Wie haalt zijn handen weleens open aan een gitaar zadels of brug?
Wie haalt zijn handen weleens open aan een gitaar zadels of brug?
Nooit gehad, jij wel blijkbaar? Hoe is dat gebeurd?
Ik niet, maar je hoort het wel vaker.
Volgens mij zijn de stelschroefjes van de brugzadels van een strat best berucht in dat opzicht. Maar dat is op te lossen door kortere schroefjes te gebruiken (zodat ze niet uitsteken), of de hals te shimmen zodat de brug wat hoger afgesteld kan worden, waardoor de schroefjes er niet of minder uitsteken.
Maar of dat hetgeen is dat impliciet gevraagd wordt, geen idee.
Die Strat-brug met z'n inbusboutjes is één van de redenen dat ik de voorkeur geef aan Les Pauls.
Heb er nooit wonden van gehad maar het is wel een rotgevoel onder m'n hand.
vrijheid blijheid - Vroeger was heel veel beter.
Telecaster vintage bridge (without cover)?
"Meten is weten, gissen is missen"
Da's toch zo ongeveer standaard op een Tele..?
Ik bedoel meer die opstaande rand:
Da's toch bij modernere meer dit (of zelfs geen rand):
Als je met zo'n lap om je pols en duim moet spelen om ze na een avond niet open te hebben liggen, heb je het toch graag wat minder 'vintage correct'.
"Meten is weten, gissen is missen"
Ik heb nu ook zo'n brug als in Plants voorbeeld. Tijdens enthousiaste momenten, met gepast gevoel voor show uiteraard, ging dat wel eens mis.
Vroeger, toen mijn techniek nog slechter was dan nu was het ook wel eens het topje van mijn wijsvinger, door slechte plectrum grip en overmatig enthousiasme. Alles wordt beter met leeftijd, blijkbaar
Ik ben niet zo een rammer, er bestaan andere manieren om wat dynamiek in je spel te krijgen.
Wanneer ik toch begin te rammen is dat bij vol bewustzijn, niet uit extase, en bij gevolg onder controle.
En ik kies er niet voor om mijn vingers open te halen.
Verstuurd vanaf mijn POT-LX1 met Tapatalk
Favorieten/bladwijzers