Kun je je talenten ook de kop indrukken?

[Han S]

Dat zat ik me af te vragen, dat komt zo: gisteren ben ik met een band aan het mixen en ergens komt er een opmerking over de gitaren in de refreinen, dat moest nadrukkelijker klnken.

Ik zeg: dat kun je wel harder zetten, maar dan zul je het alleen beter horen maar er komt geen grotere nadruk, die moet je met je manier van spelen teweegbrengen.

Dus ik stel voor om nog een extra gitaarpartij er op te zetten met een lichte distortion en met grote nadruk gespeeld. En dan komt nu mijn punt:

We zijn al vanaf juni met deze opname bezig en ik kan zelf van elk nummer de gitaarpartijen blind spelen en doe dat dus even voor, hoewel ik dus drummer ben, maar ook redelijk gitaar speel.

Maar, de gitarist moet zijn blaadje met accoorden er bij hebben, hoewel hij deze nummers al tien jaar speelt en dat begrijp in niet.

Ik zeg dit niet om lullig te doen, maar kennelijk heb ik een talent zoals heel veel gitaristen hebben, namelijk: ik hoor welk accoord er wordt gespeeld en ik herken meteen de reeksen, een E mineur naar een B mineur en dan naar C majeur en dan G majeur bijvoorbeeld.

Waarom moet zo'n man zijn blaadje er bij hebben vraag ik me dan af.

Hetzelfde zie ik vaak met mensen die een muziekopleiding hebben, het lijkt wel of ze niet meer zonder hun notenschrift kunnen en hoewel de meeste muzikale mensen een melodie vrijwel direct kunnen naspelen, moeten zij het eerst opschrijven en dat vind ik vreemd.

Ik ben aan het opnemen met een orkest en een clarinettist speelt een valse noot, dat hoor ik en ga naar haar toe en zeg dit. Ze wijst op haar blaadje en zegt: maar hij staat hier toch? Ja, hij staat er, maar hij is een halve toon te hoog genoteerd.

Wat ik me dan afvraag: je bent muzikaal, je kunt dingen al snel meespelen of naspelen, maar dan ga je naar een professionele opleiding en moet je leren om alles van muziek te lezen/spelen. Gaat dat talent van onmiddelijk herkennen daarmee enigszins verloren, of wordt het verdrongen?

[Noor]

Wat ik me dan afvraag: je bent muzikaal, je kunt dingen al snel meespelen of naspelen, maar dan ga je naar een professionele opleiding en moet je leren om alles van muziek te lezen/spelen. Gaat dat talent van onmiddelijk herkennen daarmee enigszins verloren, of wordt het verdrongen?

Ik denk dat het te maken heeft met de aanleg die je al had voordat je naar zo'n opleiding gaat.
Als je muzikale oortjes hebt blijf je dingen altijd horen en is het kunnen noteren en lezen alleen een aanvulling op wat je al kan.

Als je niet heel erg muzikale oortjes hebt is het leren noteren en lezen dus een noodzaak en zul je dat altijd nodig blijven hebben.

Denk ik

[peter_heijnen]

Iemand die iets niet hoort heeft idd geen goede, of goed getrainde oren, of luistert niet. Verder, als je een gitarist in de studio krijgt die je als drummende technicus zijn gitaarpartij moet voorspelen geeft mss ook te denken.

Ik ben zelf maar een zeer gemiddeld lezer, maar heb zo bijv tijdens alle cd opnames met notabene mijn eigen jazz/fusion band steeds van papier gespeeld. Alle muzikale veranderingen tijdens die opnames dienden ook steeds eerst nauwkeurig te worden genoteerd. Waarom, omdat de muziek complex was, er daarbij voordurend allerlei veranderingen tegelijkertijd aan de muziek werden aangebracht, en noteren voor mij de enige manier was om tijdens de eerstvolgende take uberhaupt te weten wat ik PRECIES moest spelen. Een melodietje spelen is nooit een probleem, maar het zelfde melodietje niet vergeten tijdens de opname is andere koek.

Op een opleiding wordt vanuit praktisch oogpunt vooral met bladmuziek gewerkt, maar het is wel de bedoeling dat je van de genoteerde muziek echte muziek leert maken. Niet iedereen lukt dat.

En om je vraag te beantwoorden: Talent kun je heel makkelijk de kop indrukken, als je het maar vaak genoeg weet af te remmen dmv negativiteit.

[Negative K3 fan]

andere benadering van muziek spelen, ik heb een hele poos klassiek gitaarles gehad enzo en als ik klassieke stukken speel doe ik dat heel graag met bladmuziek voor mn neus, niet omdat ik de stukken niet ken, maar het zorgt voor een soort van leidraad. Als ik electrisch of iets dergelijks speel heb ik dat absoluut niet nodig. Ik heb ook een veel te lange tijd in een soort gospel groepje gespeeld terwijl ik er eigenlijk helemaal niets aan vond en dat was gewoon akkoorden rammen, je weet wel Em D G Am en sommige nummers heb ik misschien in totaal wel 100 keer gespeeld maar elke keer was het weer als nieuw, puur omdat ik gewoon een blad met tekst en akkoorden voor mn neus krijg en bij het eerste akkoord heb je dan weer zoiets van OH JA en dan speel je het nummer vrolijk mee...

het hangt naar mijn idee dus helemaal van de benadering af en als je maar vaak genoeg met bladmuziek werkt wordt het gewenning...

[Han S]

Ik kan het prima begrijpen dat je bladmuziek nodig hebt om een moeilijk stuk te doorgronden en in te studeren maar ik zie Wibi Soerjadi nooit met de muziek voor zijn neus een concert geven.

Een Vader Abraham liedje instuderen moet echter zonder moeite lukken want anders heb je volgens mij maar weinig muzikale talenten.

Ik kan zelf nauwelijks muziek lezen (zou ik wel graag willen en ik weet hoe ik dat moet doen) maar gelukkig hoor ik vrij snel hoe een nummer in elkaar steekt en welke accoorden het zijn en dan heb ik het over popmuziek.

Bij pianopartijen als die van Kate Bush (The Warm Room) en gitaarpartijen als van de Beatles (Michelle) wordt het echter uitzoeken.

Daar is het dan erg handig om te kunnen lezen, maar dan moet je wel weer de goede bladmuziek hebben want soms is dat ook versimpeld.

Ik heb eens een paar dagen opgenomen met gitarist Frank Carillo en die gebruikte accoorden en riffs waar ik duizelig van werd. Maar alles uit het koppie weet je wel, waanzinnig groot talent dus.

Ik vrees toch dat als je te veel op je papier afgaat, dat je dat andere wat kwijt gaat raken.

[Noor]

En om je vraag te beantwoorden: Talent kun je heel makkelijk de kop indrukken, als je het maar vaak genoeg weet af te remmen dmv negativiteit.

Op zich heb je gelijk, maar bij sommigen werkt negativiteit juist als extra kracht om TOCH door te gaan. Ik ben zelf nogal bekritiseerd door met name mijn oom(ook muzikant), die altijd, zelfs publiekelijk, mij voor schut zette door op een heel belerend toontje commentaar te gaan geven op mijn zang(en dat deed hij gewoon in de microfoon, tijdens jamsessies).
Ik trok me dat heel erg aan maar het gaf me juist het doorzettingsvermogen om door te gaan en te laten zien en horen dat ik het WEL kan.

Maar je hebt wel gelijk, sommigen denken dan echt dat ze het niet kunnen en kappen er dan mee. Zonde.

[Trocar]

Ik denk dat je het eerste kunt vergelijken met hoofdrekenen versus een rekenmachine gebruiken. Als je gewend bent bladmuziek te gebruiken en je bent daar tevreden mee hóef je niets te onthouden, dan train je ook nooit hoe je muziek makkelijk(er) onthouden kunt.
De vrouw die de valse noot speelt zou het best wel gehoord kunnen hebben, maar zij speelt wat er staat - "daar is bladmuziek voor". Neemt niet weg dat ook zij het een valse noot kan vinden; maar zij heeft 'geleerd'/gekozen gewoon te spelen wat er staat.
Ik denk niet dat de mogelijkheid om muziek te onthouden verdwijnt hierdoor, of dat die vrouw zelf niet zou kunnen horen dat het niet goed klinkt, maar dat in het eerste geval een afhankelijkheid is ontstaan waardoor het 'onthouden' overbodig is geworden en dat in het tweede geval de vrouw vertrouwt op haar papier, en aanneemt dat het zo hoort (misschien tegen beter weten in).

[peter_heijnen]

Ik kan het prima begrijpen dat je bladmuziek nodig hebt om een moeilijk stuk te doorgronden ............
..........Ik vrees toch dat als je te veel op je papier afgaat, dat je dat andere wat kwijt gaat raken.

Wibi speelt in zijn eentje en krijgt niet om de haverklap te horen dat het toch weer anders moet. Hij bepaalt zelf hoe ie het doet en neemt daar met instuderen ruim de tijd voor.

Popmuziek moet je eigenlijk sowieso niet lezen, tenzij het voor een snabbel is. Vooral bij gearrangeerde stukken zit tussen het stuk "wel" kennen en een stuk echt kennen een wereld van verschil. Als de hele band het stuk "wel" kent wordt het een zooitje. Als iedereen zijn partij aanhoudt wordt het dat niet. En als het een beetje goede muzikanten zijn kun je vaak net zo makkelijk makkelijk du moment van je partij afwijken, een blik of gebaar moet dan voldoende zijn.

Ik ken Frank Carillo niet en hij zal vast een waanzinnig groot talent zijn, maar om dat te stellen vanwege het feit dat ie alles uit zijn hoofd doet is nogal ongenuanceerd. Hij is een groot talent omdat ie al die dingen doet, met of zonder blaadje. [Edit: en draai het eens om: stel Frank komt op een klus, er is geen tijd om dingen te repeteren of uit te zoeken, hij moet meteen van blad spelen en dat lukt dan niet. Dan gaan die mannen mss ook wel roepen: die Frank heeft helemaal geen talent! Wat ik bedoel: iemand die van blad klunst zal dat zonder blad waarschijnlijk ook doen en vice versa...... Goed lezen is een discipline uit het ambacht, maar heeft verder niets met musiceren te maken.]

Han mss moest je toch eens muziek gaan leren lezen om zelf te merken of je door het lezen andere dingen verliest. Dan hoef je er niet meer voor te vrezen...

[Gitaristje 18]

Ik zelf heb zoiets van als ik een stuk muziek heb ingestudeert, dan speel ik hem de keren erna uit mijn hoofd. Ik vind zo'n blaadje alleen maar iriant. Dan let je en op je gitaar spel en op je papier voor je. Dus daarom leer ik alseerst het hele muziek stuk uit mijn hoofd en dan pas speel ik hem helemaal gewoon zonder een hulpmiddel.

Bij mij is het alleen niet zo dat ik op een cd meteen hoor welk akkoord of welke toon ze spelen. Wel grofweg.

[gorgasm]

tekst

hoe doen die mannen dat dan op een podium?

iemand die ik ken waar wij gaan opnemen hort het als jij verkeerd speelt, bv een afklop ofzo verkeerd zit of een solo, die hoort zo'n dingen. Heb wel respect voor zoiets