Eat this shredders.

[taylor]

ik begrijp je punt wel,maar ik zie de moeilijkheid van stijlen los van elkaar .

tuurlijk als complexe jazz wil gaan studeren moeten de meeste aan de theorie die behoorlijk pittig is,maar heel goed blues kunnen spelen is ook zeer moeilijk of de betere shred ala jason becker is ook niet echt makkelijk dus ja daar zie ik punt niet zo in....

[Scali]

Jazz beheer je wel snel ?
Ten eerste: Voor jazz is theorie nodig.. die je zowiezo niet snel beheerst + het toepassen van die theorie op een goede manier en het toepassen van andere alteraties enzo. Dit zijn geen dingen die je zo geleerd hebt.

Ik heb nooit gezegd dat jazz wel iets is dat je snel beheerst. Maar gezien de verscheidenheid van nummers die Satriani heeft gemaakt, en de complexiteit van sommige nummers, lijkt het mij dat Satriani theoretisch bijzonder goed onderlegd is, en dat hij dit ook in een jazz-context kan toepassen.

Technisch gezien heb je natuurlijk een minder groot bereik als je aan het improviseren bent, iets wat Pat Metheny een stuk beter kan als Joe Satriani. Maarja dat is mijn mening. Als ik veel shredders zelfs blues hoor spelen (waar je nog veel makkelijker over improviseert) dan lijken het net allemaal licks achter elkaar geplakt. Oke bij blues speelt gevoel ook een rol, niet dat ik zeg dat Shredders geen gevoel hebben maar je snapt me wel. Als je op jazz improviseert moet zowiezo je gehoor 10 keer beter zijn als bij blues en je moet er aanleg voor hebben om interessante solo's weg te geven.

Satriani lijkt me juist bij uitstek een voorbeeld van een 'shredder' die ook goed blues kan spelen en altijd smaakvol en muzikaal soleert.
Dat doen veel (de meeste?) shredders een stuk minder goed.
Satriani heeft daar ook voor een groot deel zijn populariteit aan te danken. Hij maakt muziek die niet puur om het technische draait, maar die ook goed te luisteren is, en ook door niet-gitaristen te waarderen is. Mede daarom wordt hij dus ook nogal eens gevraagd om muziek te schrijven voor films, reclamespotjes, computerspelletjes en dergelijke.

[Scali]

ik begrijp je punt wel,maar ik zie de moeilijkheid van stijlen los van elkaar .

tuurlijk als complexe jazz wil gaan studeren moeten de meeste aan de theorie die behoorlijk pittig is,maar heel goed blues kunnen spelen is ook zeer moeilijk of de betere shred ala jason becker is ook niet echt makkelijk dus ja daar zie ik punt niet zo in....

Het punt was vooral dat Satriani een echte allround-gitarist is, hij beheerst dus zowel theorie als techniek, en weet dit op een smaakvolle en muzikale manier toe te passen.
Zo werden ook Steve Lukather, Tony MacAlpine en Andy Timmons genoemd.
Deze drie hebben ook 'echte' jazz gespeeld. Lukather heeft zelfs voor zijn CD met Larry Carlton een Grammy gewonnen. Misschien wel het beste voorbeeld van een rocker/shredder die jazz kan spelen

[taylor]

dan verschillen we ook van mening wat shred is,want ik vind satriani of steve geen shred.

de eerste paar platen van bv mcalpine dat vind ik shred,maar daar is die ook meer van afgestapt ook al hoor je de invloed nog wel.

[Scali]

Ik vind Satriani ook geen shred, maar dat is nou eenmaal het voorbeeld dat genoemd werd.
Vai... kan wel enorme shred-achtige dingen in zijn nummers verwerken... maar toch ook op een geheel eigen wijze.
Voor sommigen is alles wat een beetje snel of technisch is, meteen al 'shred'.

Ik zou zelf inderdaad MacAlpine het liefst als voorbeeld nemen, omdat ik hem het meest 'shred' vind, en ik vind hem ook het meest 'authentiek' jazz spelen.

[taylor]

ik zag laatst bij rockzone op mtv een band dragonforce ken je dat?dat is shred solo's bij het belachelijke af echt leek wel een nintendo op 250 bpm die solo's

lache man

[Scali]

Volgens mij wel eens gezien ja, die band.
Wat ook leuk is... De 'snelste' shredder ter wereld. Marcus Paus heet die man, geloof ik.
Ik heb daar wel eens een nummer van gehoord... Mr Cucumber ofzo?
Dat is ook van die Nintendo-achtige shit. Maar verder was het eigenlijk nog best leuk. Zeker geen Rusty Cooley, die kerel. Weet het best muzikaal te verpakken.

[taylor]

rusty cooley ken ik alleen van naam nooit wat van gehoord maar wat mij niet aantrekt in shred is dat het vaak zo onmuzikaal klinkt meer als een oefening dan wat anders.

[Roy K.]

Aangezien je de eerste albums van MacAlpine net shred noemde, vind je dat dus meer klinken als een oefening dan wat anders?

[Scali]

rusty cooley ken ik alleen van naam nooit wat van gehoord maar wat mij niet aantrekt in shred is dat het vaak zo onmuzikaal klinkt meer als een oefening dan wat anders.

Zoals ik al zei, dat vind ik bij jazz ook (al is de 'oefening' daar vaak meer theoretisch van aard dan technisch). Beetje "moeilijk doen om het moeilijk doen", zeg maar
Maar er zijn ook genoeg voorbeelden van shredders die wel muzikale dingen doen met hun techniek. En voor jazz geldt hetzelfde.
Bij iemand als Shawn Lane of Frank Gambale komt alles een beetje samen, vind ik. Op z'n tijd veel techniek, veel snelheid, en soms theoretische hoogstandjes, en daarnaast ook veel muzikaliteit.
Bij Satriani, MacAlpine en Lukather vind ik dat ook, maar die zitten meer in de richting van de rock/metal/shred dan in de richting van de jazz/fusion.