Embryonic Journey - Jefferson Airpalen (jorma Kaukonen)

[Harald]

Even een tussendoortje, oefenopname, met telefoon. Geluid van telefoon (zacht in mix) en gitaar rechtstreeks in de Pod ingeprikt.

Beeld alleen van telefoon. Weer eens niet aan de camerahoek gedacht

[pasqual]

Mooi! Je bent lekker productief de laatste tijd...gelukkig maar

[Duhsjaak]

Grappig vindt ik dat je een van de weinigen lijkt te zijn, die heeft begrepen dat Jorma een folk gitarist was..
Ik heb al heul lang een optreden van Jorma en Janis Joplin in een café van (uit het hoofd) 1964. En dat is gewoon pure folk.
Dat dat drie jaar later al nauwelijks meer hoorbaar is, soit. Hij heeft die invloed wel de Airplane mee ingenomen.

Leuk.
Vriendelijke groet, Gus

[Harald]

Bedankt! @Duhsjaak: Hoorde dit ooit (op 12 string, het origineel is 6 snarig) toen ik Harry Sacksioni voor het eerst live zag. Ergens in de 80er jaren. (toen Strikt Persoonlijk net uit was, denk ik. Daar speelde hij toen vrij veel van)

Jefferson Airplane ken ik verder niet zo. Jorma Kaukonen wel wat latere dingen van bekeken. Dan speelt hij alleen akoestisch. Ken wel nog een bluegrass CD van hem. Die is erg leuk. (stukje Elvis daarvan voor de liefhebbers. Dat oude werk was natuurlijk ook halve country stiekem. https://www.youtube.com/watch?v=t0x3GSUajWM )

[Ernest01]

Haha, oefenopname..... Zou willen dat ik zo kon oefenen. Mooi nummer met een mooie vertolking.
Ken Jefferson Airplane niet van zulke muziek. Het 'witte konijn' enzo, maar dit is nieuw voor mij.
Maar is waarschijnlijk van een solo tour van heer Kaukonen....

Doet mij denken aan "Never going back again" van Lindsey Buckingham.
Zal voornamelijk het geluid van de gitaar zijn, maar ook zeker de 'tokkel'.

[Swaag]

...maar dit is nieuw voor mij.
Maar is waarschijnlijk van een solo tour van heer Kaukonen....
...

Staat op het Airplane album "Surrealistic Pillow", het album waar ook Somebody to Love, White Rabbit etc op staan.

[NLF]

Hij heeft die invloed wel de Airplane mee ingenomen.

Ik dacht dat vooral Marty Balin en Paul Kantner de folk kant waren, Jorma en Jack gingen vaak blues jammen buiten de band en zijn later ook in die richting doorgegaan. Maar Jorma was een veelzijdige gitarist, dat klopt, en kon akoestisch allerlei dingen. Ik geloof dat ze 'm eerst ook niet durfden te vragen omdat ie eigenlijk veel te goed was voor die band.

[Erik de Perik]

Lekker gespeeld Harald...! Genoeg passie en je gitaar klinkt ook prima. Ik kende het origineel niet en de 6 of 12 snarige discussie boeit me ook al niet

[Harald]

Bedankt!

[Duhsjaak]

Ik dacht dat vooral Marty Balin en Paul Kantner de folk kant waren, Jorma en Jack gingen vaak blues jammen buiten de band en zijn later ook in die richting doorgegaan. Maar Jorma was een veelzijdige gitarist, dat klopt, en kon akoestisch allerlei dingen. Ik geloof dat ze 'm eerst ook niet durfden te vragen omdat ie eigenlijk veel te goed was voor die band.

Vrijwel alle leden waren te goed voor de J.A.
De goede zangeres werd na 1 LP aan de kant gezet omdat ze zwanger was. En werd vervangen door een zangeres die haar 2 beste liedjes al schreef voor ze bij de J.A. kwam. En zwaar aan de drank raakte door pogingen haar twee mooiste liedjes te overklassen.
De drummer werd maf, van zichzelf en de dope en werd gitarist/zanger bij Moby Grape.

De enige die een beetje normaal bleef en zich fanatiek leek te concentreren op zijn instrument is de zeer door mij bewonderde bassist. Jack Casady, die Bob Harvey verving. Ik vond dat laatste geen straf.

Verder veel sjabloonachtige dingen tijdens optredens. Dat het licht uit moest en echt ieder optreden weer.
Een heel aardig debuut, een pracht stel 1 en 2 in de min of meer stabiele bezetting, waarna de verveling en zelfingenomenheid rap toesloeg. Na Winterland (een LP die amper 25 minuten duurde maar wel de volledige prijs moest opbrengen) heb ik het maar opgegeven.

Er zijn bands die collectief uitsteken boven de individuele kundigheden. Bij J.A. was snel duidelijk dat het omgekeerde het geval was.

Ik vond het een bewijs dat de mythe veel groter was dan de realiteit. Nog steeds eigenlijk.
Maar Jorma was voortreffelijk.
Mijn mening, maar niet alleen de mijne.
Vriendelijke groet, Gus