gitaar- en basversterkers bij concerten.

[Brum]

Waar ik me het meest aan stoor aan knoppendraaiers in kroegen, is dat ze niet snappen dat wat er in de zaal/kroeg te horen is, niet hetzelfde is als wat je als gitarist op een podium hoort. Als ik met vijf man op een podium van formaat postzegel moet spelen en ik moet vlak voor een drumstel staan, dan is het al verdomd moeilijk om jezelf fatsoenlijk te horen. Dat snapt de gemiddelde amateur knoppendraaier met ervaring op een home cinema set totaal niet. Ik vind het prima om wat zachter te moeten, maar als je dan de boel perse uit wilt versterken (ik ben het met Rinze eens, dat is negen van de tien keer echt niet nodig), zorg dan ook voor fatsoenlijke monitoren op het podium, waar een gitarist minimaal zichzelf en de zanger kan horen, zodat ik niet compleet onzeker op een podium hoef te staan, of ik een bepaalde pitch wel haal bij een bend, omdat ik dat niet meer kan horen. Die drummer en bassist hoor ik altijd wel. Maar de knoppendraaiers wenden zich vrijwel altijd meteen tot de gitaristen, want dat zullen de boosdoeners wel zijn. Als je in een oefenruimte al niet vreselijk hard staat, dan is dat in een kroeg echt niet heel veel anders. Maar een elektrische gitaar is nou eenmaal een instrument dat vooral in het midden van de mix zit en dan ben je al gauw de pineut. Knoppendraaiers snappen ook niet zo goed dat je van basdreunen net zo makkelijk, of wellicht zelfs sneller doof wordt, dan van een geluid in het midden van de mix. Vandaar ook dat festivals tegenwoordig overcompenseren in het laag, zodat een hele stad op z'n grondvesten schudt. Dat mag dan weer wel, want niet meetbaar in aantal decibel. Ik heb letterlijk gehoorschade aan één oor (gelukkig absoluut niet doof, maar wel een kraak bij hoger volume), door het jarenlang naast een bassist in een galmbak cq oefenruimte staan die veel harder stond dan de gitaren.

Ik stoor me sowieso enorm aan de regelgeving omtrent aantal decibel. Mensen staan, dacht ik, vrijwillig in zo'n tent en kunnen, dacht ik, dan ook heel erg goed voor zichzelf bepalen om bijv. oordopjes in te doen. Als het allemaal te hard is, ga dan lekker naar een bruin cafeetje met wat muziek op de achtergrond. Hoef je ook niet massaal door een band heen te beppen/kwekken, zodat een band zich nog slechter kan horen, omdat het al zo zacht moet. Ik hoef echt niet de ramen eruit te blazen. Dat werkt ook contraproductief, want je speelt de tent leeg. Snap ik en vind ik zelf ook niet meer fijn qua volume. Ik snap ook dat een kroegbaas daar niet veel aan heeft en dat hij daar dan wat van zegt cq eisen aan stelt. Maar het is wel zo doorgeschoten met de regelgeving, dat het eigenlijk bijna niet meer te doen is om nog tot, en een fatsoenlijk podiumgeluid te komen, en een fatsoenlijk geluid de zaal in. Ik ben op moment van schrijven nog net 42 en stam nog uit de tijd dat je als kind wel 's thuis kwam met een jaap van twee bij twee in je hoofd van een klimrek dat niet van gummy rubber was. Je leerde dus ook een stukje eigen verantwoordelijkheid en inschatting van bepaalde risico's. Tegenwoordig wordt er compleet voor je gedacht op dat vlak. Maar wel massaal oortjes in bij gebruik van iPhone, de godganse dag, hé waar komen toch al die gehoorschade gevalletjes vandaan... Ik kan me dan ook wezenlijk voorstellen dat dit gezeik er ook toe heeft bijgedragen dat er steeds minder podia/kroegen zijn om nog 's lekker te rammelen. Een kroeg is ook niets anders dan een verdienmodel, die geven een hoop gezeik om niks ook makkelijk op voor meer klanten op een makkelijkere manier. Ik vind repeteren tegenwoordig leuker dan optreden.

[arjanb01]

Zo te horen kan je beter helemaal stoppen met bandjes.
Een van de redenen dat ik gestopt ben met bands is het verhaal hierboven.
Constant overleg, rekening houden met anderen, gedoe eromheen en dan heb je nog geen noot gespeeld.
Ik heb op een behoorlijk niveau gespeeld en vooral de laatste 3 jaar waren we alleen maar aan het vergaderen over geluid, licht, show en boekingen.
En inderdaad was ik als gitarist vaak de Sjaak omdat ik te hard speelde. En meestal is de zanger degene die het eerst zanikte.
Blij dat ik gestopt ben en lekker akoestisch speel. Veel leuker om te doen en lekkerder voor m’n gemoed en m’n oren, minder gezanik vooral en minder hoeven rekening houden met alle egootjes 😆

[Kim Wilson]

Zonder wrijving geen glans, jongens. Het is toch geweldig als je een lekker stukje muziek neer kunt zetten en het publiek uit zijn dak gaat? Beetje geven en nemen, en dan knallen.

[D3nnis]

Beetje geven en nemen, en dan knallen.

Poeh, inderdaad.
Zo extreem als arjan en brum het hierboven beschrijven ervaar ik het niet. Dan zou ik ook stoppen.
En ik ben juist blij als we weer ooit aan de gang kunnen

[Brum]

Oh, maar ik zweer bandjes ook niet af. Dat geeft me onnoemelijk meer genoegdoening dan thuis een beetje loos pielen. Door een bandje ga ik ook juist thuis meer spelen, om de dingetjes die ik dan thuis in elkaar geflanst heb tot iets moois te maken met een zootje lotgenoten van middelbare leeftijd. Niks mooiers dan dat. En ook optreden kan heel leuk zijn. Lekker spelen, biertje, leuke mensen en andere muzikanten ontmoeten. Ik hou er van. Maar ook even zo vaak is er wel veel ergernis omtrent geluid en waarom een bepaald nummer totaal niet uit de verf kwam daardoor. Ik kan niet lekker los gaan op een podium als ik me teveel moet concentreren om mezelf nog redelijk goed te kunnen horen. Het is allemaal een kwestie van geven en nemen uiteraard, maar een kut podium geluid, of achteraf te horen krijgen van mensen die naar je hebben staan te kijken dat het geluid wel erg slecht verstaanbaar was, wat zeker niet kwam door te hoog volume (hoe vaak ik wel niet horen kreeg dat ze vrijwel alleen drums hoorden), dat heeft bij mij toch vaak ook een gevoel van teleurstelling gegeven. Da's alleen nog maar geven, zo voelt het dan. Je doet daarvoor als band wel elke week repeteren, je spulletjes goed op orde hebben, wat veel geld kost en een hoop sjouwwerk met diezelfde spulletjes. Daardoor krijg ik persoonlijk niet altijd een gevoel van genoegdoening, of in ieder geval niet genoeg. Dan repeteer ik liever dan dat ik optreed, als ik moet kiezen in waar ik meer plezier uit haal. Maar dat betekent nog niet dat ik dan helemaal geen plezier meer heb in optreden. Als ik dat niet meer zou hebben, zou ik het ook zeker niet meer doen. Het kan alleen een stuk leuker voor bandjes zijn, zonder de doorgeslagen regelgeving en amateur knoppendraaiers (die ik echt wel waardeer), die niet met het draaien aan die knopkes icm de regelgeving kunnen omgaan. Ik zal ook nooit lullig of geïrriteerd doen tegen zo iemand en altijd de mensen van de kroeg netjes bedanken (oprecht), maar een aardig geluid en daardoor enthousiast publiek geeft logischerwijs wel meer genoegdoening dan jezelf niet tot nauwelijks kunnen horen en achteraf te horen krijgen dat het zaalgeluid niet echt goed was. Nou lijkt het alsof ik een enorme klaagdraak ben, maar een hoop slap geouwehoer en een -x aantal biertjes teveel maakt een hoop goed hoor. Dat vind ik dan ook weer een stuk belangrijker dan bijv. bijna geen gage, of zelfs helemaal niet. Hobby's kosten nou eenmaal geld en moeten plezier opleveren. Dat zal niet voor een semi-profi coverband gelden, maar ik zit dan ook bepaald niet in dat genre te roeien. Vandaar ook de vele postzegel podia en een hoop knoppendraaiers met de beste bedoelingen.

[miyaru]

Mijn linkerknie wil niet meer dat ik mijn basinstallatie til. Heb ook mijn 4 x 10 inch verkocht, en mijn 2 x 10 inch van Mesa gehouden.

Ook heb ik geen zin meer in het gezeur, ben nu bijna 56 en heb het daarmee gehad. Ik haal veel voldoening uit het spelen thuis, heb mijn eigen kamertje, en vermaak me prima. Soms heb ik wel eens bevriende muzikanten over de vloer en dan jammen we wat.

Welnu muziek is fun, maar nu op een ander vlak.......

[Fobo]

Het draait gewoon om het maken van afspraken met elkaar. Ik heb nog nooit meegemaakt dat ik mezelf niet kon horen door de drummer en/of bassist, of door een slechte mix.
Als wij in een kleine ruimte speelden dan hielden we daar rekening mee, en ja, dan speelden we wel eens ‘minder luid’ dan dat we eigenlijk wilden, maar dan was het voor het publiek goed te doen.
Als je jezelf slecht of niet hoort dan is de balans binnen de band al zoek.
En dat de regelgeving een goed podiumgeluid in de weg zou staan is natuurlijk grote kul...

[Pepe]

Als je jezelf slecht of niet hoort dan is de balans binnen de band al zoek.

Op de grotere podia ben je echt wel afhankelijk van de monitors hoor,
je hebt dan wel je eigen monitormix maar onderweg gebeurt er van alles waardoor dingen in de soep lopen,
je kent het beeld: bij het eerste couplet begint de zanger al te gebaren dat ie harder moet, gitarist hoort zijn gitaar niet meer door de monitor en loopt naar achteren naar de volumeknop van zijn amp, drummer draait zijn monitor om.. enz
aan het eind staat de zaalmix harder, staan de monitors harder en staat de backline harder en die fijne uitgebalanceerde mix van het begin is verandert in Darwins survival of the loudest model.
Is geen amateurisme of onkunde, is gewoon de dynamiek van rock'n roll.

Dat in-ear gedoe doe ik niet aan.

[Fobo]

Op de grotere podia ben je echt wel afhankelijk van de monitors hoor,

Absoluut mee eens, maar dat geneuzel over geluid in kroegen, hou toch op zeg....
En volgens mij heb jij ook de leeftijd dat de PA nog 'uitgevonden moest worden’ en de zanger over twee ‘zangzuiltjes’ de zaal inblèrde; niks monitoren, niks mixen. Het was verre van optimaal maar ik kan me niet heugen dat ik het leuker vond om te spelen toen eenmaal wél via PA konden spelen.

[Kim Wilson]

In ear werkt wel echt te gek, helemaal als je zelf je eigen monitormix kunt maken. Ik heb wel vaak eentje uit, om toch een beetje contact met de zaal te houden.