Hoi, ik ben Pieter-Paul, maar word al sinds mijn 4e door iedereen PP (peepee) genoemd. Leerde in de 3e van de lagere school (1973) de eerste accoorden van House of the Rising Sun van mijn zus op de oude gitaar van mijn moeder. Het jaar daarna op les en na 2 maanden overleed de leraar (nee, echt niet door mij). Later nog een jaartje les gehad van een amateur, verder nooit. Als je wilt spelen en een beetje aanleg hebt leer je vanzelf spelen. In 1980 kreeg ik mijn eerste electrische Epiphone, een solidbody Scroll 450 en kocht ik mijn VOX Ac30 (wel een echte opknapper!) voor fl. 150,- in een tweedehands winkel. Al snel ontdekte ik het bluesschema en wat ik de sololadder noemde en begon te soleren op blues, nog altijd mijn favoriete muziek. Ik ben altijd blijven spelen. Ik speel blues, soul en lekkere jaren '70 muziek op inmiddels een Gibson ES 335 en dezelfde (opgeknapte) VOX AC30 met een Ibanez Tubescreamer en indien nodig een Marshall Powerbrake (om ook bij lager volume een goed geluid te hebben, want de VOX heeft geen topboost). Accoustisch speel ik op een Ibanez klassieke gitaar. Ik ben nooit een dure klassieke gitaar tegengekomen die zo lekker speelt en deze was goedkoop (in 1982!). Er zit inmiddels een shadow elementje in de kam. Ik speel daar vooral romantische 'slijmliedjes' op en bossa nova nummertjes van Jobim. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet speel, maar thuis vaker 10 x 5 min dan 1 x een uur. Ik speel sinds 1998 in ons bluesbandje 'B9' (B none, mijn favoriete akkoord is het 9-akkoord en de B zou voor blues kunnen staan). Ik probeer de optredens te beperken tot enkele keren per jaar. De rest wil wel vaker, maar ik vind het altijd zo'n gedoe (vrij naar koot en bie). That's me!
Favorieten/bladwijzers