Totaal niet van plan, maar soms overkomt het je. Een paar maand geleden mijn 1978 Gibson Les Paul Standard met natural top erg goed verkocht, want ik speelde er gewoon te weinig op. Toch verrassend, want ik dacht echt dat ik die nooit weg zou doen. Maar, dat heb ik wel vaker gedacht bij sommige gitaren....
Ik had ook nog een andere gitaar die weg mocht en die heb ik geruild voor een 1996 MIM Fender Stratocaster Deluxe. Zo één met dat knopje waarmee je het brugelement inschakelt bij standjes 4 en 5. Fijn gitaartje en m.i een beter ruil- of verkoopobject dan die andere gitaar en ik heb een hele toffe oude Fender Strat, maar die gebruik ik ook al (te) weinig. Iets met Telecasters...
Die MIM Strat heb ik eergisteren dus geruild voor een El Maya Les Paul Custom uit ong. 1976.
Ik kende de reputatie van deze gitaren, heb me nog even laten voorlichten door deze en gene, want er is niet heel veel te vinden over dit model. Wel over de veel goedkopere Maya-modellen met geschroefde hals.
De El Maya heeft een gelijmde neck, serieuze gold hardware en electronica en goed klinkende pick up's, hoewel de brug pu wel een wax-beurtje mag hebben na bijna 50 jaar.
Het meest bizarre is echter dat hij beter klinkt dan de 1978-er. Een opener toon, meer sustain en de gehele feel van de gitaar is echt geweldig. De hals is prettig, niet de dik en ik vind hem ook fijner voelen dan de Standard, die een maple hals heeft.
En eerlijk gezegd vind ik een zwarte les Paul Custom wel erg mooi (samen met een mooie 1959 unburst )
Ik ga 'm de komende tijd zeker meenemen met mijn 60s classic rockband waar mijn 1985 MIJ Paisley Telecaster op dit moment wel de boventoon voert. Die heb ik in oktober vorig jaar gekocht en is echt heel fijn!!
Maar, nu eerst genieten van de Wittebroodsweken met deze Les Paul!
Favorieten/bladwijzers