Ik moet dit toch ff kwijt: mijn grote frustratie over akoestische gitaren en met name klassieke gitaren met nylon snaren.
Mijn frustratie betreft o.a. :
- het geklooi met het vervangen van snaren. Ik ben hiermee een uurtje mee bezig om die snaren met KNOPEN :-? vast te maken.
- het feit dat de brug niet verstelbaar is. Wil je de actie veranderen moet je op de gok aan een stukje been gaan vijlen.
- het feit dat de gitaar zo ongeveer alleen te intoneren is door te zoeken naar dikkere of dunnere snaren.
(toegegeven met western gitaren is het iets beter gesteld).
Deze frustratie wordt nog verder gevoed doordat ik thuis een hoofdloze elektrische gitaar heb van het type Steinberger (copie), en die beschouw ik als het ultieme gitaar ontwerp.
Van deze gitaar met dubbel bal-eind snaren kan ik een snaar in ca. 30 seconden vervangen en stemmen. Afstellen en intoneren is in een zucht gebeurd.
We zitten inmiddels in de 21e eeuw maar we spelen op gitaren die sinds de middeleeuwen niet wezelijk zijn veranderd. Het is volgens mij tijd voor een Steinberger-achtige revoltie in klassieke gitaarbouw
Favorieten/bladwijzers