Oh die heb ik altijd op een vaste plek staan.
Nee, Tokai ls150 nog altijd. In 2014 nieuw gekocht 😁
Ergens is dat nog niet zo gek hoor, dat halselement zo laag. Bij de Les Pauls die ik heb gehad, zat het nekelement eigenlijk ook altijd vrij laag. In die SG van mij zit ie ook best laag, vooral onder de omwonden snaren. Anders wordt het snel erg wollig rond bij een PAF-achtig nekelement. Ik zie het ook wel vaker bij andere gitaristen op zich.
Lage neck en hoge brug is toch vrij standaard bij non calibrated?
Die Hard is geen Kerstfilm!
Mijn Number One:
Mijn ES-125 uit 1949 of 1950, numero uno sinds ik haar kocht in Antwerpen op 29 Augustus 2015 (haha moest ik opzoeken op FB hoor, zó’n nerd ben ik nou ook weer niet 😆.
Is de nummer één omdat ik er alles op kan, alles klinkt en alles klinkt bijna ook altijd goed, op elke amp en in elke ruimte. Ze heeft een soort ‘doorzettingsvermogen’, de toon staat altijd zonder dat ik daar heel veel moeite voor hoef te doen.
Ik kocht ‘r zonder de steunbalkjes (tone bars) onder de top; kennelijk had een eikelige vorige eigenaar die eruit gehaald.... om te voorkomen dat de top inzakt onder de snaarspanning heb ik een sound post onder de brug geplaatst, die als bijkomstig gunstig effect heeft dat ze pas op hoge volumes begint te feedbacken dus ik kan ook met scheurende hammonds en harde drummers optreden, wat normaal met een ES-125 niet lukt. Sound post trouwens ook mede dankzij dit forum en een stuk mahonie van Tabula!
Toendertijd €1000 voor betaald . Ik kreeg haar dan ook met een humbucker, die ik dankzij een forumlid van jazzguitar.be voor $250 kon vervangen door een P90 met complete bedrading en pots uit 1947.
Eigenlijk zou ik haar inmiddels een naam moeten geven......
Soul, funk & jazz: www.tracintracy.com
Oei, hier moet ik even over nadenken. Mijn Mayones heeft er sinds kort serieuze concurrentie bij.
We hebben laatst wat nummers opgenomen en de één was geweldig voor de ritme tracks, maar de ander klinkt en speelt dan weer een stukje makkelijk bij de solo's.
Favorieten/bladwijzers