Jazz soleren

[Duhsjaak]

De leukste vragen vind ik natuurlijk die, waarbij je er nog eens over nadenkt. En dit is er dus zo een.

Ik ben van de arbeidersjazz. Daaro. Vind ik de Verve-, impulse-, en skyejazz by far leuker dan de conservatoriumkwasten die dachten dat het vrije van de jazz verwarden met een speeltuin voor notenkakkerij.

Naar mijn smaak is het vertellen van je verhaal nergens belangrijker dan in da jazz.

Niet voor niksis Ben Webster, mikkend op rustige en mooie toonvorming voor mij super belangrijk geweest.

Fouten lachte hij om; een mens mag het altijd proberen.
Als je gelijk begint en gelijk eind

[Duhsjaak]

Gammele WiFi
........ eindigt heb je al veel gewonnen zei hij dan.
Die oude knarren hadden in iedere toonsoort een aantal vaste thema'tjes. Dus ze speelden thema'tje, omspeelden dat wat/noem het desnoods improvisatoren vielen dan terug op het thema'tje.

Ik heb ook op GN eerder een stukje getypt dat ik toen als puber schreef:
Ol' Big Ben Webster Saïd to me
Don't underrate symplicity
All blah and hoopla swept away
Plager THE happy blues As from That day

Alle maffe hoofdletters van de Apple jongens.

Gabor Szabo, heel veel Impulse, alle Skye held vanwege zijn zoektocht naar mooie tone en laten meeklinken van losse snaren.
Vriendelijke groet. Gus

[Erik de Perik]

@ Gus
Ik snap niet dat je alleen Ben Webster als 'echte' jazz, want arbeidersmuziek, beschouwt. Wes Montgomery (en z'n broers Monk en Buddy), Chet Baker, Dizzy Gillespie, Duke Ellington, etc. hebben geen conservatorium achtergrond ondanks hun "notenkakkerij" en hebben een vergelijkbare achtergrond (alsof dat de muziek beter maakt).
Gabor Szabo is geen jazz en heeft al helemaal niet dezelfde achtergrond.

Hetzelfde vind ik voor Alan Holdsworth gelden, die heeft zijn eigen muziek gecreëerd wat ook een enorme verdienste is, maar om nu alle moeilijke muziek jazz te gaan noemen....

[Fusion]

Hetzelfde vind ik voor Alan Holdsworth gelden, die heeft zijn eigen muziek gecreëerd wat ook een enorme verdienste is, maar om nu alle moeilijke muziek jazz te gaan noemen....

Ik snap hier het nooit wat van. Hij staat in alle winkels onder jazz en/of fusion (als we even zijn solo platen aanschouwen), hij speelt geïmproviseerde muziek vol met tertsenstapelingn akkoorden, en toonladders welke bijna alleen in jazz en klassiek worden gebruikt, speelt met artiesten uit het jazz rock circuit.... compleet onhoudbaar om te zeggen dat ie niet onder de kapstok jazzrock/fusion valt. Dat ie een eigen sound heeft, een eigen stijl, binnen dat kader, uiteraarf

[Duhsjaak]

@ErikdeP
Je hebt de vreemde neiging overal full force tegenin te gaan. Of dat altijd handig is, is een beetje de vraag.

Onder Engels, Spaans, Frans volk is het helemaal niet zo vreemd om een redenatie te illustreren met een voorbeeld. In het Engels is het zelfs helemaal niet zeldzaam dat diegene even een pauze laat vallen om over dat voorbeeld na te denken.

Nederlanders hebben van een dergelijke bescheidenheid helemaal geen last. Laten de redenering aan zich voorbij gaan en vallen op orkaankracht het voorbeeld aan.

Ik heb Ben Webster van nabij meegemaakt en meen daarom dat ik die rustig mag aanhalen als voorbeeld voor een bepaalde opvatting over een bepaald soort jazz.
In lijn ook met Fu's vraag. Die was niet: geef een messcherpe definitie van jazz en laten we eens gezellig tegen elkaar mopperen over wat er wel jazz is en wat niet, maar wat zou je mee moeten/kunnen brengen voor jazz solo's. Dit laatste door mij opgevat als: Heb je suggesties.

Wat je van mijn bijdrages vindt mag je lekker zelf weten, maar ik geloof dat ik met praktischer suggesties kom.



Op ca. 1'25" Big Ben. Pracht voorbeeld over het gelijk (min of meer) beginnen en gelijk eindigen.

De arbeidersjazz is meer iets van Ben dan van mij. Hij was er behoorlijk trots op dat hij voor Albert Heijn een LP kon opnemen. Die LP is liefhebbend digi gemaakt en echte genieters kunnen van mij een kopietje krijgen in de gereleasde volgorde van de nummers of de volgorde waarin de nummers zijn opgenomen.
Dan hoor je ineens dat die nummers ook onderling een verhaal vertellen.

Dat iedereen zijn muziek kon beluisteren vond hij fenomenaal.

Maar belangrijker voor de vraag van TS:
- bepaalde tonen van Ben stierven uit en eindigden in gefluister op zijn Selmer
- hij liet rustig lange stiltes vallen
- hij gebruikte in bepaalde toonsoorten motiefjes als houvast
- dat laatste deden al die oude knakkers
- en tijdens dat gefluister, nam ie rustig de tijd om te denken en te genieten
- en vooral over hoe ie het volgende deel van zijn solo zou gaan aanpakken

Als ik iets moet zeggen om mijn credibility aan te tonen over
- waar ie woonde
- bij wie hij woonde
- welk bier hij dronk, hoe en waar
- wie mijn gitaar anders stemde en mij de instructie gaf de happy blues te spelen
- wie hem na donderdagavond/jazzavond in Paradiso de trap op heeft gehesen
- omdat ie dat wegens gezondheid en Amstel niet meer voor elkaar kreeg
- wat ie uitvrat bij Annette (Savage Rose) in skandinavië
- wat er is gebeurd met zijn Selmers en waar zijn die nu
zeg het dan gerust hoor.

De gemeenteraad van Amsterdam (ik noem maar even een voorbeeld hè) heeft het gesnapt.
Geen straat genoemd naar John McLaughlin. Maar de Ben Websterstraat is er hoor!

Gabor Szabo's opnames voor Impulse opnames geen jazz. Carlos Santana denkt daar genuanceerd over.
Vriendelijke groet, Gus

[Harald]

De genre discussie is een ander verhaal. Ik geef Fusion in één ding dat hij zegt wel gelijk. Hij snapt het inderdaad niet. Maar ik ga me daar verder ook niet druk over maken.

Holdsworth kun je met een groot hart als fusion zien, maar als je het in een hokje moet duwen is het meer prog met fusion invloeden dan fusion met prog invloeden. En met prog bedoel ik de oirginele prog-scene. Niet alle mogelijke latere heavy metal varianten.

Over het algemeen maken de muzikanten zelf zich er niet zo druk om. Michael Hedges vond het ook prima dat zijn muziek in de new age schappen stond. Het leek de verkoop te helpen. Tuck and Patti vond ik uiteindelijk geloof ik in het wereldmuziek vakje van mijn platenzaak. (of iets anders onwaarschijnlijks) Wat platenzaken doen boeit me niet zo. Die moeten het gewoon ergens kunnen wegzetten. Bij mensen als Zappa lukt dat nog net. Bij iemand als Holdsworth wordt het al lastiger.

Maar het is simpel, al kun je alles van Holdsworth spelen en begrijpen, dan denk ik dat je het nog flink lastig krijgt op een jazz sessie waar iemand een standard inzet die je vanaf papier even moet meespelen. Zeker als het uptempo is, en flink moduleert. En dat is dan nog om geen echt foute noten te spelen. Het idioom en dialect zullen sowieso niet kloppen.

Het gaat niet zozeer om de ladders en akkoorden die gebruikt worden (de voicings zijn bij Holdsworth trouwens toch al behoorlijk afwijkend), het is een dialect ding. En dat dialect is gewoon niet het jazz dialect. Het is ook niet het fusion dialect.

Zelfs Frank Gambale (die het echt zou moeten kunnen, na zijn tijd bij Chick Corea) ging van het podium af als er jazz standards gespeeld werden door Tom Coster, toen ik ze live zag. Dat kon hij toen blijkbaar nog niet zo traditioneel als Coster het wilde.

[Fusion]

De genre discussie is een ander verhaal. Ik geef Fusion in één ding dat hij zegt wel gelijk. Hij snapt het inderdaad niet. Maar ik ga me daar verder ook niet druk over maken.

Holdsworth kun je met een groot hart als fusion zien, maar als je het in een hokje moet duwen is het meer prog met fusion invloeden dan fusion met prog invloeden. En met prog bedoel ik de oirginele prog-scene. Niet alle mogelijke latere heavy metal varianten.

Over het algemeen maken de muzikanten zelf zich er niet zo druk om. Michael Hedges vond het ook prima dat zijn muziek in de new age schappen stond. Het leek de verkoop te helpen. Tuck and Patti vond ik uiteindelijk geloof ik in het wereldmuziek vakje van mijn platenzaak. (of iets anders onwaarschijnlijks) Wat platenzaken doen boeit me niet zo. Die moeten het gewoon ergens kunnen wegzetten. Bij mensen als Zappa lukt dat nog net. Bij iemand als Holdsworth wordt het al lastiger.

Maar het is simpel, al kun je alles van Holdsworth spelen en begrijpen, dan denk ik dat je het nog flink lastig krijgt op een jazz sessie waar iemand een standard inzet die je vanaf papier even moet meespelen. Zeker als het uptempo is, en flink moduleert. En dat is dan nog om geen echt foute noten te spelen. Het idioom en dialect zullen sowieso niet kloppen.

Het gaat niet zozeer om de ladders en akkoorden die gebruikt worden (de voicings zijn bij Holdsworth trouwens toch al behoorlijk afwijkend), het is een dialect ding. En dat dialect is gewoon niet het jazz dialect. Het is ook niet het fusion dialect.

Zelfs Frank Gambale (die het echt zou moeten kunnen, na zijn tijd bij Chick Corea) ging van het podium af als er jazz standards gespeeld werden door Tom Coster, toen ik ze live zag. Dat kon hij toen blijkbaar nog niet zo traditioneel als Coster het wilde.

Ik denk dat jij te veel denkt dat jazzrock musici standards moetem kunnen spelen (Holdsworth heeft overigens een album met jazz standards uitgebracht), het idee alleen al : D En dat jij gezien je tips in dit topic nogal een beperkte visie hebt van jazz als umbrella waar ook jazzrock onder hangt. Wellicht ken je ook alleen zijn werk UK, Bruford etc wat idd erg prog is als bandgeheel, maar ik heb in mijn antwoord aan Erik de duidelijke criteria gegeven waarom hij jazzrock/fusion is. Maar geef mij, Wiki, de meeste gitaarmagazines en naar alle waarschijnlijkheid alle record stores gerust ongelijk. Leef je uit

[Pepe]

Ik heb zo'n 2500 albums in mijn Itunes staan. Die heb ik allemaal in genre's ondergebracht. Soms viel dat niet mee, dan moest ik zelf een naam verzinnen. Dan heet zo'n genre bijvoorbeeld South of the Rio Grande of Psycho funky mule. Is dat handig? Welnee maar met 2500 albums en 35 genre's ga je zoeken op artiest.

Onze platenmaatschappij riep de hele tijd, de pluggers kunnen Trio Bier niet plaatsen, het is geen carnaval en geen trio! Noem het city folk zei ik, maar dan Hollands. Dat bestaat niet, zei Warner, dat verzin je maar. Precies zei ik.

Labels zijn enkel belangrijk voor platenmaatschappijen en managers en ik ben geen van beide dus ik vind alles goed zolang ik het maar kan vinden.

[Harald]

Wat Pepe zegt... het zal Holdsworth een worst geweest zijn. Maar ik vermoed dat hij het geen jazz noemde.

Ik denk dat jij te veel denkt dat jazzrock musici standards moetem kunnen spelen

Nee, maar een jazzmuzikant wel. Daar zit nu net het verschil.

[Fusion]

Wat Pepe zegt... het zal Holdsworth een worst geweest zijn. Maar ik vermoed dat hij het geen jazz noemde.
Nee, maar een jazzmuzikant wel. Daar zit nu net het verschil.

Het gaat er niet om wat Holdsworth vond. Het gaat erom wat jij beweert. Ik noem overigens steeds jazzrock/fusion niet puur jazz, en jazz als overkoepelende kapstok. Maar goed, je gaat verder niet op mij argumenten in (het album vol jazz standards al eens geluisterd van hem?) dus ik laat het erbjj. Wellicht moet je een wiki account aanmaken en alle on- en offline record stores een brief schrijven dat ze m fout gecategoriseerd hebben.