Slash

[brend]

Welke technieken gebruikt Slash eigenlijk ???? Welke dikte plectrum heeft hij??? enz...
Ik speel pas een klein jaartje dus dat ik niet zo goed als hem ben is niet zo gek. (Waarschijnlijk zal ik dat ook nooit worden..HaHa) Maar ik wel heel graag op zijn manier leren spelen.

[ESPGuitarFreak]

welke technieken? heeeel veel pentatonisch, met heel veel gevoel er in....

Check http://www.snakepit.org eens voor meer info, daarop staat namelijk gelijk n antwoord op je vraag:

-= http://www.snakepit.org/equip.html =-

"As for strings, SLASH uses Ernie Ball Slinky R.P.S. strings of gauge 11-46. He likes to play with the heaviest picks he can find and prefers purple Dunlop Tortex 1.14 mm picks. Most all of his live guitars are equipped with Seymour Duncan Alnico II pro humbuckers. His guitar straps are custom made."

[pimmetje]

beetje vreemd... "the heaviest picks he can find" en dan toch maar met 1.14mm spelen. Of bedoelen ze met heavy het gewicht? Loden plectrums lijken me nogal snel slijten :smile:.

[jizz]

Beste Brent,

Het beste is idd heel veel gevoel erin leggen.Kijk maar eens wat je dan allemaal uit een pentatonische ladder kan halen.Laat jezelf gewoon helemaal gaan en je voelt je langzaam 1 worden met je gitaar en alles gaat vanzelf.Het is een heel apart gevoel als je dat ervaart, maar alles gaat dan zo makkelijk!
Uiteraard is een stijl exact nadoen natuurlijk moeilijk ,maar in elk geval met veel gevoel en niet eindeloos lullen over allerlei bullshit techniekjes maken het spelen veel leuker en(vind ik zelf)mooier.
Een solo van een veel minder "begaafde" gitarist kan mij over het algemeen dieper raken dan een debiel als John Petrucci die serieus tellen hoeveel noten per seconde ze kunnen spelen.Maar ja ieder zo z'n eigen keus.Maar mijn tip is duidelijk.Speel met je hart!

[Dila]

ik ben absoluut geen dream theater fan, maar petruccie 'debiel' noemen gaat toch iets te ver...

[Kitaarhiero]

Op 2002-05-28 23:46, schreef jizz:

Beste Brent,

Het beste is idd heel veel gevoel erin leggen.Kijk maar eens wat je dan allemaal uit een pentatonische ladder kan halen.Laat jezelf gewoon helemaal gaan en je voelt je langzaam 1 worden met je gitaar en alles gaat vanzelf.Het is een heel apart gevoel als je dat ervaart, maar alles gaat dan zo makkelijk!
Uiteraard is een stijl exact nadoen natuurlijk moeilijk ,maar in elk geval met veel gevoel en niet eindeloos lullen over allerlei bullshit techniekjes maken het spelen veel leuker en(vind ik zelf)mooier.
Een solo van een veel minder "begaafde" gitarist kan mij over het algemeen dieper raken dan een debiel als John Petrucci die serieus tellen hoeveel noten per seconde ze kunnen spelen.Maar ja ieder zo z'n eigen keus.Maar mijn tip is duidelijk.Speel met je hart!

en als je hart zich uit in supersnelle vingerbewegingen???

ow... en Slash is ook behoorlijk snel...
dus ervan uitgaande dat slash met gevoel speelt... en ook nog eens snel...

[pimmetje]

Ik kan me juist wel vinden in die kwalificatie van Petrucci en soortgenoten. Het gaat dan om het gitaarspel. De arrangementen en zo vind ik meer dan eens heel knap, maar de invulling die aan het gitaarwerk wordt gegeven vaak enigszins vlakjes (hoe knap ook technisch)... het zal echter wel zo bij die arrangementen bedoeld zijn.

Slash mag dan live wel wat op z'n bends oefenen (kolere wat kan die gozer onbedoeld dissonant!), maar hij kan inderdaad wel een lekker stroperige solo neerzetten met (op de juiste momenten) wat sneller werk.

[jizz]

Zoals ik al zei:
Ieder z'n eigen keus.

[nickelwound]

Ik vind dat je onafhankelijk van je eigen mening over gitaarspel en kwaliteit wel een basishouding van respect mag hebben tegenover zulke gitaristen. Mijn uitgangspunt is ook de gevoelswaarde die een solo moet bieden en dat kan zowel snel als traag. The point is 'blablablablabla'.

[moretel]

Op 2002-05-28 23:46, schreef jizz:
Laat jezelf gewoon helemaal gaan en je voelt je langzaam 1 worden met je gitaar en alles gaat vanzelf. Het is een heel apart gevoel als je dat ervaart, maar alles gaat dan zo makkelijk!

Inderdaad,
alleen lukt het me niet dat moment op te roepen wanneer ik dat wil. Vaak heb ik die momenten aan het einde van een lange oefensessie, of het laatste uurtje van de repetities als we gaan jammen.
Tijdens algemene jamsessies lukt het me meestal niet om dat gevoel te krijgen dat alles vanzelf gaat.
Is dat een kwestie van ervaring en veel doen of is er nog een mogelijkheid om dat gevoel op te roepen.(of zou dat de reden zijn waarom muzikanten drugs gaan gebruiken)