wanneer is het zover

[gitaarvrouwtje]

dat is helemaal aan jezelf
hoewel in de muziek ,de meeste mensen dat afmeten aan de hoeveelheid mensen die je leuk vinden

met je eerste zin ben ik het wel eens ja
de tweede is voor mij niet relevant ( persoonlijk)
voor mij is het vooral het gevoel dat ik zelf heb..ik heb NOOIT het gevoel dat ik het kan

maar als mij gevraagd wordt speel je gitaar, dan zeg ik wel ja.. dat dan weer wel.. dat zegt niet zoveel over hoe goed hahaha

[gitaarvrouwtje]

Twee verschillende vragen.

Een instrument is een stuk gereedschap. Een gitaar is voor een gitarist wat een kwast is voor een schilder of een scalpel voor een chirurg. Wat wil je er mee maken? Oftewel, wat is je doel? Dit is een meer persoonlijk uitgangspunt. Wat wil je kunnen spelen en lukt dat met wat je al kan.

Je beheerst je gereedschap als je er mee kunt wat 'de verkoper' (of 'men') beloofde dat je er mee zou kunnen. Dit heeft een hoog 'me too' gehalte, waar werd je door getroffen of geïmponeerd? Dit uitgangspunt komt meer van buitenaf. Mensen die zich weinig aantrekken van anderen zullen dit waarschijnlijk ook wel minder belangrijk vinden.

eens, dat is ook zo,.. ik trek me wel wat aan van anderen denk ik maar dan meer in de zin dat ik snel bang dat ze te hoge verwachtingen hebben van mij
zo zou ik prima bij een kampvuur op gehoor de akkoorden bij het gemiddelde popnummer kunnen vinden en meezingen, en dan vindt "men" dat je geweldig speelt, maar ik ben gewoon nooit die gitarist die dan zegt, ik speel wel
en ik ben ook nooit zo scheutig als mensen vragen speel eens iets
ik heb t gevoel dat ik een kunstje moet doen...en dat men meer verwacht en ik wel zal teleurstellen haha
dan kun je wel stellen dat t je iets uitmaakt denk ik

[Ernest01]

Er spelen een aantal dingen, als ik het zo lees.

Je bent onzeker over jouw spel en denkt dat anderen aardig doen door te zeggen dat je goed gitaar speelt....
Of je denkt dat er mensen tussen het publiek zitten die veel beter kunnen spelen. (wat zeer waarschijnlijk niet zo is.... en dan nog.....)
Nou.... de dingen die ik van jou gehoord heb liegen er niet om. En daarvan kan ik volmondig zeggen dat het goed klinkt.
Helemaal geen reden voor jou om zo onzeker te zijn.

Je wil wel eens een andere stijl spelen. En dan is die leraar de juiste man om jou dat te leren.
Nu zit je in een 'kringetje' wat stijlen betreft, denk ik. En dan is het goed een compleet andere richting in te slaan.

En dan komt de lol heel snel terug. Zeker als je een stijl vindt die bij jou past. (want dat is toch wel belangrijk)
Het mooie ervan is dat je die nieuw aangeleerde dingen gaat combineren met de andere stijlen die je speelt.
Gaat er een hele nieuwe wereld voor jou open....

[Fabrieksinstellingen]

Mensen zeggen dat ik het wel redelijk kan, ik vind van niet. Vooral omdat ik zo ongeveer alle schema's enzo vergeet.

[gitaarvrouwtje]

Er spelen een aantal dingen, als ik het zo lees.

Je bent onzeker over jouw spel en denkt dat anderen aardig doen door te zeggen dat je goed gitaar speelt....
Of je denkt dat er mensen tussen het publiek zitten die veel beter kunnen spelen. (wat zeer waarschijnlijk niet zo is.... en dan nog.....)
Nou.... de dingen die ik van jou gehoord heb liegen er niet om. En daarvan kan ik volmondig zeggen dat het goed klinkt.
Helemaal geen reden voor jou om zo onzeker te zijn.

Je wil wel eens een andere stijl spelen. En dan is die leraar de juiste man om jou dat te leren.
Nu zit je in een 'kringetje' wat stijlen betreft, denk ik. En dan is het goed een compleet andere richting in te slaan.

En dan komt de lol heel snel terug. Zeker als je een stijl vindt die bij jou past. (want dat is toch wel belangrijk)
Het mooie ervan is dat je die nieuw aangeleerde dingen gaat combineren met de andere stijlen die je speelt.
Gaat er een hele nieuwe wereld voor jou open....

hmmm ik ben vooral heel zelf kritisch, grote zelfreflectie, te groot
er zitten ALTIJD betere gitaristen , zangers en zangeressen in je publiek, dat vind ik dan weer niet zo n ding, ik heb ook veel samengewerkt met betere gitaristen omdat ik dat wel lekker vindt dat ik de kar niet hoef te trekken, ik kan daar dan heerlijk mijn eigen ding in doen
nee daar ben ik wel tevreden mee
t is inderdaad meer dat ik uitdaging zoek en hoop dat ik op die manier nieuwe trucjes in de doos kan stoppen
ik raak wat verveeld van mijn trucjes maar ben niet voldoende zelfmotiverend om zelf een hele nieuwe stijl aan te leren
lijkt me heerlijk om die jazzy en funky achtige dingen toe te kunnen voegen..
en ja dan komen wij weer bij elkaar ernest

dat gaat zeker iets toevoegen

verder moet je het vooral meer zo zien, ik wil mensen een plezier doen, ze willen iets van mij horen, ze verwachten iets..
ik wil ze dat dan geven maar dat moet wel het juiste moment zijn, soms speel ik spontaan iets dat zo raakt dat mensen in tranen zijn
moet ik dat dan op commando dan vind ik dat gevoel niet zo..
en dat stelt dan diezelfde mensen teleur

[Ernest01]

Te kritisch zijn haalt de spontaniteit er wel uit.
Snap wel dat het 'op commando' spelen ook niet goed is daarvoor. (spontaniteit dus)

Over een paar maanden speel je weer met plezier en hopelijk post je dan weer eens een van jouw liedjes hier.
(met funk, jazz, of welke andere invloeden dan ook)
Je hebt al nieuwe snaren op de gitaar, dus..... speulen, meis !

[Harald]

Ik heb het idee dat er ergens een kantelpunt is waar je je beperktheid accepteert en daarmee de weg vrijmaakt om datgene wat je wel kan te perfectioneren.
Je houd op met het leren van nieuwe woorden zodat je mooie zinnen kan maken.

Zo'n nieuwe zin is dan ook weer wat nieuws. Het maakt helemaal niet uit of het een toonladder, een riffje, een nieuw techniekje/trucje of een frase is. Ik oefen eigenlijk zelden of nooit ladders, en heb dat ook relatief weinig gedaan. Of ik ben specifiek met een stuk bezig, of ik pingel wat. En soms speel je dan ineens iets dat je oor pakt. Dan herhaal ik dat soms om het bij te schaven, of te analyseren, of om te kijken wat er allemaal mee kan. Het proces dat Steve Vai mediteren noemt.

[NLF]

Je moet (proberen) altijd vol overtuiging te spelen. Ook als je in het voorprogramma zou staan van Van Halen, Scofield, Gibbons, Cooder of wie dan ook moet je denken: ik doe het op mijn manier en speel ze allemaal van het podium af (lukt je natuurlijk niet, maar dat is een ander verhaal). Muziek van 2 of drie akkoorden vol overtuiging is altijd beter dan allerlei gecompliceerde solo's en pieldingetjes waar je over twijfelt of het wel goed is. Maar ja, ook dit is makkelijker gezegd dan gedaan.

[gitaarvrouwtje]

Te kritisch zijn haalt de spontaniteit er wel uit.
Snap wel dat het 'op commando' spelen ook niet goed is daarvoor. (spontaniteit dus)

Over een paar maanden speel je weer met plezier en hopelijk post je dan weer eens een van jouw liedjes hier.
(met funk, jazz, of welke andere invloeden dan ook)
Je hebt al nieuwe snaren op de gitaar, dus..... speulen, meis !

zelfkritiek in welk opzicht, ik eis van mijzelf dat ik mij altijd goed voorbereid, daarin ben ik kritisch, ..je kunt pas iets loslaten als je het beheerst voor die tijd is dat geen keuze
zelfkritiek tijdens oefenen is in mijn ogen een prima eigenschap.
en perfectie bestaat niet in de muziek , je maakt wat je maakt en dat is altijd een spontane uiting, als het perfect zou worden zou het saai zijn
een voorbeeldje,
ik ben met mijn broer naar een concert van christina branco geweest
prachtige stem, technisch dik in orde, prima combo
maar ik voelde 'het'niet
en je kunt niet zeggen waar dit dan aan ligt, broer voelde het ook niet
maar er waren mensen in de zaal die helemaal uit hun plaat gingen..die luisterden anders, of hadden andere verwachtingen misschien
ik ging met de verwachting dat ik fado ging horen die me in de ziel zou poeren
dat gebeurde niet
ik heb wel een goed concert gezien..en ik vond het mooi, het was een genoeglijke avond
maar "HET" was er dus niet voor mij

het was echter de perfectie nabij muzikaal gezien..dus ja..zeg t maar

[NLF]

..je kunt pas iets loslaten als je het beheerst voor die tijd is dat geen keuze

Ja, maar wanneer beheers je je instrument? Warren Haynes zei eens dat hij er zeker van is dat John McLaughlin wel eens van het podium afstapt en zal denken "mwah, niet zo goed gespeeld vanavond, dat kan echt stukken beter". Maar de vraag is: horen wij het ook? De gitaar blijft altijd terugvechten, dat is ook wel wat het boeiend maakt natuurlijk.