Poeh, op hele simpele jazz schemas als ii (iv) V I, I vi ii V komt t laaaaangzaaaaam op gang, of een simpel blues schema. Maar n meer geavanceerd fusion schema, poeh, pffffff
Poeh, op hele simpele jazz schemas als ii (iv) V I, I vi ii V komt t laaaaangzaaaaam op gang, of een simpel blues schema. Maar n meer geavanceerd fusion schema, poeh, pffffff
Volgens mij heb ik het wel eens gezegd (?) maar wilde je er niet aan (?)
Enniewee.
Een goede manier is uit te gaan van akkoorden.
Heb jarenlang les gegeven, dit bleek gewoon het beste te werken voor mijn leerlingen om de theorie inzichtelijk te maken en te kunnen toepassen.
Ik moet wel zeggen, je gaat er anders van spelen, meer een Hendrix manier van denken (er van uitgaand dat je met zijn techniek bekend bent)
Als je toonladders oefent ga je zo ook denken, dwz, een progressie benaderen als 1 toonladder met alteraties.
Krijg je van die shred en fusion solo's waar hard op en neer gefietst wordt.
Maar misschien, je naam geeft het al min of meer weg, is dat ook wat je wil?
Die Hard is geen Kerstfilm!
Te laat geboren zou ik zeggen. Vroeger speelden jazz muzikanten gewoon willekeurige noten terwijl ze helemaal high waren van de drank en dope. Dat was een stuk eenvoudiger. Al zou ik het op het gemberbier hebben gedaan.
Ja, is waar.
Je moet dat zien als een stickertje wat je los probeert te peuteren. Het begin is het moeilijkst, soms heb je een ineens een heel stuk en dan zit het weer muurvast.
Maar het is goed dat het moeilijk is, anders zou iedereen het kunnen.
Die Hard is geen Kerstfilm!
Goede vergelijking ik had een klein stukje los, omdat ik wat basistrucjes vond die heel makkelijk mooie altered tonen produceerden (kleine terts of trintone verschuivingen, halve noot omhoog of omlaag verschuiven, wat timing tips, tips over motiefjes verschuiven, arpeggios etc), en die werken prima bij simpele schemas, die ook niet moduleren, maar als t niet in een simpele maj of min ladder staat, of als t moduleert, poeh, mijn nagels en t stickertje breken steeds af haha
Vergeet ook niet dat jazz eigenlijk iets is dat je uren per dag zou moeten doen. Ik doe t met een uurtje of 4 max per week.
In mijn lesboek van Phil Capone heeft hij het erover dat er nog altijd mensen zijn die denken dat Jazz musici zomaar wat doen terwijl ze op allerlei middelen zitten. Daarna legt hij uit dat de Jazz helemaal veranderd is en dat drugs uit den boze zijn. Ik maak daaruit op dat er ooit een tijd geweest is dat Jazz muzikanten inderdaad puur op gevoel speelden.
Gevoel en willekeurige noten is hetzelfde in jouw mening? Wauw...
Favorieten/bladwijzers