ES-330/Casino Kit-gitaar

[Erik de Perik]

Je kan alles wat hard is schuren.

Maar cellulose hardt tegenwoordig toch niet meer zo snel?

[Little Jay]

Maar cellulose hardt tegenwoordig toch niet meer zo snel?

Nou... er zit nog gewoon veel thinner in net als vroegâh, en dat vervliegt heel snel. De spuitbussen die ik had (ColorMatic en Boston) droogden in ieder geval supersnel. Echt, na 2 minuten plakt het al niet meer. En na een dag voelt het ook al erg hard en is het ook echt wel schuurbaar. Daardoor heb ik me laten verleiden tot te snel schuren.....

Het werkt wel superfijn en makkelijk. Maar je moet wel goed ventileren en eindelijk kwamen die mondkapjes ook eens van pas :-)

[Little Jay]

Uiteindelijk ben ik aangenaam verrast door deze gitaar. Bian Xuebin heeft goed werk geleverd, ondanks dat dit overduidelijk de eerste ES-330 kit is die hij gemaakt heeft.

Heel positief is de nek: goede shape, mooie open book headstock, niet te dun, behoorlijk mooi stuk hout uit één stuk, bone nut en mooi fretwerk dat slechts een licht vlakbeurtje nodig had. De body heeft de juiste vorm: past in een Gibson ES-335 koffer, wat met Epiphones door hun afwijkende bodyvorm niet lukt. Ook ook mooi, de f-gaten niet al te wijd (maar hadden slanker gemogen voor het mooie). Shape van de ‘hoorns’ wijkt niet teveel af om lelijk te zijn (maar is niet helemaal Gibson, is ergens tussen mickey mouse en 70ies in).

Er zijn wel wat dingetjes die beter kunnen (maar waarschijnlijk niet voor de prijs van €215):

- de hals ligt hoger op de body en maakt een iets vlakkere hoek lijkt het. Voor de bespeelbaarheid maakt het niet uit, voor het geluid denk ik ook niet, uiteindelijk is de break-angle van de snaren achter de brug vrijwel gelijk aan die van een echte 330

- ondersteuning en versteviging van de top is dus niet gelijk aan een 330/Casino: die hebben een dun blok met parallelle infrezingen onder de top gelijmd, wat het effect geeft van een een soort parallelle multi-bracing en wat de top denk ik ook stijver maakt. Deze heeft een blokje onder de brug dat wordt ondersteund door een sound post. Constructief sterk genoeg, top kan niet zinken. De top kan wel vrijer bewegen door het ontbreken van bracing en daardoor klinkt ze denk ik ook meer akoestisch (ook meer volume) en misschien wel jazzier dan een echte 330.

- afwerking van binnen is ook typisch low budget: geen ‘kerfed rims’ of andere versteviging tussen de zijkanten en top en back: die zijn gewoon rechtstreeks op de sides gelijmd, die daarom vast iets dikker zullen zijn (vermoed ik). En het is als met andere low budget gitaren: wat je niet ziet hoeft niet mooi. Het is niet vreselijk van binnen, maar ook niet strak.

- neck block erg ruw. Alhoewel het constructief afdoende sterk lijkt, heb ik zelf nog pas-stukjes gelijmd om de ruimtes onder en boven het neck block, tussen de top en de back op te vullen om eventuele problemen in de toekomst (hopelijk) te voorkomen. Misschien overbodig, maar baat het niet, het schaadt ook niet.

[no 1 hops]

Die Strat is mooi geworden! Wat is dat andere? Een banjo-body? Ook best mooi geworden!

klopt, banjo gitaar met 6 snaren.
de zijkant is met glitterzwart van de action gedaan en ook een deel van de burst langst de rand.

[Erik de Perik]

Nou... er zit nog gewoon veel thinner in net als vroegâh, en dat vervliegt heel snel. De spuitbussen die ik had (ColorMatic en Boston) droogden in ieder geval supersnel. Echt, na 2 minuten plakt het al niet meer. En na een dag voelt het ook al erg hard en is het ook echt wel schuurbaar. Daardoor heb ik me laten verleiden tot te snel schuren.....

Het werkt wel superfijn en makkelijk. Maar je moet wel goed ventileren en eindelijk kwamen die mondkapjes ook eens van pas :-)

Ik 'ken' alleen de nitro van vroegah, die op ieder meubelstuk te vinden was, die hardde uit en werd zo droog dat het zelfs kon gaan schilferen en barsten. En de nitro die Peer gebruikte en die was zachter (meer plasticiden of zoiets?), die is nu nog steeds niet echt uitgehard 30 jaar na dato. Goed ventileren is een understatement. Het verhaal gaat dat Kris Derrig er longkanker van gekregen heeft (hij gebruikte geen bescherming, wilde één zijn met zijn art) en Peer heeft erdoor in het ziekenhuis gelegen.

[Erik de Perik]

Uiteindelijk ben ik aangenaam verrast door deze gitaar. Bian Xuebin heeft goed werk geleverd, ondanks dat dit overduidelijk de eerste ES-330 kit is die hij gemaakt heeft.

Heel positief is de nek: goede shape, mooie open book headstock, niet te dun, behoorlijk mooi stuk hout uit één stuk, bone nut en mooi fretwerk dat slechts een licht vlakbeurtje nodig had. De body heeft de juiste vorm: past in een Gibson ES-335 koffer, wat met Epiphones door hun afwijkende bodyvorm niet lukt. Ook ook mooi, de f-gaten niet al te wijd (maar hadden slanker gemogen voor het mooie). Shape van de ‘hoorns’ wijkt niet teveel af om lelijk te zijn (maar is niet helemaal Gibson, is ergens tussen mickey mouse en 70ies in).

Er zijn wel wat dingetjes die beter kunnen (maar waarschijnlijk niet voor de prijs van €215):

- de hals ligt hoger op de body en maakt een iets vlakkere hoek lijkt het. Voor de bespeelbaarheid maakt het niet uit, voor het geluid denk ik ook niet, uiteindelijk is de break-angle van de snaren achter de brug vrijwel gelijk aan die van een echte 330

- ondersteuning en versteviging van de top is dus niet gelijk aan een 330/Casino: die hebben een dun blok met parallelle infrezingen onder de top gelijmd, wat het effect geeft van een een soort parallelle multi-bracing en wat de top denk ik ook stijver maakt. Deze heeft een blokje onder de brug dat wordt ondersteund door een sound post. Constructief sterk genoeg, top kan niet zinken. De top kan wel vrijer bewegen door het ontbreken van bracing en daardoor klinkt ze denk ik ook meer akoestisch (ook meer volume) en misschien wel jazzier dan een echte 330.

- afwerking van binnen is ook typisch low budget: geen ‘kerfed rims’ of andere versteviging tussen de zijkanten en top en back: die zijn gewoon rechtstreeks op de sides gelijmd, die daarom vast iets dikker zullen zijn (vermoed ik). En het is als met andere low budget gitaren: wat je niet ziet hoeft niet mooi. Het is niet vreselijk van binnen, maar ook niet strak.

- neck block erg ruw. Alhoewel het constructief afdoende sterk lijkt, heb ik zelf nog pas-stukjes gelijmd om de ruimtes onder en boven het neck block, tussen de top en de back op te vullen om eventuele problemen in de toekomst (hopelijk) te voorkomen. Misschien overbodig, maar baat het niet, het schaadt ook niet.

Je kunt je afvragen in hoeverre de gemakkelijk/low budget weg een negatief effect zal hebben op de sound, bespeelbaarheid en degelijkheid van de gitaar. Het meest kwetsbare is nog steeds de neck en daar ben je erg blij mee

[Pepe]

Ik 'ken' alleen de nitro van vroegah,

Nitrocellulose lak van vroeger is net zoiets als oma's appeltaart, het bestaat niet echt. Appeltaart is een samenstelling en net zoals bij celluloselak, elke fabrikant heet zijn eigen recept.

[Plant]

Gaaf project weer.
Leerzaam en een leuke gitaar voâh wènâgh

[Little Jay]

Je kunt je afvragen in hoeverre de gemakkelijk/low budget weg een negatief effect zal hebben op de sound, bespeelbaarheid en degelijkheid van de gitaar. Het meest kwetsbare is nog steeds de neck en daar ben je erg blij mee

De neck is wel een erg belangrijk onderdeel van een gitaar, zowel voor de sound als de feel/bespeelbaarheid. En de neck is inderdaad erg fijn! Mijn fijnste gitaar is nog steeds mijn ES-125, eigenlijk hetzelfde concept als deze: holle plywood body met mahonie nek en P90. Grappig genoeg hebben ze allebei een sound post en geen bracing voor de top (bij mijn ES-125 is dat een noodoplossing die gelukkig al jaren goed blijkt te werken). Ik vraag me inderdaad af 'kerfed lining' en een wat mooiere afwerking aan de binnenkant de sound drastisch veel beter zouden maken. Ik vermoed van niet eigenlijk..... De kwaliteit van het gebruikte plywood doet denk ik wel iets. Na 70 jaar is dat in mijn ES-125 natuurlijk mooi droog en resonant. Daar kan deze gitaar nog niet tegenop. De ES-125 heeft dan ook een mooie drogere ploc in het geluid.

Overigens heb ik voor een tientje nylon brugzadels besteld om mee te experimenten en te kijken of daarmee iets van het karakter van de houten brug van de ES-125 ook aan deze gitaar toegevoegd kan worden. Ik hoop op een wat kortere sustain en misschien iets donkerder sound. Moeilijk te voorspellen, maar experimenteren is altijd leuk en nuttig!

[Little Jay]

Gaaf project weer.
Leerzaam en een leuke gitaar voâh wènâgh

Ondanks een slapeloze nacht vanwege het verprutsen van de eerste laklaag inderdaad weer veel plezier aan beleefd en ook weer wijzer geworden ;-)