Merken die te grabbel gegooid zijn ?

[Pepe]

Als je het hebt over merken met flitsende start, dan heb je het waarschijnlijk over flitsend marketing budget met poor sales.
Geldt niet voor Hamer. Die kregen vooral goede reviews en waren nauwelijks te krijgen wegens kleine productie. Is later wel weer goed gekomen. Totdat ze de productie uit handen gaven, ik vermoed dat Fender het louter kocht om het de nek om te draaien. Zou niet weten waarom je anders dan de boel zo laat verpieteren.
Ik wed dat ze G+L ook de nek willen omdraaien maar blijkbaar verkopen die jongens hun huid duur.

Maar goed. Flitsende start.
Epiphone maakte een flitsende herstart zonder noemenswaardig marketing budget. Liep gelijk als een trein vooral omdat je die krengen werkelijk overal tegenkwam. Zag er goed uit, klonk prima, even de frets buffen en een Fralin er in en karren maar.

Als ik denk aan merken "that once were" moet ik vooral denken aan Europese gitaren. Hofner, Framus, Burns, Hagstrom, Eko... het bestaat allemaal nog wel maar ga ze maar eens zoeken. Vinden bedoel ik. Zoeken doe je zeker.

Oh, en kwa Americana noem ik Schecter. Die hadden toch wel een grappige 80's niche te pakken en in de ninetees een mooie eigenzinnige doorstart maar dat is nu echt helemaal down the drain.

[Plant]

Starfield (uit dezelfde stal als Ibanez als ik juist ben geïnformeerd)
Hohner
Carvin

[vulvasonic]

Mosrite, bestaat dat eigenlijk nog?

[Tupelo]

Patrick Eggle? Niet echt aan lager wal geraakt, maar na een avontuur met grootschaliger productie beperkt hij zich nu tot een klein team dat boutique gitaren bouwt. Een aantal producenten/merken dat niet meer bestaat dan wel in de kantlijn meedoet: Bond Guitars, de Parker Fly, Steinberger, Blade (bestaat nog, maar ik heb het idee dat de hype al een hele tijd over is), Ampeg gitaren, Rickenbacker, Valco, Robin, Daion, Kasuga, Saint Blues, Kawai, Suzuki etc..

Charvel heeft met Guthrie Govan toch een mooi uithangbord?

Die Charvel die je noemt ken ik niet.
Blade I dunno, ik heb een Koreaanse, en die vind ik prijs/kwaliteit erg goed zelfs, maar 't is een aftreksel van de Zwitserse productie inderdaad, en ik geloof best dat ook zij afgedropen zijn.
Patrick Eggle is interessant in dezen ja.
Maakte toch ooit kwalitatief erg goede gitaren, soms komen er Berlins voorbij voor 500 euro, die toch 2500 gulden of meer gekost hebben, en erg goed zijn.
Maar ik herinner mezelf dat ook dat op een gegeven ogenblik goedkoper geproduceerd en onder andere merknamen op popte, tot het verdween.
Lullige in dezen is dat de goede gitaren er ook onder geleden hebben; je koopt zo een ding echt voor een drol.
En als het is wat je zoekt, dan stap je voor weinig geld belachelijk kwalitatief goed in.

[Tupelo]

Dean en BC Rich?

Parker is nog redelijk levend dacht ik.

Ja Dean herinner ik mezelf ook nog als top of the list voor de hardere gitaristen.
Tot ze van dat spul begonnen te maken dat je met een nagel kon splijten ja.

[Tupelo]

Gitaren hebben endorsers nodig als ze op grote aantallen mikken met het gevaar dat genres en artiesten uit de mode raken en je merk mee dateert.
Charvel/Jackson heeft wel geprobeerd zijn kansen te spreiden met modellen als Roswell en Surfcaster maar het brand was al te veel gebrandmerkt (weer zo'n geinige woordspeling!)
Ibanez heeft zich wel overal goed ingedekt, je kan geen genre zo gek noemen of Ibanez heeft er endorsers.
Ik moet nu iets noemen natuurlijk.

Godin houdt het kwalitatief op niveau, binnen verschillende genres, zonder dat ik ooit een bekende gitarist op hun gitaren heb zien spelen.

[telerocker]

Die Charvel die je noemt ken ik niet.
Blade I dunno, ik heb een Koreaanse, en die vind ik prijs/kwaliteit erg goed zelfs, maar 't is een aftreksel van de Zwitserse productie inderdaad, en ik geloof best dat ook zij afgedropen zijn.
Patrick Eggle is interessant in dezen ja.
Maakte toch ooit kwalitatief erg goede gitaren, soms komen er Berlins voorbij voor 500 euro, die toch 2500 gulden of meer gekost hebben, en erg goed zijn.
Maar ik herinner mezelf dat ook dat op een gegeven ogenblik goedkoper geproduceerd en onder andere merknamen op popte, tot het verdween.
Lullige in dezen is dat de goede gitaren er ook onder geleden hebben; je koopt zo een ding echt voor een drol.
En als het is wat je zoekt, dan stap je voor weinig geld belachelijk kwalitatief goed in.

http://www.charvel.com/guitars/artis...board-natural/

[D3nnis]

Ik zag dat pepe Schecter noemde.
Ik dacht dat Schecter er best nog redelijk is, in het hardere segment weliswaar.

[Pepe]

Godin houdt het kwalitatief op niveau, binnen verschillende genres, zonder dat ik ooit een bekende gitarist op hun gitaren heb zien spelen.

Nou is het wel zo dat Godin aan een enorme hoop fabrikanten levert, waaronder Gibson bijvoorbeeld, soort Japans model van bedrijfsvoering.
Ze hebben daarnaast ook een eigen brand, geen idee hoe dat loopt. Dat electrisch/akoestisch model kom je nog wel 's tegen.

[Brum]

Ik zag dat pepe Schecter noemde.
Ik dacht dat Schecter er best nog redelijk is, in het hardere segment weliswaar.

Ik wilde het niet zeggen. Als je de nieuwe lijn superstrats, of die Nick Johnston signature strat zie, da's dacht ik wel een hoger segment. Is wel een tijdje wat minder geweest bij Schecter, dat klopt op zich wel.