Grappig genoeg heb ik daar inderdaad best okee ervaringen mee. Uitgang van multi-effectpedaal / pedalboard recht naar de versterker waar ik ook radio en Spotify mee luister in de woonkamer. Klinkt gewoon prima. Je hebt alleen geen effecten in de versterker zelf dus je moet alles uit pedalen halen. En je moet natuurlijk wel een beetje een aardige versterker en luidsprekers hebben en hem niet te heel hard zetten, dat trekt ie waarschijnlijk niet zo goed.
Maar goed, een thuisstereo ga je niet meenemen, dus dan is een gitaarversterkercombo een stuk handiger. En ik vind buizen leuk, maar de praktische nadelen ervan wat minder. En anno nu hebben we toch wel aardig geluid zonder buizen dacht ik. Vandaar dit draadje.
ik zeg niks voor of tegen buizen
zeg alleen dat de meeste gitaarversterkers hebben een eigen smoel hebben
Tsja versterk je je gitaarspel, of bespeel je vooral je versterker met je gitaar, vraag ik me wel eens af.
The Edge van U2 ziet het gitaarspelen in het geval van effecten niet als spelen door een effect. Hij ziet het als een geheel. Ik vind dat wel een verhelderende kijk op elektrisch spelen. Je gitaar je effecten en je amp kun je zien als een instrument in zijn geheel.
Muziek is voor mij altijd een drieluik: het nummer, mijn spel, en de versterking (die begint bij de pickup en eindigt bij de speaker). Heb het nooit anders gezien of ervaren.
Nog even over die Jazz Chorussen (Chorii?) he. Jullie weten toch wel dat ze ook berucht zijn om hun vrij hoge ruisniveau tijdens nullast?
vrijheid blijheid - Vroeger was heel veel beter.
Voor mij is de best klinkende solid state tot nog toe. De Roland Blues Cube Stage. Op twee de Fender Princeton Chorus 2x10. Van de transistorversterkers die ik geprobeerd heb natuurlijk.
Favorieten/bladwijzers