HNGD: Telecaster(s)

[Pepe]

Ja, de truc was volgens Jeff Beck om je switch lekker veel stof te laten happen,
Mijn Greco Super Real heeft een 3 standen maar eentje die toch ergens licht klikt in de tussenstanden,
die Japanners waren vrij uitgekookt in die dingen,
die hele gitaar is trouwens een wonder van muzikaal vernuft uit een parallel universum maar da's een ander verhaal.

[the sure thing]

Mooie foto's! Thele is tha bomb


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[MarkS]

Die tussenstanden horen bij de strat.

Helemaal mee eens. Herkenbaarder wordt het niet.
Knopfler, Robert Cray, Lynyrd Skynyrd's Sweet Alabama, The Edge (Where The Streets Have No Names) , zo'n beetje elke 80's popliedje met Nile Rodgers o.a. (Madonna).
Man, krijg weer spontaan GAS voor een Strat.
En ontopic , ja, ik heb 2 Tele's. Dus ik mag best even vloeken met het Stratwoord in dit topic.

[Erik de Perik]

Ik kreeg het tussenstandje op m'n AVRI niet voor elkaar en die is toch ook al weer zo'n 30 à 40 jaar oud.

Volgens mij speelt Nile Rodgers altijd op de neck pickup.

[MarkS]

Volgens mij speelt Nile Rodgers altijd op de neck pickup.

That might be right.

[Pepe]

Nile Rodgers gebruikt live altijd de neck pickup maar bij meerder doublings in de studio ook ander posities, aldus Nile zelf.


Steve van Angela.com waar ik vroeger alles kocht (pre 2004, voordat er webshops waren) verkocht 5 standen schakelaars met de tekst "for the ocasional nifty gay mood".

[MarkS]

Nile Rodgers gebruikt live altijd de neck pickup maar bij meerder doublings in de studio ook ander posities, aldus Nile zelf.

Kwou net zeggen, bijv. Dress You Up kan niet anders dan standje 2 zijn.

[Tupelo]

Nile Rodgers is wel mijn no.1 strat sensatie.

[Mitch]

Steve van Angela.com waar ik vroeger alles kocht (pre 2004, voordat er webshops waren) verkocht 5 standen schakelaars met de tekst "for the ocasional nifty gay mood".

My kind of guy

[Orpheo]

Als je de tussenstanden van een strat weglaat, neem je daarmee wat mij betreft het hele bestaansrecht van de strat weg. Die tussenstanden horen bij de strat.

Ik vind dat een strat uberhaupt geen bestaansrecht heeft in zijn 3-singlecoil + 6 punt tremolo layout (olie => vuur; knuppel => hoenderhok). Het snotterige geluid, alsof je een eend bovenop Ron Jeremy's schwanz plaatst. Ik heb het geprobeerd, echt waar. Maar de strat is er eentje waar ik echt geen binding mee heb. Eigenlijk álles uit de stal van Fender, op de Telecaster na. Shock, Gasp! Ik weet het. Maar die combinatie van essen en esdoorn, met 2 singlecoils zonder fratsen: daar krijg ik zwakke knietjes van. Ik weet niet wat het is. Waarom tele wel en strat niet. Alsof een tele écht alles (aan) kan, en een strat een two trick pony is. Soms denk ik dat een driestanden schakelaar op een strat voor de meesten echt voldoende is: brug+mid, mid+neck en neck alleen.

Alle singlecoils die ik had, heb ik daarom ook uit alle gitaren gehaald en verkocht. Geef mij maar liever 10000 humbucker-smaakjes dan singlecoils. Één uitzondering: de Burns Trisonic. Heb een triootje met gouden covers liggen en die wil ik met een Brian May-inspired wiring in een LP bouwen, maar de gitaar bestaat nu nog uit slechts losse blokken hout. Geef me een half jaar, jaartje, en dan weet ik of dat me bevalt of niet. Zo niet, prima: dan frut ik er wel weer humbuckers in.