Goed.
We hebben een HNGD.
Ik zit nog in mijn wittebroodsweken, dus de boel is een beetje gekleurd.
Van mijn verlanglijstje; een Guild Starfire.
Boel is wat anders uitgepakt dan ik dacht, het is namelijk een Starfire II geworden.
Dacht lange tijd dat ik materiaal voor een IV was, maar na een IV, een III & twee II's geprobeerd te hebben was duidelijk dat volledig hollow meer mijn ding is.
Wat de II's betreft; deze kwam het beste uit de verf; soundwise & qua originele specs.
Het gaat om een '65 SF II, zou ook '66 kunnen zijn; is iig nog gelabeld met Hoboken, en 't serienummer kent geen voorloopletters en sluit eigenlijk met een honderdtal aan op '65.
Maar dat is minder relevant.
Sound ?
Yes, mijn maatje.
Speel erop, en 't praat terug, had de IV die ik probeerde niet, en de III minder.
Iedere noot, ieder chord dat ik speel nodigt me uit een volgend geluid, een volgende melodie te produceren.
Jazz ?
Yezz !
Americana ?
Sound !!
Dreampop ?
Definitely !!!
Het is vooral die laatste voor mij die me in zijn greep houdt.
Zooooo lekker wollig.
Beetje een chorus op uit zichzelf.
Onwijs resonant ook, het ademt, het geeft ruimte, en dat reflecteert in mijn spel.
Type gitaar waarop ik naar mezelf kan luisteren terwijl ik speel, alsof ik een microseconde extra tijd gekregen heb om richting te geven aan mijn volgende stroke, of juist niet… want dat kan !!
Bedenk dat mensen, 'dat kan'.
Hoe waanzinnig is dat ?!!
Acoustisch goed op volume ook, uitstekend als zodanig te bespelen in de late uurtjes.
Ben echt in luv !!
In deze spelfase van mijn leven is deze gitaar echt perfect voor me: David Lynch / Angelo Badalamenti / Julie Cruise – infusion.
Gitaar voor de nachtreceptionist.
Conditie ?
Verzamelwaarde moeilijk in te schatten: Bigsby is niet origineel, maar errug welkom.
Pick up selector is een aan / uit switch geworden, en elementen laten zich bedienen met de twee volumepots, dat is ff wennen.
Verder is 'ie origineel.
Blijft heel aardig op stemming.
Pups dan ?
Ik ben geen liefhebber van humbuckers, ik mis altijd sparkle bij die dingen en de compressie stoort me.
Dat is anders met de Kent Armstron op mijn Hofner, en dat is anders met de pups op deze Guild.
Er zit hoog in, en dynamiek, en tegelijkertijd 't heeft iets wolligs, als Wide Range buckers, alleen minder over de top.
Dat wolligs is mogelijk minder een pupskwestie, dan daadwerkelijk de vertaling van het acoustische geluid van de gitaar.
Er valt goed mee te spelen ook.
Het verschil in geluid tussen aanslag richting hals of brugpositie is significant; met beide pups aan biedt het een scala een geluid zonder stomme switches of effecten.
Scale 25.5, Fender style, met een 12. radius; wat 'm vergelijkbaar bespeelbaar maakt met mijn Blade, ware het niet dat de hals dikker is.
Van die hals is de lak af geschuurd, wat voor de verzamelwaarde waarschijnlijk weer kut is, maar net als de Bigsby voor mij alleen maar welkom.
Behoorlijk happy mee, 't klikt, 't klikt zoals het niet eerder tussen mij en een gitaar geklikt heeft.
Goede gitaar voor een luie gitarist.
Favorieten/bladwijzers