Mat zwarte afwerking gitaar

[heinz3110]

Nou ja, het kan anders altijd nog met een verfrolletje en matzwarte verf uit een potje. Laagje of 3 en desnoods naschuren met 400, 600 , of 800 . Vergeleken met hoogglans (en napolijsten daarvan...) is matzwart een eitje.

Nu moet ik ook zeggen dat ik matzwart vaak een beetje flauw vind,maar goed, ik ben van de glimmende gitaren..

[Orpheo]

500 euro....Pfff das hele sloot geld. Wat voor een kwaliteit afwerking mag men dan verwachten van gitaren van bijv. 200 euro?

Ik was mijn gitaar assembly project een beetje vooruit aan het schuiven maar misschien gaat het toch komende maanden gebeuren. Een mat zwarte telecaster met gouden hardware...... Ga niet direct voor top spul maar voor mijn eerste projectje eerst maar eens kijken of ik iets rond de 300 euro in elkaar kan steken.

een open pore satin finish is ontzettend snel gedaan en vergt weinig materiaal. Hoogglans op hout is echt een enorme klus.

je moet porefillen (dat kost ongeveer een half uur om te vullen, dan drogen/uitharden, dan weer terugschuren; schuren kost al 1.5 uur als je het goed wilt doen). Dan je grondlak die al dan niet fungeert als sealer; spuiten kost je ongeveer ook een uur, met preparatie, afplakken etc. Dan weer schuren a 1.5 uur. Dan komt je kleurlaag (kan transparant zijn of dekkend); burst of een double dye finish kost weer meer tijd (mik op 2 uur extra), dan moet je dat weer sealen en dan je transparante hoogglans lak. Schuren, polijsten: tel daar ook maar 3 uur bij op. Je zit al snel op 10 uur extra voor hoogglans ten opzichte van een open pore satin finish! En de spuiters bij gitaarbouwbedrijven zijn echt geen lijpe loetjes: dat zijn echt vakmannen die precies weten wat ze doen en die ervaring heeft ze jaren, en dus geld, gekost. Daar betaal je voor.

Wat je voor een gitaar van 200 euro mag verwachten? Nou, om te beginnen: Niet gemaakt in de EU, USA of Japan. Dat scheelt al een hoop. Verder, ik verwacht daar een polyester gelakte gitaar van en spuiten in polyester is kinderspel voor zo'n grote gitaarfabriek. Waar we in het 'Westen' geen grote fabrieken meer kennen, écht grote fabrieken waar duizenden gitaren per dag van de band rollen, is dat nog schering en inslag in China, Indonesie en (in iets mindere mate) Korea. Die fabrieken zijn gespecialiseerd in grootschalige productie en die hebben dus ook lakinstallaties specifiek om polyester mee te spuiten. Waarom polyester?

- droogt ontzettend snel
- je kan nat-in-nat spuiten, in 3 lagen (je hoeft dus niet te wachten tot het droog is)
- het kost écht geen zak. 1 kilo polyester om te spuiten kost je misschien 15 euro: 1 liter duritan kost je ongeveer het 8-voudige.
- polyester hardt zichzelf uit, dus geen uitdamp-periode van weken (jammer dat het wel weer zacht wordt onder hitte, maar dat is jammer dan).

Dat spul wordt redelijk dik gespoten en met een schuurmachine wordt het gevlakt. Topcoat (ook polyester) gaat er overheen en dan is 't klaar. Poly trekt zichzelf strak vanwege de oppervlaktespanning (dit kan nitro bijvoorbeeld niet zo mooi). Zolang de ondergrond strak is, zal de poly die je erover spuit, gewoon strak vloeien.

Dat, in combinatie met enorme schaalvergroting, zorgt ervoor dat zo'n gitaar van 200 piek gewoon behoorlijk is. maar, je zit wel met een dikke plak poly op je gitaar. Een Suhr, die gewoon knettertjestrak gelakt is, heeft een totale lakdikte die zeker de helft dunner is dan zo'n 200 euri gitaar en om daar te komen, steken ze veel tijd in de afwerking. Veel terugschuren, veel sealen, en op het eind de lak polijsten en niet maar afgaan op de poly die z'n ding doet. Alle twee is hoogglans maar het polijsten van de Suhr (maar ook PRS, USA-made Schecter, Anderson, Warmoth etc etc etc, alle premium bouwers die NIET met nitro spuiten!) maakt dat die van Suhr een veel dunnere laklaag heeft, plus er is veel meer diepte in de lak. Daarom ziet zo'n Squier in hoogglans er toch iets 'goedkoper' uit dan een Suhr. Zelfde materialen hoor, andere verwerking.

Daarin zit het verschil. En die dunne lak? Dat hoor je. Het is echt weer een mate van demping op je gitaar. Gaat het publiek het horen? Welnee. Maar jíj hoort het en zo niet, dan voel je het wel.

Dus, ja, 500 piek. Veel geld? Ik vind van niet.

Voor 300 euri een bouwpakketje bouwen? ja kan prima hoor. Maar verwacht gewoon geen gitaar van kwaliteit achteraf. Een goed gebouwde hals en body voor een home-build gitaar is al bij elkaar 300 euri. Simpele brug erbij van Gotoh? 30. Tuners? 30. tweedehands Seymour Duncan? 45. Je zit zo op de 500 aan onderdelen alleen al. want, je bouwt toch niet alleen om het bouwen maar ook om erop te spelen? Ik heb afgelopen 10 jaar veel en veel teveel gasten voorbij zien komen in m'n shop met zelfgebouwde gitaren van Aziatische onderdelen en stuk voor stuk waren ze onbespeelbaar: trussrods met onvoldoende bereik (als ze draaiden), microfonische pickups, bruggen die niet te intoneren waren omdat de voorgeboorde gaten niet klopten, hals pockets met zoveel ruimte dat een olifant z'n slurf tussen hals en body kan proppen, halzen met zoveel torsie dat je het met het blote oog nog kon zien dat het getordeerd was...

Goedkoop = duurkoop, en helemaal met gitaren.

Even nog wat woorden over prijsstellingen:

Er is een punt van 'diminishing returns' en dat ligt mijns inziens ongeveer op de 2500 euro. Tot dat punt zal elke uitgegeven euro ook serieus uitmaken voor de kwaliteit van je gitaar. Als ik kijk naar een Suhr Modern Satin, die ongeveer 2500 euro kost, en dat vergelijk met een Squier van 250, dan is het verschil voor mij immens. De Suhr is veel beter af te stellen, en voornamelijk consistenter. Elke Suhr die je op zal pakken, zal een serieus prima gitaar zijn. Bij Squier moet je de rotte appels uit de mand vissen (en door schaalvergroting is het aantal rotte appels de laatste 15 jaar echt wel minder geworden). De kwaliteit van de materialen is hoger, dus betere tone, betere stemvastheid, beter de bespeelbaarheid af te stellen, etc.

Als je gaat kijken naar wat je zou moeten doen om een Squier Affinity op hetzelfde niveau te krijgen als een Suhr, bijvoorbeeld, kom je al snel op het volgende uit.

* Alle onderdelen van Squier, behalve het hout, kosten Fender ongeveer 35 tot 50 euro (leuk, inside knowledge ). Trek dat van de prijs van de Squier af en je komt uit op 150 euro ongeveer. Fretwerk: om dat van hetzelfde niveau te krijgen als een Suhr, moet je de boterzachte fretjes van de Squier vervangen voor Jescar staal fretdraad. Dat hele procedee kost ongeveer 6 uur, all in all. (fretboard opnieuw vlakken en radiussen, frets erin persen, afwerken, crownen, levelen etc etc).

Dan de body: die gaan we hoogglans strak polijsten, zodat het dezelfde behandeling krijgt als een Suhr. Dat is alles bij elkaar, afgaande van de bestaande lak, ongeveer 4 uur werk. Dan de pickups en brug vervangen. Ik gebruik even OEM prijzen (dus wat Suhr betaalt, niet de constument). De onderdelen van Suhr kost Suhr ongeveer 300 euro (brug, pots/switch/jack, tuners, pickups).

Qua uren zit je nu al op 10 uur werk; tel daarbij de afbouw tijd op, afstellen en je komt aan de 12 tot 15 uur werk. Plus de kosten van het basismateriaal (200E voor de squier) plus de upgrades (300E OEM prijzen). Een gemiddelde gitaarbouwer vraagt zo'n 45 euro per uur, dus qua uurloon zit de bouwer al op 675 EX BTW! Totaal dus al 975 ex btw, 1180 incl btw, plus 10% afschrijving/overhead: 1300. Plus 200 van de gitaar: 1500 euro in totaal.

Snap je nu waar de kosten in gaan zitten? De grote bouwers die hun gitaren outsourcen, doen dat bij fabrieken waar de lijn zo gestroomlijnd is dat er nauwelijks tijd in is gaan zitten. Er wordt gebouwd op een niveau die de consument 'ok' vind, want het verschil is toch niet zichtbaar voor de leek (het 'voelt' alleen niet OK, maar waarom is niet duidelijk) en qua onderdelen, afwerking etc wordt gewoon op alles beknibbeld bij een gitaar van 200 euro. Bij een Suhr? Op niks.

(Een Suhr is dan nog wel 1000E duurder, maar dat komt omdat het hout van Suhr duurder is en het in mijn voorbeeld pak ik een Squier die door Aziaten gemaakt is en een Suhr tot dat punt brengen, is het verschil tussen mijn grove berekening en de echte prijs)

Ik noem dan nu wel Suhr, maar dit geldt dus voor echt elke Europese fabrikant die in serieuze oplagen produceert.

[Superjohn]

Mooi stuk geschreven Orpheo, gelukkig zijn er nog gitaarbouwers die tijd over hebben om een stuk te schrijven op een forum.


Ik sanp heel goed dat afwerking tijd kost en geduld, niet alleen de afwerking van een gitaar vergt tijd, toewijding en vakmanschap maar ook bijv. het voorwerk en spuitwerk van een auto is niet voor iedereen weg gelegd.

En ik realiseer mij dat maar al te goed hoor Orpheo goedkoop is duurkoop, maar wat is goedkoop en wat heb je ervoor over. Eerlijk gezegd wil ik eerst gewoon een goedkoop bouwprojectje afronden zonder enige hoge verwachtingen. Als het ding niet speelt mij ook best dan hang ik hem aan de muur ...