Eigenlijk mis ik hier een beetje een bevlogen pleidooi voor stiltes. Dat is het eerste dat bij mij opkomt als ik de ontwikkeling van dit draadje bekijk.

Vooral bij zich vanaf metal (qua roots) naar jazz ontwikkelende gasten.

Overal het algemeen is techniek bij metal niet echt een taboe-woord.

Dus dat zou niet het eerste zijn dat ik zou adresseren. Bij veel technisch fabelachtigheid, loert de 'effies een hoop noten doen' om de hoek.

Toen ZVP zijn bijdragen aan het familie album (muziek dus met familieleden) deed, zette hij in op het beperken van het aantal noten om betekenis en vooral melodie beter tot uitdrukking te kunnen brengen. Die discussie liep toen ook tussen ons.
Helaas is hij ook in die tijd overleden. Heel integere en eigenzinnige musicus.
PM maar voor zijn naam.

Kijk ook eens naar de oude garde. Fine and mellow van Billy Holiday brengt je sinds kort op utube een schat aan oude knarren. Het leuke is dat je bij die gasten kunt zien hoe ze bijna zingend hun melodielijnen opbouwen.
Errol Garner? Hoor je boven het geluid van zijn piano uit neuriën.
Ben Webster? Zelfs als je jouw theoriekennis heeeeeeel langzaam had uitgelegd, had ie het niet begrepen.

Als wij elkaar ontmoeten, krijg je van mij zijn digigemaakte Albert Heijn LP, met het mooiste dat de man opnam op het Europese vasteland.

Ja, het is weer een lang en rammelend verhaal geworden.

In short:
Ik gok dat techniek niet de bottleneck zal zijn
Al doende ontdek je meer
Probeer vanuit je muzikale geheugen te spelen in plaats van uit je senso motorische
Can't wait om je jazz te horen maken

Alors, mijn manier van kijken daarnaar.
Vriendelijke groet, Gus




WeTransfer Ben is ook OK.