Losing my religion.

[Pepe]

Ja, snap ik.
De vraag dringt zich dan op.. nou en?
Je bent niet alleen, 7 miljard mensen spelen ook geen gitaar.

Ga je wat anders doen. Of niet.

[Schrevel]

Ja, snap ik.
De vraag dringt zich dan op.. nou en?
Je bent niet alleen, 7 miljard mensen spelen ook geen gitaar.

Ga je wat anders doen. Of niet.

Ik heb ze voor de zekerheid net nog even gebeld, maar die 7 miljard mensen zeiden me dat ze eigenlijk best wel gitaar zouden willen spelen.

[Pepe]

Als toekomstperspectief, maatschappelijke relevantie is misschien een beter woord, het probleem is dan is losing religion merely een symptoom.
Moet je misschien eerst een manier vinden om meer energie op te wekken, heel ander forum.

[maxdb]

Mooi topic.
Heb ook ups en downs gekend in muzikale perikelen. Maar je moet eerst ergens moeite voor doen voor dat je er lol inkrijgt is mijn ervaring. Zoek een mooi gitaarstuk uit wat je nu nog niet kan spelen en ga ervoor oefenen.

[miyaru]

Gefascineerd zijn door Jacques Cousteau en dan nog z'n naam verkeerd spellen.....??

Tja ik weet het, te triest voor woorden.......

[Kim Wilson]

De ambitie is steeds beter worden op je instrument, of betere composities maken, betere teksten...
en als je geen ambitie hebt is de lol al genoeg

Die ambitie is voor iedereen weer anders. Daarom is het ook zo lastig om een band bij elkaar te houden.

[Harald]

Ik heb ze voor de zekerheid net nog even gebeld, maar die 7 miljard mensen zeiden me dat ze eigenlijk best wel gitaar zouden willen spelen.

Ik ken ze... geen idee hoe het komt, maar ze denken allemaal dat ze het talent niet hebben, en jij wel. En oefenen vinden ze ook al zo'n paardenmiddel.

[purplejohn]

Is het motto dus overdaad schaadt? Ik wil mijn hele leven al gitaar leren spelen, maar ben er door tijdgebrek nooit aan toe gekomen. Tot ik op mijn 47e de knoop door heb gehakt. 3 lessen genomen, niks voor mij, zelf wat studie enz. Ben nu een kampvuurgitarist met een beetje extra. Maar zit wel in 2 bands waar ik wekelijks mee repeteer. Ik word dit jaar 60, en zie hier veel leeftijdsgerelateerde opmerkingen. Ik zou gek worden als ik het zou moeten missen, ook al ben ik dan wat ouder. Heb nog steeds onwijs veel plezier in muziek maken en dan vooral met gelijkgestemden. Wat ik maar wil zeggen is dat ik veel later ben begonnen, en ik me dus afvraag af of er een houdbaarheidsdatum aan muziek maken zit. Ik vind er in ieder geval elke dag nog een uitdaging in.

[kwispelhond]

Volgens mij is het motto eerder: motivatie moet je zelf vinden. Dat gaat niet alleen over muziek maken maar over alles in het leven en we zijn allemaal anders dus dat moeten we allemaal op onze eigen manier doen.

Ikzelf sta inmiddels zo'n 47 jaar op het podium, soms vaker soms een enkele keer, maar toch wel redelijk continu en ik vind het nog steeds leuk. Zoals ik eerder al schreef: voor mij is dingen samen doen iets wat het leuker maakt, dat is iets wat in mij zit en heb ik in alles wat ik doe. Als ik het alleen moet doen wordt het minder hoe leuk ik het ook vind, dat werkt voor mij gewoon niet terwijl andere mensen juist liever lekker alleen bezig zijn.

Die motivatie moet je dus zelf, op je eigen manier en voor je zelf kunnen vinden en lukt dat niet dan is het waarschijnlijk inderdaad tijd om (al dan niet een tijdje) te stoppen en iets nieuws op te pakken.

[Tupelo]

Ik heb er geen last van.
Speel altijd wel.
Zijn perioden dat ik minder speel, voor mij zijn dat de zomermaanden; vaak geen zin.
Then again, zelfs dan speel ik ritueel nog wel een kwartier of half uurtje per dag ofzo.
Anyhoe...
Wat voor mij doorgaans helpt zijn andere instrumenten.
Het zal afhangen van met welke insteek je muziek maak, maar voor mij zijn instrumenten puzzels die ik wil oplossen, afleiding voor handen die niet stil kunnen zitten, en daarnaast is er het stukje componeren, en fysiek vingervlug raken.
Wanneer ik op gitaar vastgelopen ben, er geen trek in heb ?
In zulke periodes heb ik altijd wel weer meer zin in piano spelen, met mijn organetta klooien, of bouzouki spelen.
Tijdens mijn tijd daarop, leer ik nieuwe akkoordeprogressies, nieuwe toonverwantschappen, bedenk ik nieuwe stukjes, en uiteindlijk eindig ik dan altijd weer op gitaar.
Soms babysteps, soms giant leaps, maar daar gaat het niet om.
Zal voor iedereen anders zijn, maar ik zou aanbevelen; speel eens iets anders, begin gewoon eens aan een nieuw instrument en maak de vertaalslag, dan wordt je oude instrument vanzelf weer relevant als vertaaltabel.