Laten we het eens hebben over die gitaristen die met een paar noten kunnen zeggen waar een man zoals Rusty Cooly een heel nummer voor nodig heeft. De gitaristen die de kunst van het weglaten begrijpen.
Mark Knopfler bijvoorbeeld is een virtuoos die zeker snel kan spelen (de solo van "Sultans of swing" is daar een goed voorbeeld van.) maar het is juist zijn ingehouden werk wat bij mij de tranen van ontroering naar boven brengt.
Zoals bijvoorbeeld in dit nummer.
Een man die zijn bijnaam aan zijn weg laat stijl te danken heeft is Mr. Slowhand zelf: Eric Clapton. Zelfs in zijn hardste nummers laat hij duidelijk blijken waar hij die bijnaam vandaan heeft.
zoals in deze klassieker van zijn hand.
Eric "Slowhand" Clapton was ook een van de grote voorbeelden van Eddie Van Halen, het is miischien raar dat ik Van Halen in deze lijst ook zet maar hij kon wel degelijk ingehouden spelen, de solo van "When it's love" is erg Clapton achtig.
EVH die zijn liefde voor het gitaarspel van Clapton laat horen
Ten slotte is er die man die het voor elkaar keer om niet aleen uit de immense schaduw van zijn voorganger te stappen maar om ook de band waar hij bij speelt een compleet ander en toch volkomen eigen geluid te geven. Ik heb het natuurlijk over Pink Floyd's David Gilmour. Slash van Velvet Revolver heeft vaak gezegd dat zijn solo op "Sweet child of mine" zijn eigen versie is van de solo waar de meeste mensen Gilmour van Kennen.
En dat is natuurlijk de solo van dit nummer.
Favorieten/bladwijzers