Omdat 90% van de mensen die met gitaar beginnen er na een paar maanden of zeker binnen het jaar er weer de brui aan geeft.
Die 300 euro gitaar verkoop je dan weer voor 200 euro en dan ben je dus 100 euro en een illusie armer. Die 3000 euro gitaar verkoop je verder aan 2000 euro en dan ben je dus 1000 euro lichter.
300 euro is in mijn ogen dan ook een goed (minimum) richtbedrag om een gitaar te kopen die kwalitatief net goed genoeg is om je als beginner niet te hinderen door te goedkope en daardoor slechte onderdelen. (ongelijke frets, manke stemmechanieken, switches die het voortdurend laten afweten etc.)
Koop vooral een gitaar die jij (en je partner) mooi vindt! Zo'n gitaar neem je sneller vast en mogelijk mag ze in de woonkamer staan waardoor ze altijd binnen handbereik is.
Een mooie gitaar binnen handbereik daar speel je elke dag op, al is het maar 15 minuten. Eentje in een kast of op de zolderkamer daar zijn snel excuses voor te bedenken om eens een dag over te slaan. (en dat worden er snel 2, en dan een week etc.)
Dunne snaren zijn makkelijk in te drukken want hoe dikker de snaren hoe meer spanning erop moet staan om dezelfde noot te produceren.
Daarentegen druk je dunne snaren heel snel een beetje 'zijdelings' ipv loodrecht naar onder waardoor alles continu een beetje vals klinkt. Als beginner ga je ze ook snel te hard indrukken waardoor het opnieuw vals klinkt.
Dikke snaren zijn in dat opzicht een stuk makkelijker omdat je ze moeilijker per ongeluk vals kan drukken, maar je hebt er beduidend meer kracht voor nodig, zeker bij barre akkoorden. Die kracht mis je als beginner.
8 of 9 is (te) dun, 11 of 12 is (te) dik. 10 is de gulden middenweg en wordt door de meesten gebruikt (beginners en gevorderde)
Ik weet niet welke Jazzmaster je concreet bedoelt met die specs, maar een traditionele Jazzmaster (met een echte Jazzmaster brug) is een gitaar die niet makkelijk af te stellen is en ook eentje waar je (zeer) regelmatig de afstelling van gaat moeten bijhouden want daar zitten zoveel schroefjes aan die door de trillingen langzaam maar zeker 'lostrillen' waardoor zadels en ook de brug in zijn geheel na een paar weken spelen een milimeter (of meer) zakt. Ik heb ze met transparante nagellak 'vastgelijmd' maar je kan ook de traditionele manier gebruiken en wachten totdat alles genoeg geroest is en voldoende zweet en huidschilfers prut bevat zodat de schroefjes blijven vastzitten.
Voor zittend spelen is dit een erg comfortabele body shape. Aan een Les Paul type gitaar met typische Tune-o-matic bridge heb je geen omzien maar die liggen dan (bij mij) weer niet zo lekker op mijn been.
Favorieten/bladwijzers