Martin D18 vs duurdere Martins

[maanen]

Martin maakt nogal wat verschillende gitaren. Ieder met een eigen klank en karakter.

In mijn oren klinkt een D18 als een bijzonder mooie gitaar. De lage tonen, het midden en het hoog goed in balans.

Toch vraag ik me af of er een (duurdere) Martin is die je kan zien als een upgrade van de D18? Een gitaar met een vergelijkbaar karakter.

Hopelijk stoot ik niemand tegen t verkeerde been, ik weet dat de klank van gitaren, en of je het geluid mooi vind nogal persoonlijk is. Vroeg me gewoon af of er iets bestaat als een upgrade van een D18.

Gegroet!

[NLF]

Weet er eigenlijk niet genoeg van. Weet wel dat er duurdere Martins zijn die of duurder zijn vanwege versierselen (parelmoeren toestanden en bindings), of duurder zijn vanwege duurdere houtsoort en dus andere klank maar niet noodzakelijk betere klank. Voor zover ik weet zijn de d 18 en de d 28 de meest gangbare Martin gitaren en de 28 is duurder (en naders) dus die moet je zeker even checken (maar dat zul je al gedaan hebben)

[RB-1]

Even ongenuanceerd, de D18 en (H)D28 zijn "what other guitars are wishing they'd be"....

Wat je niet uit het oog moet verliezen is, dat het nogal wat uitmaakt uit welke periode zo'n gitaar stamt.
Ik heb hier zelf een D28 uit 1978 en dat is een prima gitaar maar, wel beschouwd, niks bijzonders.
Een van mijn vroegere bandmaats heeft er een uit 1956. Now we're talking.
De allermooiste die ik heb gehoord was zelfs van de jaren '40..

Gemiddeld kun je stellen, dat naar mate er meer sprake is van serieproductie, de overall kwaliteit met de tijd achteruit gaat.
Dat baseer ik op het feit, dat ik mijn '78 nooit zou willen ruilen voor een van de jongere exemplaren die ik in handen had.

Ik heb wel (op de 18 en 28 geïnspireerde) nieuwe gitaren van kleine bouwers geprobeerd, die met glans de vergelijking met de beste vintage Martins -die ik ken- konden doorstaan.

Ook van belang is, waarvoor je de gitaar wilt gebruiken.
Zo is de D-28 mijn go-to gitaar als ik iets wil flatpicken bij een opname of zo.
De mooi vlakke respons met de mogelijkheid om de bassen goed te laten uitkomen geeft dan de doorslag.
Voor fingerpicken pak ik meteen de Gibson D-45, die blijft tot onderin helemaal vlak en heeft een uitgesproken mid response, waardoor de melodie heel goed uitkomt.

Nog een ongenuanceerde gedachte: Als je alleen maar wat met een (te dun) plectrum wilt raggen (wat heel eufemistisch soms met 'slaggitaar' wordt aangeduid) dan vind ik een echte Martin een beetje zonde van het geld.

Aan de andere kant...
Ik heb pas goed gitaar leren spelen door de respons van de D28.
Ineens hoor je wat je aan het doen bent en kun je loskomen van primitief gerammel....
De investering is het allemaal dik waard geweest.

[D3nnis]

Even ongenuanceerd, de D18 en (H)D28 zijn "what other guitars are wishing they'd be"....

Wat je niet uit het oog moet verliezen is, dat het nogal wat uitmaakt uit welke periode zo'n gitaar stamt.
Ik heb hier zelf een D28 uit 1978 en dat is een prima gitaar maar, wel beschouwd, niks bijzonders.
Een van mijn vroegere bandmaats heeft er een uit 1956. Now we're talking.
De allermooiste die ik heb gehoord was zelfs van de jaren '40..

Het is wel toevallig dat elke stap "beter" ook ouder in dit geval, maar zou het meer zijn dan toeval?
Ik heb met deze gitaren geen enkele ervaring, maar ik kan me zo voorstellen dat de onderlinge verschillen binnen hetzelfde bouwjaar minstens net zo groot zijn?

[motorhan]

Weet er eigenlijk niet genoeg van. Weet wel dat er duurdere Martins zijn die of duurder zijn vanwege versierselen (parelmoeren toestanden en bindings), of duurder zijn vanwege duurdere houtsoort en dus andere klank maar niet noodzakelijk betere klank. Voor zover ik weet zijn de d 18 en de d 28 de meest gangbare Martin gitaren en de 28 is duurder (en naders) dus die moet je zeker even checken (maar dat zul je al gedaan hebben)

Ik heb ze beide maar ik pak meestal de d18 inderdaad vanwege de klankkleur. nu zitten err op de 18 martin snaren en op de 28 dat ander veel gebruikte merk elixer op advies van de verkoper maar ik kan er niet echt aan wennen. ben al steeds van plan ook de 28 martin snaren (ik heb voldoende setjes op voorraad ) op te zetten maar aan de ander kant denk ik klinken ze dan het zelfde en dat is ook weer niet de bedoeling. dus wat zou een suggestie kunnen zijn.

[RB-1]

Het is wel toevallig dat elke stap "beter" ook ouder in dit geval, maar zou het meer zijn dan toeval?
Ik heb met deze gitaren geen enkele ervaring, maar ik kan me zo voorstellen dat de onderlinge verschillen binnen hetzelfde bouwjaar minstens net zo groot zijn?

Nou, ik geloof dat het meer zit in de hoeveelheid individuele aandacht die zo'n instrument tijdens de bouw krijgt.
In de loop der jaren zie je een steeds verdere stroomlijning en verhoging van de efficiency van het proces.
In de begintijd verschilde de manier van bouwen niet zoveel van die bij niet-industriële fabricage.
Daarom kan ik me voorstellen dat nieuwe, handgebouwde instrumenten ook deze kwaliteit kunnen halen.

Nogmaals, het blijft speculeren, het is geen exacte wetenschap met onweerlegbare resultaten.

Ik heb wat betreft Gibson banjo's een aardige hoeveelheid kennis opgebouwd en daar zie je (op kleinere schaal) dit beschreven proces heel duidelijk.
Mijn RB-1 -van 1937- is nog gebouwd in Parsons Street, Kalamazoo en was 1 van een serie van 4.
Als je deze vergelijkt met instrumenten uit de jaren '60 en '70, dan valt het verschil in aandacht voor het detail op. Die van mij is inmiddels behoorlijk 'afgekloven', 'ge-upgrade' maar de kwaliteit blijft.
Toen tussen 1987 en 1993 Greg Rich de leiding had over de akoestische afdeling bracht hij nog één keer de kwaliteit terug op vooroorlogse standaard, daarna zakte het langzaam in, totdat de overstroming van Gibson -inmiddels in Nashville- het definitieve einde betekende.
Greg Rich is inmiddels alweer jaren de man achter Recording King en dat is -bij de top of the line banjo's tenminste- goed te merken...

[barno]

Onlangs heb ik voor een klant een nagelnieuwe D18 omgebouwd tot een D18e, die ooit in de Martin catalogus zat en bekend is van een of andere MTV unplugged ...

Ongetwijfeld heiligschennis voor velen maar blijkbaar ook een droom voor sommigen. Soit, ik heb zelf wel es een Blueridge dread gehad die gebaseerd was op op een Martin D18, maar deze nieuwe Martin, wat een geweldige gitaar was me dat... bespeelbaarheid, klank, ... echt héél goed.

En het straffe is dat de gitaar na de verkrachting (twee pu's die het bovenblad toch behoorlijk compromiteren qua trillen enz) acoustisch nog steeds erg goed klonk. De cobainofielen zullen wel weten dat de mtv sessie klank voornamelijk kwam van nog een derde pu, een bartolini in het klankgat, die komt hier later nog in. De electrische klank heeft uiteraard niks meer te maken met een zuiver acoustische gitaar maar ik moet toegeven dat er zo een heel unieke sound onstaat waardoor ik die rare move Martin om zo'n gitaar ooit e bouwen wel begrijp.

Enfin, mss wat off topic, zij het dat ik gewoon erg onder de indruk was van die nieuwe Martin. Dat ik normaal op oude parlor gitaartjes speel, zal daar ook wel mee te maken hebben.
[IMG][/IMG]
[IMG][/IMG]

[maanen]

Erg interessante info, maar goed, bestaat er zoiets als een upgrade van een D18? Een gitaar van Martin met een soortgelijk karakter maar dan met wat meer, tja... magie.

[NLF]

Het is wel toevallig dat elke stap "beter" ook ouder in dit geval, maar zou het meer zijn dan toeval?
Ik heb met deze gitaren geen enkele ervaring, maar ik kan me zo voorstellen dat de onderlinge verschillen binnen hetzelfde bouwjaar minstens net zo groot zijn?

Er was ooit een Martin speciaalzaak in Arnhem. Daar heb ik toen een middag zitten uitproberen. Sommige van de oude gitaren die ze hadden klonken helemaal niet goed maar hadden verzamelaarswaarde en waren dus kei duur.

[kwispelhond]

Ik heb zelf zo'n 10 jaar geleden op heel veel akoestische gitaren gespeeld omdat we met z'n 3-en op zoek waren naar een echte mooie gitaar. Eén van ons was bewust op zoek naar een Martin, hij is de enige die ook echt met een Martin (D28 ) thuis kwam en da's een hele goede (en geen oude). 2 van ons hebben dus wat anders gekozen maar dat had met smaak te maken en niet met de kwaliteit van de Martin's waar we op gespeeld hebben, ik vond er echt hele goede tussen zitten en dan met name een D35 die mijn grote twijfelgitaar was maar ik heb dus een andere gekozen. Mijn advies is dus: ga er op spelen zonder vooroordelen en merkvoorkeuren en wordt verliefd op een gitaar, dat is dan die ene die voor jou perfect is.

Even terug naar D18 vs. duurdere Martin's: De D18 heeft mahonie als klankkast-hout en is het meest primair afgewerkte model, bij bv. een D28 betaal je extra voor palissander als klankkast-hout en zaken als meervoudige bindingen en natuurlijk de -daimond- volute. Het hout van de klankkast kan wel belangrijk zijn maar het duurdere palissander hoeft voor jou niet beter te zijn, het zorgt voor een andere klank en dat is een kwestie van smaak en wat je er op wil gaan doen, nogmaals spelen, spelen en nog meer spelen tot je er één in je handen hebt die je helemaal blij maakt.