Graag als always on maar daar zit de gebruiksvriendelijkheid in de weg.
De Jag of Mad Cat zien graag de bright switch naar beneden, de Es 330 juist weer niet
tussentijds switchen gaat niet dus dan zou je gitaren uit moeten kiezen voor dat ding
dat gaan we niet doen he dus dan zet je hem uit
En zoals ik het nu bedacht heb neemt ie ook geen real estate in van mijn board.
Die Hard is geen Kerstfilm!
Klon clones
Ahhh ok, thanks!
ja, semantics,
Een clone impliceert een 1 op 1 geval maar de soul food doet daar zowel cosmetisch als techniek totaal geen moeite voor, enkel sonisch.
Beetje zoals een tubescreamer geen clone is van een stel overhitte el34's maar daar toch aan refereert.
Die Hard is geen Kerstfilm!
Cosmetisch is sowieso overbodig. Het geluid wat er uit komt zou voor mij het belangrijkste zijn. Ok, het is geen echte Klon. Het is zelfs geen clone, maar als het voor míj goed klinkt steek ik die duiten wel in mijn eigen zak voor iets anders.
Het is niet zo dat het publiek je opeens zoveel beter vinden omdat je dat ene dure pedaaltje op je plank hebt staan. De echte gearsnobs zijn meestal de muzikanten zelf.
Haha, herkenbaar.
Je hebt de mensen die het helemaal geen ruk interesseert, en je hebt mensen die de grotere merken nog van naam kennen zonder verder enige kennis.
Zo ken ik mensen die mijn zooi helemaal niks vinden (is misschien ook, maar dat is een ander verhaal), want het is geen les paul en geen marshall.
Pak ik dan een beginnersepiphone en een valvestate dan zijn ze helemaal gelukkig.
Wat dat betreft moet je je sound echt niet voor een ander maken, heeft geen zin, lukt toch niet.
De Soul Food is eindelijk binnen. Eerste indrukken: als stand alone distortion zeker de moeite waard (maar zo direct niet significant beter of anders dan wat ik met sommige pedalen al in huis heb), maar als booster aanmerkelijk interessanter! Dit weekend even echt in een live stuatie, nu lekker in de studio e.e.a. uitzoeken!
Laatst gewijzigd door guitarkid; 29 mei 2018 om 18:36
Favorieten/bladwijzers