Torrefied wood DIY

[loose-fur]

De vervorming van het klankblad bij dit project, wil ik niet alleen op gebied van relatieve luchtvochtigheid aanpakken, maar ook op gebied van constructie.



Traditionele brugconstructies, waarbij de snaren aan het klankblad trekken (brug met pennen) of de druk neerwaarts op het klankblad terecht komt (zoals bij een archtop), zetten het klankblad onder grote druk, met vaak de nodige nefaste gevolgen.



Benieuwd naar de daadwerkelijke werking van geen 'gebalanceerde' brug een paar tests opgezet.



Gemerkt dat er behoorlijke nauwkeurigheid mee gemoeid gaat. Vandaar dat ik op een instelbare constructie zit te broeden (verstelbaar staartstuk en 'tweede/achterste zadel'), maar het werkt!



Het ‘klankblad’ bij deze test bezit geen enkele versteviging door enige klankbalk of wat dan ook, en toch blijft zo goed als volledig plat onder eender welke snaarspanning..



Ik daag je uit om deze test eens uit te voeren met een 'traditionele' brug..

[loose-fur]

Het uitzagen van het klankgat en het lijmen van de klankbalken gaat slechts stapsgewijs en traag, tussendoor de andere karweien rond en in huis. Tijdens die tussenpauzen gaan rug en bovenblad telkens weer de ‘droogkast/-oven’ in.



Door het toepassen van een ‘gebalanceerde brug’ wordt de snaarspanning behoorlijk anders verdeelt over het instrument, en kan mijn inziens een flink gereduceerd (geen brugplaat) en lichter balkpatroon worden toegepast.
De snaarkracht mag dan niet meer óp of áán het klankblad terecht komen, de kracht blijft wel ergens, natuurlijk. In dit geval komt ie eigenlijk op het staartstuk terecht, en dus onrechtstreeks op de zijden en op de lengterichting van het bovenblad. Dat bovenblad dient dus ergens wel een bepaalde basis-stevigheid te bezitten, ook om dat blad enige stabiliteit te geven bij het ‘werken/leven’ van het hout onder de wisselende luchtvochtigheid.
Maar hoeveel die basis dan wel mag zijn? Ga het hier mee proberen..

[loose-fur]

Mijn ouwe (Bosch) schaafmachine gaf de geest bij een klein karwei, en dus een andere gekocht. Een tweedehandse Makita dit keer. Model 1911B. Omwille van de goeie reputatie dat dit merk/model bezit, maar vooral ook omdat deze machine met een schaafbreedte van 110 mm een mooi stuk breder meet dan de meeste schaafmachines uit dit segment (70 à 80 mm).
De aankoop werd uiteindelijk een klein project tussenin, omdat ik deze machine ook graag als kleine schaafbank wil gebruiken:

[ZsaZsa]

Leuk project

[loose-fur]

De notelaar die ik overhield van dit project als rug benut voor het huidig experiment.

De kist kan toe, deel I:

[no 1 hops]

die vlakbank ziet er gaaf uit, en zo lang je geen wijde mouwen gebruikt is het gebrek aan beveiliging niet zo erg ;-)

[loose-fur]

Geenszins een pleidooi tegen beveiligde machines, Hops, maar mijn generatie behoort nog tot een tijd waarin beveiligde machines eerder uitzondering dan regel waren, en zo leerden mijn leeftijdsgenoten er ook mee werken, zelfs op school. Op het filmpje zie je me de haakse geleider op de vlakbank verplaatsen bij het haaks schaven (en dus de smallere kant) van het werkstuk, de reden voor deze handeling stamt nog uit deze schooltijd. De leerkracht gaf ons destijds immers de tip om bij een schaafbank de haakse geleider als een soort beveiliging te gebruiken, en deze dus slechts iets breder in te stellen dan het te schaven werkstuk (op die manier blijft het 'vrij-draaiend' gedeelte van de schaafmessen ergens verstopt en onbereikbaar achter de geleider).
Verder kregen we ook de raad om werkstukken -indien mogelijk- zo veel mogelijk met gesloten hand aan te duwen; met de hoek gevormd tussen duim en (gesloten) wijsvinger:

[loose-fur]

Intussen is de kist gesloten.



En kan de nieuwe boven-/kantenfreescombinatie getest worden.



De recent aangekochte schaafmachine wist me reeds te overtuigen om opnieuw voor dit merk te kiezen.




Een eerste gebruik laat alvast een goeie indruk na..

[no 1 hops]

Geenszins een pleidooi tegen beveiligde machines, Hops, maar mijn generatie behoort nog tot een tijd waarin beveiligde machines eerder uitzondering dan regel waren, en zo leerden mijn leeftijdsgenoten er ook mee werken, zelfs op school. Op het filmpje zie je me de haakse geleider op de vlakbank verplaatsen bij het haaks schaven (en dus de smallere kant) van het werkstuk, de reden voor deze handeling stamt nog uit deze schooltijd. De leerkracht gaf ons destijds immers de tip om bij een schaafbank de haakse geleider als een soort beveiliging te gebruiken, en deze dus slechts iets breder in te stellen dan het te schaven werkstuk (op die manier blijft het 'vrij-draaiend' gedeelte van de schaafmessen ergens verstopt en onbereikbaar achter de geleider).
Verder kregen we ook de raad om werkstukken -indien mogelijk- zo veel mogelijk met gesloten hand aan te duwen; met de hoek gevormd tussen duim en (gesloten) wijsvinger:

klopt helemaal, alleen moest ik denken aan een gebreide trui die als voorbeeld aan de muur bij de vlakbank hing waar ik mijn opleiding kreeg.
weide slobber mouw die , gegrepen werd door de messen en de arm richting de messen werd getrokken.
diegene was snel genoeg om zich lost te scheuren, gelukkig.
maar juist de door jou genoemde maatregelen helpen allerlei soorten van ellende te voorkomen

[loose-fur]

Vier spanschroeven, twee eindjes keper en enkele blokjes zacht (ceder)hout.



Een erg simpele opstelling.



Maar erg doeltreffend.



Stabiel en muurvast.



En geen geworstel meer om de kist in een goeie positie vast te zetten.