Ik had al een mandoline (of een paar), een mandola en een mandocello, maar er bestaat nog een tussenmaatje, en die had ik overgeslagen. Na het kleine gepriegel meteen maar helemaal voor de grootste gegaan.
En hoewel die mandocello erg stoer klinkt, was het wel flink wennen met die grote afstanden. Dus ik werd toch ook wel benieuwd naar de octaafmandoline. Filmpjes en plaatjes van voorbeelden bekeken, het nodige aan hout en onderdelen besteld, en best een tijdje mee zoet geweest.



Top van ceder, zijkanten en achterkant, en ook de nek(!) van Santos palissander. Hij heeft ook weer een eigengebakken elementje en een interne microfoon om een akoestisch sausje in het signaal te kunnen mengen.
Er zitten wel een paar "known defects" in, maar als je niet al te ver de nek in klimt, doet hij het best aardig: