Na 15+ jaar een Bareknuckle Nailbomb in de brugpositie gehad te hebben, heb ik die er uit gegooid omdat ik op zoek ben naar een andere sound voor deze gitaar.
Met de Nailbomb gaat het als de bliksem, maar die is gewoon "too much", met name in de mids, voor wat ik nu wil.
Ik heb nu de originele humbucker terug gezet. Dat is een dimarzio "custom wound". In de latere silhouette specials wordt als brughumbucker de dimarzio virtual PAF gebruikt, dus daar zal deze wel enigszins op lijken (maar dat is gissen van mijn kant).
Met dit element is het geluid eigenlijk best ok vwb balans, maar er ik mis wat "snap" in het hoog. De gitaar heeft akoestisch ook best een "afgerond" hoog.

Op repetitievolume vind ik dat de gitaar helemaal niet uit de verf komt met dit element (waarschijnlijk heb ik daarom dit element lang geleden dan ook eruit gegooid ); het geheel is wat muf, of saai; gemompel ipv schreeuwen, geen idee hoe te omschrijven zodat een ander het ook snapt, maar het knalt gewoon niet.
Ligt overigens niet echt aan de output. Mijn versterkers hebben genoeg gain, en in mijn prs zitten "low turn" elementen en die knallen wel, om een voorbeeld te noemen. Die zijn ook best wel dynamisch; hard aanslaan geeft toch best veel power.

Iemand suggesties voor een wat klassieker gevoicede humbucker voor rock (geen gedowntunede dingen), beetje rauw mag best, beetje fel ook, voor een strat-achtige gitaar? Ik heb niet de indruk dat ik iets superspeciaals of per se boutique zoek, maar ik ben gewoon niet bekend met dit soort pickups.
Zou ik bijvoorbeeld moeten kijken naar bijvoorbeeld een seymour duncan pearly gates? Of zit ik dan helemaal fout?