Beginnen met elektrisch gitaar spelen

[Kim Wilson]

Oké, op die manier. De zangleider die dat aangeeft, dat ken ik ook. Dat werkt ook goed. Maar wij hebben een vaste band, dus ook meer vaste structuur in de liedjes. Daar kunnen we ook op oefenen.

En liedjes exact naspelen doen wij ook niet. Lukt toch nooit. Elk liedje krijgt zijn eigen sausje van onze band mee. We zijn zeker geen typische Opwekking-band, om het zo maar te zeggen.

Maar ik heb in andere formaties ook wel tributes gedaan, van Normaal en Johnny Cash. En dan is het wel de sport om zoveel mogelijk als het origineel te klinken. Niet om exact alles tot op de noot na te spelen (beide artiesten speelden zelf al geen twee keer iets hetzelfde), maar wel om het juiste gevoel. En ook dat is best heel leuk om te doen.

[Luca P]

Ik speel dan weer nooit dingen na haha. Vind t ook gewoon niet zo leuk om andermans riffs over te nemen.

Ik wel. toen dan, dat is nu over.
Vroeger wilde ik alles noot voor noot doen. Zag er koel uit in de gitaarwinkel.

Uiteindelijk na een jaar of 10 (ik speel nu bijna 40 jaar, wtf!) kreeg ik door dat dit maar half werkt. Ik word geen Setzer of wie dan ook.
De eigen stijl nam de overhand.

[dejohan]

de Jazzmaster is nooit echt aangeslagen.

Hm. Bij jonge pop/rockgroepen van de laatste 10/15 jaar zie ik enorm veel Fender Jazzmasters. Ik denk zelfs meer dan Fender Strats.

Ik denk dat je wel kan zeggen dat ze ondertussen zijn doorgebroken.

[telerocker]

Hm. Bij jonge pop/rockgroepen van de laatste 10/15 jaar zie ik enorm veel Fender Jazzmasters. Ik denk zelfs meer dan Fender Strats.

Ik denk dat je wel kan zeggen dat ze ondertussen zijn doorgebroken.

Ik zie er niet zo heel veel. Misschien in Britpopbandjes en Amerikaanse altrock noisegroepjes. Er zijn nauwelijks gitaristen die met een Jazzmaster de status van gitaarheld hebben bereikt.
Ik heb overigens niks tegen Jazzmasters behalve dat ze ondanks alle schuifknopjes niet heel erg breed inzetbaar zijn.

[denis.hermans]

Heb niet alles doorgelezen maar als je een budgetvriendelijke jazzmaster zoekt, kan ik je de squier deluxe jazzmaster ( kleur Candy Apple red met koperkleurige slagplaat) aanraden. Erg fijne gitaar rond de 400 EUR. Ik heb er onlangs een bespeeld in een gitaarwinkel en was erg onder de indruk. Deze gitaar kan goed op tegen de mexicaanse Fenders.

Overigens de witte J Masics versie is volledig identiek ( op de witte kleur na) maar kost meer omdat het een signature model is.

[denis.hermans]

Oei ik merk nu dat het draadje gestart werd in maart. Wellicht is de ts dus al lang tot een aankoop overgegaan.

[denis.hermans]

Het is overigens " J Mascis "

[dejohan]

Ik zie er niet zo heel veel. Misschien in Britpopbandjes en Amerikaanse altrock noisegroepjes. Er zijn nauwelijks gitaristen die met een Jazzmaster de status van gitaarheld hebben bereikt.
Ik heb overigens niks tegen Jazzmasters behalve dat ze ondanks alle schuifknopjes niet heel erg breed inzetbaar zijn.

Dit soort gitaren hebben heropleving gekend in de alternative scene in de jaren 90, zoals in de britpop en alt-rock, dat klopt, maar lijken de laatste 10 jaar toch wel populair in de mainstream geworden te zijn. Het cliché van alt-rock gitaar lijkt me niet meer te kloppen.

Er een hoop mainstream rockbands van nu die op een Jazzmaster spelen: The National, War Against Drugs, Arctic Monkeys, QOTSA, Incubus, Wilco, Tame Impala, Ryan Adams, en nog een hoop jongere groepjes zoals The Neighbourhood.
Als ik een band op TV zie zit er altijd wel eentje tussen :-).

Hoeveel mainstream rockbands speelden in de jaren 90 op een Jazzmaster?
Ik kan alleen Radiohead opnoemen.
En in de jaren 80 zie ik enkel The Cure en Costello. En Sonic Youth, maar dat kan je moeilijk mainstream noemen. (Nirvana en The Smits was een Jaguar, geen Jazzmaster, en Dinosaur Jr is geen mainstream).


Over de veelzijdigheid. Je zou er eens eentje een paar maanden moeten testen. Je kunt er eigenlijk bijna alles op spelen wat je met een Strat ook kan
Maar de tremelo arm is veel subtieler, wat een heel nieuw pallet geeft, en de mate waarin de pickips reageren op delay/reverb en overdrive, geeft je een hele hoop extra mogelijkheden. Ik zou het zeker geen eenzijdige gitaar noemen.

[telerocker]

Dit soort gitaren hebben heropleving gekend in de alternative scene in de jaren 90, zoals in de britpop en alt-rock, dat klopt, maar lijken de laatste 10 jaar toch wel populair in de mainstream geworden te zijn. Het cliché van alt-rock gitaar lijkt me niet meer te kloppen.

Er een hoop mainstream rockbands van nu die op een Jazzmaster spelen: The National, War Against Drugs, Arctic Monkeys, QOTSA, Incubus, Wilco, Tame Impala, Ryan Adams, en nog een hoop jongere groepjes zoals The Neighbourhood.
Als ik een band op TV zie zit er altijd wel eentje tussen :-).

Hoeveel mainstream rockbands speelden in de jaren 90 op een Jazzmaster?
Ik kan alleen Radiohead opnoemen.
En in de jaren 80 zie ik enkel The Cure en Costello. En Sonic Youth, maar dat kan je moeilijk mainstream noemen. (Nirvana en The Smits was een Jaguar, geen Jazzmaster, en Dinosaur Jr is geen mainstream).


Over de veelzijdigheid. Je zou er eens eentje een paar maanden moeten testen. Je kunt er eigenlijk bijna alles op spelen wat je met een Strat ook kan
Maar de tremelo arm is veel subtieler, wat een heel nieuw pallet geeft, en de mate waarin de pickips reageren op delay/reverb en overdrive, geeft je een hele hoop extra mogelijkheden. Ik zou het zeker geen eenzijdige gitaar noemen.

Ik voel geen enkele aanvechting.

[dejohan]

Ja kijk, ik heb geprobeerd een goed geinformeerd en beleefd antwoord te geven.

Maar om dan stoer te gaan doen, terwijl je er blijkbaar niet al te veel van kent?

Wie spreekt er over Britpop en alternatieve rock als muziek van de laatste jaren?


Da's meer dan twee decennia geleden!

Er zijn OUDERS die nog niet geboren waren toen Cobain op het podium stond of Wonderwall uitkwam.

Of om het misschien wat meer in jouw tijdskader te plaatsen: dat is ergens anno 1989 zeggen dat je die Elvis toch maar een hoop herrie vindt maken.

Britpop.

Ik stel voor dat je het bij je oude gitaarhelden houdt, en dat je je verder niet uitspreekt over hedendaagse muziek of over gitaren waar je duidelijk niks van kent.