Geleende akkoorden

[raabje]

Hallo Forum,

ik ben bezig met geleende akkoorden, de akkoorden buiten de schaal die toch goed klinken in een akkoorden reeks.

Ik zie 2 principes:

1e is dat je vanuit een majeur schaal de mineur akkoorden ook majeur pakt

b.v. in A majeur, het iii akkoord C#min ook C# majeur speelt, of vi F#min wordt F#majeur

En 2e principe is dat je vanuit de parallelle schaal akkoorden omwisselt, dan wordt het vi akkoord in A niet F#min, maar Fmajeur, en C#min wordt Cmajeur, een halve stap terug schuiven.

En dan heb je nog Maj7/Min7/7 varianten, en het verminderde akkoord

Als ik het samenvat voor mezelf is is het eigenlijk gewoon een kwestie van proberen, en als het goed klinkt klopt het, zal vooral in rock zo gebeuren zonder diepere analyse? En als het powerakkoorden worden of sus4, dan past een akkoord ook bijna altijd.

Hoe gaan jullie hier mee om? En als je dan soleert over schema's met geleende akkoorden, pak je dan 1 toonschaal die goed klinkt over de akkoorden buiten de schaal, of wissel je dan van toonschaal om te volgen?

disclaimer is dat ik een leek ben, misschien beschrijf ik het helemaal verkeerd....

[NLF]

Hallo Forum,

ik ben bezig met geleende akkoorden, de akkoorden buiten de schaal die toch goed klinken in een akkoorden reeks.

Ik zie 2 principes:

1e is dat je vanuit een majeur schaal de mineur akkoorden ook majeur pakt

b.v. in A majeur, het iii akkoord C#min ook C# majeur speelt, of vi F#min wordt F#majeur

Stel ik speel in A majeur en gebruik A, D en E. Als ik dan ineens een B akoord pak (vaak een dominant) ipv B mineur die in de toonsoort ligt dan ga ik op dat moment de toonsoort uit. Ik ga dan (tijdelijk) naar E majeur (B7 is V akkoord in E majeur). Je maakt hier tijdelijk 1 stap in de kwintencirkel en leent dus een akkoord uit de dichtsbij gelegen toonsoort. Ik speel dan dus geen B mineur akkoord (II akkoord in A majeur), maar B7, het V akkoord uit E majeur.


Je moet kijken naar de tonen die je nodig hebt om het akkoord te vormen dat je wilt spelen. In mijn voorbeeld hier moet je de D verhogen om het B7 akoord te kunnen spelen. Die verhoogde D zit niet in A majeur, dus daarom moet je m lenen uit een andere toonsoort (en dat betekent dus tijdelijk de toonsoort uitgaan, strikt genomen is dat weer iets anders als moduleren, maar ... anyway)

[NLF]

Als ik het samenvat voor mezelf is is het eigenlijk gewoon een kwestie van proberen, en als het goed klinkt klopt het, zal vooral in rock zo gebeuren zonder diepere analyse?

Dat is hoe John Lennon, Pete Townshend en Paul McCartney het ook doen dus ja, zo kun je het aanpakken.

Maar er zit logica achter en die is eigenlijk heel simpel, dat heeft dus te maken met de kerktoonladders en de kwintencirkel. Dat maakt het wel wat eenvoudiger als je wilt soleren over progressies maar in de praktijk ga je toch niet alles zitten analyseren en pak je gewoon de tonen die goed klinken (op gehoor/gevoel) of die waarvan je weet (halskennis) dat ze in het akkoord liggen waar je op dat moment overheen speelt. In mijn geval: ik ben alle theorie eigenlijk weer vergeten (zoals mij ook door Marcel was aangeraden) en doe het nu min of meer "automatisch".

Zelf vond ik het destijds overigens wel fijn om het goed uitgelegd te krijgen. Marcel heeft mij daar destijds goed mee geholpen (kostte eigenlijk maar een paar lessen).

[raabje]

okee, bedankt. Ik ben idd bezig met een paar gitaarlessen inplannen voor mezelf, bij de leraar van mijn zoontje. Dan zal het wel sneller binnenkomen of landen.

[Brad]

Maar inderdaad, het is goed om eerst de kerktoonladders te leren zoals toegepast in de klassieke muziek en waar ook veel (melodieuze) pop en rocknummers op gebaseerd zijn. De theorie hieromtrent is zeer logisch en zo klinkt het ook in de praktijk.

Gaat deze theorie ook op in de blues en bij pop en rocknummers die op de blues gebaseerd zijn? Nee. Tenminste, grotendeels niet. En toch helpt de klassieke theorie als referentiekader om de niet al te logische theorie omtrent de blues te begrijpen.
Zo heeft bij de blues het grond/eindakkoord ook de kwaliteit van een rustpunt in zich.

[Fusion]

Geen idee waar anders te posten. Maar deze laatste en beste van Adam Neely is geweldig. Gaaf ook hoe zijn moeder de klop op de borst en de stand van de benen uitlegt. Kippenvel uitleg van de emotie van de kippenvel akkoordenprogressie en de kippenvel modulatie. Aanrader.

[raabje]

nou ja, goed klinken.... ik bedoel dan dat het werkt, is dat beter?

als voorbeeld, lees de uitleg over Radiohead - Creep in deze link:

https://popgrammar.com/borrowed-chords/


G / / / | G / / / | B / / / | B / / /

C / / / | C / / / | Cm / / | Cm / / /

The first chord is G major, which poses no problem – that’s I. But then how do we analyze the B major chord in measure 3? It contains a D#, which should be a clue that something strange is going on. It’s not a borrowed chord, and here’s how we know. If we’re in G major, our borrowed chords will come from G minor. D# isn’t in the key of G minor, and B major isn’t a chord we recognize from the key of G minor.

We might, then, consider that the B chord could be a secondary dominant. D# is the leading tone to E, so we can label the B chord as V/vi – a secondary dominant pointing at E minor. But the B chord doesn’t resolve to vi (E minor), as we might expect. Instead, it resolves to C major, which contains two notes in common with E minor (E and G). So the B chord is a secondary dominant with a deceptive resolution. So the first three chords are as follows:

I V/vi IV

So far, the progression is similar to that of “Build Me Up Buttercup,” which we discussed in the last chapter. But Radiohead throw another curveball with the C minor chord at the end of the progression. This is our borrowed chord. It’s the iv chord from the parallel minor key, G minor. So here’s our entire progression.

I V/vi IV iv

Radiohead repeats this progression over and over, so this is a great song to listen to in order to appreciate how these chords (secondary dominants, deceptive resolutions, and borrowed chords) sound.

Ik kan me toch niet voorstellen dat iemand dit van te voren bedacht heeft....

[Pepe]

In dit geval heeft Yorke deze progressie 'geleend' uit de film L'Héritier van Michael Colombier wat de auteur niet zal weten maar is verder ook niet zo relevant want ik heb het idee dat men al vrij snel schrikt van iets "ongewoons".
Als je kennis hebt van Bach harmonieen en opvattingen van Varese dan is elke compositie van Yorke volkomen helder & logisch

[Brad]

Een compleet antwoord hierop kan alleen een echte jazzjongen die het conservatorium heeft gedaan een antwoord geven. Wat betreft die g en die b kun je gewoon de ladder van g blijven spelen. Wanneer het b akkoord aan de beurt is speel je dan de phrychische ladder van b die opgesloten zit in de g majeurladder.
De phrygische ladder is een mineur ladder en je speelt het nu over een majeur akkoord. Maar zoals we in de flamenco hebben gezien klinkt dat prima. Ook kun je een uitstapje maken naar de ladder van E harmonisch mineur gespeeld van b tot b.

Over die C kun je natuurlijk ook gewoon G majeur spelen en wanneer er geswitched word naar Cm dan moet je wel een andere ladder gebruiken zoals C aeolisch (gerelateerd aan de Es majeur ladder).

[raabje]

Dit vind ik ook een aardig voorbeeld:

Als je in E majeur E-A-D speelt, dan is de D een geleend VII akkoord

https://jeffreypepperrodgers.com/son...chord-changes/

Uitleg geeft aan dat de D majeur een mineur kwaliteit geeft aan de majeur schaal.

Bij het soleren in E majeur kunnen bepaalde noten dan clashen over de D, en die hoor je dan vanzelf wel denk ik?