Die ratel in de toon lijkt me een niet jofele amp, tenminste als je gitaar goed staat afgesteld. In beide gevallen geen lekkere toon.
Die ratel in de toon lijkt me een niet jofele amp, tenminste als je gitaar goed staat afgesteld. In beide gevallen geen lekkere toon.
Het is opvallend hoeveel recidivisten zich als herintreders op de plaats delict melden.
Die ratel krijg ik ook met Boogie, Fender, Brugera, Laney en ook met overdrive pedalen als de Brunetti en de Maxon. Het tweede geluid kan er mee door bij die overmatige kwint vind ik zelf, een kwestie van smaak. En zoals ik al zei er zit een behoorlijke hoeveelheid gain op.
Maar ik ben blij dat je hoort wat ik bedoel. Inderdaad zou je het ook kunnen omschrijven als een soort ratel.
Opvallend hoe kut die ME-5 klinkt.
Nee, met andere gitaren uit het rek bij Bax had je hetzelfde. En ik heb de beste gitaren daar uit het rek gepakt. Ik heb ook drie verschillende elektrische gitaren en bij allemaal heb die ratel als bijgeluid.
Voor de mensen die het ontgaan zijn, ik heb een nieuw geluidsvoorbeeld gepost in post 170.
Laatst gewijzigd door Brad; 12 april 2018 om 01:18
Ik heb jarenlang met heel veel plezier een ME-5 gebruikt. Ik was jong, mijn oren ongetraind, maar ik had er toch een heel goed gevoel bij. Maar dat was tóen. Ik zou het er nu niet meer op kunnen. En toch, zo slecht was dat ding niet. Verwar de ME-5 aub ook niet met de ME-50. Da's een heel ander beestje.
Dit gezegd hebbende, het woord 'ratel' is in dit verband natuurlijk een uitermate vaag begrip. Het is zo'n uitdrukking waar iedereen weer een heel ander beeld of idee bij kan hebben.
Alle tokkelstukjes waar Brad naar refereert (bij dat clippie van The Police was het wel heel erg duidelijk), het is negen van de tien keer ingespeeld met en een clean signaal en een licht overstuurd signaal geblend. Dat studio trucje is al zo oud als de nacht. Schizo910 geeft ook al een voorbeeld van een wet-dry signaal, om definitie te houden. Grappig ook dat dit topic begint om iets te bewijzen (het zou prima kunnen, al die 'complexe' accoorden), om vervolgens een jaar later te beweren dat dit toch zeker niet heel erg goed lukt, door een logisch bijgeluid. Een bijgeluid wat juist niets onderuit haalt, want je hoort, ondanks de niet al te beste opname en niet erg lekkere overdrive, nog wel gewoon de noten. Met oversturing een bijgeluidje krijgen... Ja, gek hè! In plaats van lekker te spelen, probeert brad een dergelijk nietszeggend fenomeen te ontrafelen, met de illusie dat dat voor anderen ook een openbaring is. Dit ingespeeld met simpelweg budget spul, wat helemaal niet slecht hoeft te zijn, maar waaruit je nou eenmaal wel enigszins budget geluid terug krijgt. Logisch. Behalve voor brad dan. Schiet mij maar lek. En het gekke is, dit topic is zowat een jaar oud en op de één of andere manier blijft ie zo draaikonten dat iedereen toch maar weer reageert. Weer vol ongeloof, irritatie, zuchtend, enz. Inclusief mezelf, ben er ook weer ingetrapt. Het houdt een forum wel levendig, maar ik vind niet op een leuke manier. Men blijft maar het afreageren van z'n verveling op een forum faciliteren. Apart fenomeen wel.
Maar je bent toch wel met me eens Mario dat de ene oversturing meer gaaf en strakker blijft klinken bij akkoorden of intervallen dan de andere? Ik test het vaak bij mensen die over de vloer komen en zelf helemaal geen instrument spelen. Die mensen luisteren zonder vooringenomen te zijn.
Dan speel ik eerst tokkelstukjes met mijn geliefde overdrive geluiden. Als ik dan vraag wat ze er van vinden zijn ze altijd positief. Dan zeg ik, en wat vindt je van deze? Ik trap dan mijn leadsound in (met als basis de distortion die ik alleen gebruik voor solo) en tokkel wat akkoorden.
Dan zie je gelijk hun gezichten vertrekken en zeggen ze gelijk van, nee dat klinkt vreselijk.
En de Me-5, hij klinkt niet "perfect" maar heeft wel karakter.
Laatst gewijzigd door Brad; 12 april 2018 om 11:12
Die 'ratel' is 'beating' denk ik:
https://en.wikipedia.org/wiki/Beat_(acoustics)
De mate van definitie bij distortion hangt, afgezien van de hoeveelheid, volgens mij in grote mate af van twee factoren:
1)Manier van clippen: soft of hard.
Waarbij soft een deel van het originele signaal erin mengt. Diodess in de feedback loop van een non-inverting opamp is hiervan een voorbeeld. De 'mengvorm' bestaat uit een blokgolf met daarop de top van de originele golf:
Bij hard clipping wordt de top er gewoon afgekapt. Diodes in de feedback loop van inverting opamp of diodes to ground is hiervan een voorbeeld:
Of een vergelijking tussen de twee in één afbeelding: (al is de gain bij de soft clipping hier zo hoog dat het op hard clipping gaat lijken):
2)(gain) filtering:
Distortion waarbij bass en low mids weg gefilterd worden of niet, dan wel minder, worden meegenomen in de frequenties waarop de gain wordt toegepast en dus geclipt, klinken doorgaans veel gedefinieerder en minder muddy en mushy.
Laatst gewijzigd door jan7; 12 april 2018 om 11:28
Als je meerdere frequenties tegelijk versterkt ontstaan er altijd mengfrequenties. Frequenties van b.v. 400Hz en 2000Hz samen leveren aan de versterkeruitgang 400Hz, 1600Hz (2000Hz - 400Hz), 2000Hz en 2400Hz (2000Hz+400Hz) op. Zou je die allemaal even hard horen dan zou dat een lelijke brei opleveren.
Die toegevoegde frequenties 1600Hz en 2400Hz zijn echter bij een goede (cleane) versterker vele malen (≥80dB) zachter in niveau en die neem je eigenlijk niet waar.
Ga je nou vervormen dan komen die mengfrequenties wel duidelijk hoorbaar naar voren.
"Meten is weten, gissen is missen"
Favorieten/bladwijzers