan? Ik denk het wel. Maar ook niet meer dan dat. Ga je naar een kleine bouwer, krijg je ook waar voor je geld en meer denk ik.

[Enra]

Je betaald voor imago, dat op zich is al zot!!! En je betaald voor (al) de tussenhandel, export- en import- en transportkosten, BTW, enz. Een Martin of vergelijkbaar hier voor € 2000.-- kost daar misschien $ 800.--.

Die € 2000.-- kan je beter besteden op eigen bodem bij een bouwer.

[chris c]

Een gitaar kopen om prestigereden vind ik ook onnozel.

Maar de discussie wordt een beetje te zwart-wit : de dure Amerikanen vs. de eigen bouwers. Voor 2-3000 euro kun je toch zowel een heel goede Amerikaanse gitaar als een van een gitaarbouwer kopen ?

Als je bij een gitaarbouwer een kopie van een D-28 bestelt, gaat die dan echt zoveel minder kosten ? Als je goed zoekt vind je wel een D-28 voor 2000 euro. En zal die handgebouwde beter klinken ? Soms wel, soms niet, vermoed ik.

[Droffie]

ik vind deze discussie een beetje raar worden. Een kleine gitaarbouwer kan idd voor behoorlijk wat goedkoper een gitaarbouwen. Weinig overheadkosten en bijna geen advertising/marketing kosten. tis gewoon een heel simpel verhaal van vraag en aanbod, marktwerking. Om grote Amerikaanse bouwers nu min of meer voor afzetters uit te maken is kolder. Het is gewoon geen vergelijk, een grote bouwer vs een kleine zelfstandige.

[Liefhebber]

Nou, ik vind dit eigenlijk helemaal niet raar worden. Een kleine zelfstandige heeft volgens de economische principes in de huidige maatschappij alleen meerwaarde als hij iets kan leveren wat de grote jongens niet kunnen en dat ook nog tegen een concurrerende prijs! Of iets erboven! En ik redeneer vanuit het standpunt van de gitarist, die een heel mooie gitaar wil voor zijn geld en niet wil betalen voor de loonkosten van een Amerikaan die voortborduurt op zijn oude imago, in zijn marketing publiciteit zoekt met signature modellen en met juwelen ingelegde kermismodellen van een miljoen dollar, die ook nog goed schijnen te klinken! Ik doel hier heel duidelijk op Martin! Taylor(overigens geen liefhebber van, maar dat is smaak) heeft dit veel minder en is tenminste nog bezig met vernieuwen! Er zijn trouwens genoeg enthousiaste Noord Amerikaanse handbouwers Dit zijn vaak luthiers die gefrustreerd zijn weggegaan bij de grote jongens! Ik heb er inmiddels bij gelegenheid een aantal bezocht ,met name in Canada, en deze bevestigen allemaal mijn mening.

[northernlake]

Tja, de vraag "ben jij zo goed als je gitaar"... ik vind het lastig. Dure spullen hebben aantrekkingskracht en er zijn mensen die graag betalen voor het merk of de historie. Dat geldt voor auto's, kleding, noem maar op en dus ook voor gitaren.

[Picker]

ik vind deze discussie een beetje raar worden. Een kleine gitaarbouwer kan idd voor behoorlijk wat goedkoper een gitaarbouwen. Weinig overheadkosten en bijna geen advertising/marketing kosten. tis gewoon een heel simpel verhaal van vraag en aanbod, marktwerking. Om grote Amerikaanse bouwers nu min of meer voor afzetters uit te maken is kolder. Het is gewoon geen vergelijk, een grote bouwer vs een kleine zelfstandige.

Mmm... pas op. Een gitaar bouwen is niet zo goedkoop. Als je niet wilt bezuinigen op de materialen ben je al gauw vijfhonderd euro kwijt aan hout, bindings, fineertjes, brugstukken, frets, kammen enz. Als je echt een goeie wilt (a la topmodellen van Taylor of zo) ga je al snel richting duizend euro (parelmoer, goeie mechanieken). Per gitaar ben je ook als snel 100-200 euro kwijt aan afschrijving en slijtage van gereedschap (fretvijltjes, schuurpapier, lak, zaagjes, mesjes, lijm, polijstpasta enz.). Als je zo'n ding in een week af hebt, en dat is best doorwerken, zul je er toch al gauw tweeduizend € voor moeten vragen voor een netto loon van 800€ per week. Dat is dan €3200 per maand, maar alleen als je al je 52 gitaren die je in een jaar bouwt verkopen kunt. En dan kun je niet één week met vakantie, en je moet ook nog je investeringen voor grotere apparaten terugbetalen (spuitpistolen, compressor, freesmachine, side bender, werkbank, enz. enz.). Dan heb je nog kosten voor reclame als je wilt dat de mensen naar je toekomen, je website, en kun je 19% van elke gitaar die je verkoopt direct aan de belasting afdragen.

Dus 2000€ voor een goeie Taylor is zo gek nog niet.

[Liefhebber]

Picker,

Ik denk dat jouw berekening van de kosten voor een handbouwer aardig klopt!
Maar het is een heel ander verhaal als het gaat om de grote jongens zoals Taylor. Natuurlijk zijn die ook klein begonnen! Zo ook Martin ooit(was een naar de VS geemigreerde Duitse vioolbouwer). Deze grote fabrieken werken voor een groot deel geautomatiseerd. Zij kopen hun hout en onderdelen op de markt in voor natuurlijk veel lagere prijzen. Zij hebben natuurlijk ook de gebruikelijke kosten van een groter bedrijf(loonkosten, bedrijfspanden, machinerie,ontwikkelingskosten,pr., etc.) Zij produceren natuurlijk ook producten die kwalitatief heel goed zijn. Hier vragen zij echter heel hoge prijzen voor. Een echt goede Taylor koop je niet voor 2000 euro. Voor minder dan dat geld koop je een top Furch, een heel goede Takamine, een top ColeClark, ik kan zo wel door gaan! Allemaal gitaren met topspecificaties en vaak in veel opzichten beter klinkend(is natuurlijk subjectief)
Ligt dat allemaal aan de loonkosten, etc.? Ik denk het helemaal niet!