Beste liefhebbers van de betere elektronica. De vraag is misschien ver gezocht, en zelfs bijna contradictorisch, maar toch al een dag of twee mee vast in mijn hoofd.

We lezen wel eens (ik denk dat Aiken het hier over heeft) dat het beter is om een eerder grotere dan kleinere schermrooster(g2)-weerstand te gebruiken op je eindbuizen (1k bijvoorbeeld of groter wordt aangeraden). Valt weliswaar op dat in oude Vox (bijvoorbeeld AC15) designs (ook één van de online beschikbare Matchless Spitfire schema's toont vrijwel hetzelfde), men gebruik maakt van 100 ohm per buis, zelfs met de spanning rechtstreeks afgetapt van de B+ voor de anodes.

Enkele dagen geleden zat ik te lezen op deze pagina (http://www.turneraudio.com.au/output...pp-calc-1.html), erge focus op hifi, dus misschien niet helemaal gitaaramp relevant, maar volgende passage deed me nadenken:

If the amplifier is designed by using design methods shown at this website it
is unlikely that the load range suitable for the OPT will ever cause tubes to
overheat...

belangrijke reden daarvoor is volgens turner

...RLa-a load value is chosen so the class B load line for one tube of the
PP pair will intersect the Ra limiting line at Ia lower than where the Pda
maximum intersects the Ra limiting line...

Stel nu dat we terug gaan naar het geval van de Spitfire. Matchless gebruikt hier voor zover informatie beschikbaar is, een output transformer primary van 4k (class B load line met slope van 1k). AC15 output transformers die je tegenkomt, hebben ook vaak een primary in de aard van 6k (class B load line met slope van 1,5k). Als je die load lines uittekent op de sheet van de EL84, lopen deze voor een aanzienlijk deel door de maximum dissipatie curve heen. No biggie, in principe, gezien de andere buis dan altijd rust krijgt.

Als we nu terug kijken naar de g2-spanning: wanneer de anodestroom stijgt, en we een aanzienlijke g2-weerstand gebruiken, zakt de g2-spanning ook, om het schermrooster niet te vernielen. Gevolg is tegelijk wel dat de curves samen/neer worden gedrukt. Ook de g1=0V komt dus lager te liggen. Een aanzienlijk deel van de load line gaat door de maximum dissipatie curve en naar alle waarschijnlijkheid komt het snijpunt tussen g1=0V en de class B load line dan ook boven die curve terecht. Zo voldoen we niet aan de voorwaarde die turner aanhaalt, bij maximale swing zit 'de buis verder in het rood'.

Ik begrijp dat de schermroosters niet wel varen bij een hogere g2-stroom. Anderzijds lijkt het of de anodes de g2-spanning liever niet (te veel) zien zakken, gezien naar maximale swing op de load line.

In het geval van die 100 ohm g2-weerstanden bij Matchless en Vox, kan het natuurlijk nog altijd zijn dat de curves genoeg samengedrukt worden, om het snijpunt (g1=0V met load line) in het rood te hebben.

Ben ik te ver(keerd) gaan denken? Is het misschien gewoon irrelevant omdat ik enkel naar de piek-swing kijk? (Wat in het geval van een blokgolf bijvoorbeeld?)

Bedankt om te lezen, nog meer dank om te antwoorden.