Over die AVRI's was vrijwel iedereen bijzonder enthousiast. En niet voor niets. Zou gek zijn als men ze nu massaal uit zou kotsen.
Aaaa, ik droom nog steeds van een mooie AVRI strat. Zwarte 50's, of een 60's in sonic blue (werden die wel gemaakt eigenlijk?). Een droom, heren. Een droom!
Ik heb wel een zwak voor de (vroege) american standards - de gitaar die Fender heeft gered. Goed doordachte en gemaakte apparaten waar alles aan werkt. Niet interessant voor de verzamelaar, maar who cares.
Ik zag de mijne hangen, 30 jaar terug, onder de lampen bij Sam Ash in New York. Geel (vintage yellow), palissander toets. Pakte dat ding op en was verkocht - voor het eerst een vlakkere radius, gladde brugzadels, en 22 frets, allemaal zaken die voor een onervaren speler echt verschil maakten. $375 nieuw, toen al een spotprijs, zonder koffer, want ie werd in een cheapo zak op mijn rug het thuisland in gesmokkeld. Op geen gitaar heb ik live vaker gespeeld. Niks speciaals, maar een fijn en betrouwbaar werkpaard dat ik nooit meer wegdoe.
Tja, en onlangs sloeg de nostalgie toe. De eerste american standard die ik zag, in de herfst van 1987 een voorstadje van Boston, achter de ramen van een kleine mom & pop store, was donkerblauw. Wat een coole kleur dacht ik - en sinds een paar dagen staat ie hier, ook een uit '87, in Gun Metal Blue (want zo heet die kleur), verder een kloon van de gele qua gewicht, feel en hals. Ik had mazzel denk ik..
Ooooooow, ik ga kapot hier!
Ik ben het 100% met je eens. Gewoon een waanzinnig goede serie gitaren. Ik had een prachtige American Standard Stratocaster. Zwart, all maple neck, zwarte body, witte trim, diepe, uitermate sierlijke cutaways (belly & arm)...., schitterend!!! Ik droom er nu nog wel eens van. Ik vond de pu's namelijk wel kut. Nu had ik uiteraard nieuwe pu's er in kunnen (laten) zetten, maar in die tijd had ik al 5 Stratocasters en ik was volledig verliefd op de Telecaster, een gitaar dat ik helaas nog niet in mijn bezit had. Ik besloot toen mijn American Standard Stratocaster te ruilen tegen een American Standard Telecaster. Met die laatste heb ik hele veldslagen uitgevochten. Wat een heerlijke gitaar!!!
Mensen zijn altijd blijven zeiken over die zadels. Snap ik niet. Ik vind ze mooi en ze functioneren perfect.
Niks mis met die zadels, nee. Tenminste geen schroefjes die in je hand prikken. Die pickups vind ik wel OK - Alnicos geloof ik, maar met wat extra bite, en dat werkte goed voor blues.
Speciaal voor Vulf ook nog een plaatje van de gele (net als de blauwe met een oktober '87 neck), mijn eerste behoorlijke gitaar:
Bedankt, Keef. Lief van je.
Favorieten/bladwijzers