Sterke klik voelen met een gitaar, maar pas na een week ... ?

[Jasper.]

Dit had ik met mijn Solars. De eerste dagen vond ik mijn E-shape veel vetter maar ik kreeg na een tijdje een veel grotere klik met mijn S. En toen werd de E niet meer bespeeld.

Maar met de Jackson die ik net heb had ik gelijk een hele sterke klik die alleen maar sterker wordt.

Kan dus beide voor mij.

[Da Vinci]

Persoonlijk kan ik een gitaar pas echt goed beoordelen na een paar weken thuis spelen en repeteren. Tuurlijk voel je in de winkel wel of het iets is of niet, maar of het een lang en gelukkig huwelijk wordt of meer een bevlieging is komt later pas.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[dagrim1]

Yup, kost mij ook redelijk veel tijd... Als ik een gitaar (2e hands) koop is het bij het testen ook vooral 'is er iets waarop ik direct afknap'. Ziet hij er verder in orde uit en voelt het ok, dan koop ik hem en merk ik na een tijdje wel of het echt iets is of dat hij toch weer op marktplaats gaat.

(Of in de praktijk, aan de verzameling toegevoegd wordt aangezien ik een stuk meer moeite heb met verkoop van gitaarspul dan met de aankoop)

[munkie]

Ik ben al decennia bezig met de Stratocaster. Probleem is, HOE wil je hem hebben? Halsprofiel, houtsoorten, toets radius, fretwerk, er zijn zoveel variabelen. IMHO: goedkoop Stratje kopen en die helemaal kapot customizen totdat ie naar je zin is. Dan weet je tenminste wat je lekker vindt.

[Kim Wilson]

Ik herken het helemaal. Sterker nog, ik heb vaak wel meer tijd nodig dan een week om een instrument goed te kunnen beoordelen. Tenzij ik een hele rij in één keer kan testen, zoals ik heb gedaan toen ik mijn telecaster nieuw kocht. Toen heb ik er een stuk of 6 verschillende getest, bij Feedback in Rotterdam toen nog. Gewoon een paar uur in een testruimte met 5 of 6 verschillende telecasters. Die heb ik inmiddels ruim 13 jaar, dus dat was een goeie. Hij is door de tijd heen wel behoorlijk verbouwd, en de volgende stap is nieuwe elementen. Dus wat Munkie zegt, is ook wel een goeie.

Maar goed, tweedehands ligt dat veel lastiger. Ik heb één keer een instant Eureka-moment gehad, toen ik bij een Sigma western ging kijken. Daar was ik instant verliefd op. En dan nog kan ik hem pas echt beoordelen na een paar weken intensief spelen.

[rozh]

mijn custom shop strat en ik werden pas na 2-3 maanden echt vriendjes. daarvoor was ik een lespaul guy

[Mitch]

Volledig herkenbaar en het kan inderdaad twee kanten op. Aanvankelijk dik tevreden zijn en er later toch op afknappen of lang moeten wennen en daarna niet meer anders willen. Persoonlijk voorbeeld: ik heb jarenlang op Stratocasters afgegeven tot ik steeds beter snapte dat het vooral met de bolle radius toets (7,25") is in combinatie met vintage frets dat ik het niet fijn vond spelen. Uiteindelijk dus een Strat gehaald met 9,5" radius toets en medium jumbo toets en iets minder ielige elementen. Paar maanden het voordeel van de twijfel gegeven, maar ik merkte dat ik het ook met de bodyvorm en de plaatsing van knoppen niet kon vinden. Ik heb liever de grotere body en andere trem van een jazzmaster, het bonkige van een Telecaster, het onhandige van ene hollowbody of de sound met ballen van een les Paul. Dus na een ruime proefperiode alsnog afgeschoten en geconcludeerd dat een Strat niks voor mij is.
Even zo goed had ik wel een paar semi hollows gehad maar waren nooit blijvertjes. Tot ik er één met een full holoow kon ruilen en toen was het liefde op het eerste gezicht. O sorry, dat was niet na een week

[Pepe]

Ik heb gitaren waar ik aanvankelijk heel blij mee was maar die al jaren, bij wijze van, hun koffer niet meer uitgekomen en dat je dan ineens zo'n ding oppakt en dan denkt, maar....dat is gewoon een fantastisch ding!... de beste gieter EVER!... wat bezielde mij...
en dan na een jaartje beste gieter ever krijgt iemand anders weer de wisseltrofee want dat is het, wissel. Of je moet 2 gitaren hebben, dan zijn de kaarten onderling wel geschud natuurlijk.


Ik heb het wel met andere dingen. Mijn Chandler tube driver en Fender "63 reverb zijn al decennia lang onaantastbaar.

[Erik de Perik]

Als ik een gitaar erbij koop, speel ik daar altijd een behoorlijke tijd vrijwel exclusief op. Dan gaat 'ie het rek in en pak ik 'm weer als ik denk dat ik 'm 'nodig' heb.

[Kim Wilson]

Als ik een gitaar erbij koop, speel ik daar altijd een behoorlijke tijd vrijwel exclusief op. Dan gaat 'ie het rek in en pak ik 'm weer als ik denk dat ik 'm 'nodig' heb.

Met als gevolg dat ie een paar maand werkeloos staat. Tenminste, zo werkte dat bij mij wel. Ik heb inmiddels nog maar één gitaar, en dat is mijn geluid. Een tweede zou er eentje zijn voor een enkele keer. Dat vind ik zonde. Daarom maar één plank.