Zomaar een gedachte;
De laatste maanden is de gemiddelde vraagprijs van gitaren aanzienlijk gestegen t.o.v. enkele jaren terug.
Misschien heeft dit te maken met het aan huis gebonden zijn door corona, je moet jezelf toch op een of andere manier op weten te kloten niet?
Als gitaristen zijn we best verwend wat de restwaarde van onze gitaren betreft. Na stevig gebruik van een Fender of Gibson uit de 70's of 80's krijg je vaak meer terug dan de nieuwprijs uit die tijd. Dat moet je met synthesizers eens proberen ( een zeldzame analoge uitzondering daargelaten)
Ik ben de jongste niet meer en kan me nog herinneren hoe blij ik was met een eerste Fender in 1977.
Was ik er maar vanaf gebleven en had ik hem maar origineel gelaten....Ik weet nog dat in 77 een gebruikte uit 1963 ongeveer hetzelfde kostte. Had ik er maar een tiental gekocht in die tijd
Menig uitvoerend gitarist uit de 60's en 70's is inmiddels op leeftijd en het logische gevolg zal zijn dat de komende jaren met regelmaat een 'vintage' gitaar te koop wordt aangeboden. Oma kan er waarschijnlijk ook niets mee toch? Zijn het meestal de ouderen onder ons die flink wat neer willen/kunnen tellen voor een Fender of Gibson of maakt de leeftijd niet zoveel uit?
Ik vraag me ook af wat de gemiddelde leeftijd van de huidige gitarist is en of het aantal aan het afnemen is. In dat geval daalt het aantal liefhebbers en daarmee de prijs over een aantal jaren waarschijnlijk ook stevig. In de 50's was de klarinet hét instrument om de blits te maken, in de 60's en 70's lukte dat velen aardig met een gitaar, maar gaat het nu niet de kant van de DJ-Controllers op?
Kort samengevat: Is de aanschaf van een dure gitaar nog wel een investering?
Favorieten/bladwijzers