11 Celestion speakers vergeleken met een EVH 5150 III

[NLF]

Ik heb ook zo'n vermoeden dat Segeborn zichzelf ook helemaal niet zo serieus neemt en er gewoon plezier in heeft. Dat maakt z'n filmpjes ook leuk. Hij is gewoon een enthousiaste verzamelaar van alles waar voornamelijk Marshall op staat en vooral ook buizen in zit. Z'n geluid vind ik persoonlijk nogal piep-knars, waar hij ook maar op speelt, en z'n spel een beetje harken. But who cares, het is zijn doel ook helemaal niet om je ondersteboven te spelen.

Dat klopt wel. Het zijn ook geen songs of dingen die helemaal goed moeten zijn, dat doe je wel als je in de studio een partij moet inspelen. Hij speelt doorgaans gewoon een eind weg om goed het verschil tussen wat spullen te laten horen en neemt het goed op. Hij gaat niet dingen zitten instuderen om ze vervolgens op te nemen of iets dergelijks. Dat betekent dat je ook een eerlijke weergave te horen krijgt van wat ie (meestal) spontaan doet.

[NLF]

Zijn spelen is niet out of tune maar zijn gitaar wel. Zeker de eerste 4 solo´s. Duidelijk te horen hoor...
De sound van die nummers zou trouwens een eerste serie line6 spider kunnen zijn. God wat een kutsound.
Over die vibrato dat ging dus over JOHAN en niet over het filmpje hierboven!
Ik had het duidelijk over de sound van hierboven.
De vibrato van hierboven is duidelijk onder controle en die van Johan is dat niet.

Goh blues is zo overrated imo. Altijd datzelfde ladertje aframmelen.
Als die jaren 80 jongens alleen maar snel kunnen klooien zoek dan eens dringend Paul Gilbert, Yngwie Malmsteen, Akira Takasaki, Steve Vai, George Lynch, Van Halen, John Norum, Warren DeMartini, ... op.

Eigenlijk is Malmsteen en Steve Vai al genoeg. Die staan bekend om hun ongelooflijke vibrato. Zijn artikels en filmpjes genoeg over te vinden

Ik moest hier nog even op reageren.

Ik vind blues zeker niet overrated. Je kunt iedere stijl goed of slecht spelen: reggae, country, jazz, blues, metal. Er zijn heel erg veel slechte bluesgitaristen. Dat is niet normaal. Er zijn ook hele saaie die wel kunnen spelen. Bonamassa is bijvoorbeeld iemand die echt wel kan spelen maar mij totaal niet kan boeien. Ongelooflijk saaie muziek. John Mayer nog veel erger. Johnny Winter vind ik van de blanke bluesgitaristen dan bijvoorbeeld wel echt te gek. Michael Katon ook. Met techniek heeft dat volgens mij niet zoveel te maken.

Wat betreft de shredders: ik vond Van Halen echt super, Randy Rhoads ook nog. Maar daarna hield het voor mij wel zo'n beetje op. Steve Vai heeft mij nooit kunnen boeien. Vrij steriel, ik word er niet warm of koud van. Ik voel er niets bij. Maar eerlijk is eerlijk, hij is ook een Zappa fan en ik heb Zappa op allerlei manieren geprobeerd (iedere serieuze muziekfanaat vind het te gek, dus ik probeerde het iedere keer weer opnieuw) maar het gaat er bij mij niet in. Wat mensen erin horen snap ik niet. Satriani vond ik dan wel weer iets hebben (live dan, niet studio), maar die hele technische benadering van al die lui haalt voor mij iets essentieels uit de rock n roll wat er in moet zitten. Ik ben dan ook meer van Angus, Ace Frehley, Pete Twonshend, Paul Kossoff enzo. Ik luisterde vroeger ook veel naar de Ramones enzo en dat deed me altijd meer dan die lui met die ingewikkelde snelle solo's.

Maar goed: Malmsteen vond ik dan hier en daar wel hele mooie dingen spelen maar het zou allemaal nog veel mooier zijn geweest als hij het op halve snelheid zou doen en het niet de hele tijd helemaal vol zou pielen. Ik vind Michael Schenker, Blackmore en Uli Jon Roth daarentegen helemaal te gek en daar luister ik veel liever naar (net als ik liever naar Santana luister dan naar DiMeola). Het werd in de loop van de 80's allemaal zo verschrikkelijk voorspelbaar. En steeds technischer, en ritmisch vierkanter, hoekiger, houterig. Minder groove, minder swingend. Dus ook steeds minder zwarte invloeden in de rock muziek en gitaar stijlen (blues, bebop, soul, gospel), en ook minder country invloeden, en tegelijk wel steeds meer fusion (DiMeola, Holdsworth), waar ik ook niet zo kapot van ben. Wel als Jeff beck of Tommy Bolin het speelden trouwens, maar dat terzijde, of de traditionele jazz: Montgomery, en zeker Django, ook virtuoos, maar dan anders, ik weet niet waar het aan ligt. Enfin, het avontuurlijke ontbreekt voor mij teveel bij die shredders. Jimi Hendrix was heel vaak heel erg out of tune en speelde heel wild maar dat is wel wat de muziek spannend maakt (vind ik dan).

Wat betreft de lui die je opnoemt: ja, Van Halen had zeker een hele vette tone, misschien wel mijn favoriete tone ooit, Randy ook, Jake E Lee. Jason Becker. Absoluut. Maar dat neemt niet weg dat in de loop van de jaren 80 iedereen alles vol zat te pielen. Dat moest toen zelfs. Je mocht toen niet een toon te lang laten uitklinken.

Het is wel grappig dat je Paul Gilbert noemt trouwens, want die zegt zelf ook dat hoe meer hij als een drummer probeert gitaar te spelen hoe beter Angus wordt en hoe minder groot die andere lui, en daarnaast zegt ie ook dat de blues hem meer ruimte geeft voor expressie dan het shredden. Ach ja ...

Maar goed. Ik vind dus niet dat Segeborn zo'n verschrikkelijk vibrato heeft. Ik stoor me er in ieder geval niet aan.