Een paar jaar geleden kwam bij een bouwwerk hier in de streek een grote houten constructie bloot te liggen. Het paalwerk, dat reeds een paar eeuwen onder de grond verborgen zat, bleek uiteindelijk uit een honderdtal eiken balken te bestaan. Onderzoek wees uit dat het vermoedelijk een soort sluizencomplex uit de renaissancetijd is geweest, waarschijnlijk gebruikt tot in de 17de eeuw, en toen onder de grond verdwenen.



De ganse site werd afgemeten en opgetekend en uiteindelijk opgegraven. Finaal besliste de Erfdienst om de balken vrij te geven aan iedereen die er iets creatiefs wou mee aanvangen.



Zo op het eerste gezicht lijken de balken onbruikbaar: een compleet vermolmde ‘bast’ die volledig ontsiert wordt door brede scheuren en diepe kloven. Heb zwaar getwijfeld, maar uiteindelijk toch beslist om een exemplaar huiswaarts te slepen, in een poging het ding een wedergeboorte (renaissance) tot gitaar te schenken.



Om nog meer barsten te voorkomen en drogen te bevorderen (en ook uit grote nieuwsgierigheid naar het kernhout), de balk zo snel mogelijk verzaagt.
Een grote barst verplichte me tot een bepaalde zaagrichting, en dat bleek: 100% kwartiers! Bij dat zagen kwam er een sterke geur vrij die sommige wellicht ook wel als stank zouden bestempelen: een soort verbrand rubber met de zurige ondertoon van eikenhout, heel vreemd, in eerste instantie denk je dat er iets fout gaat met de aandrijfriem van de zaagmachine..
Een ander eigenaardig fenomeen is dat het zaagsel/stof de indruk geeft dat het hout eigenlijk kurkdroog is.
De bruikbare delen selecteren wordt nog een mooie opdracht , ook fraai is de diepe kleur en de kleurverschillen waarmee gespeeld kan worden.



Na een lange tijd om na te denken over wat dit nu moet worden, het pakket van zolder gehaald. Gezien de afmetingen (breedte) van de planken moet het eerder een klein(er) instrument worden. Bovendien mezelf ook de opdracht gegeven om zo weinig mogelijk ander hout toe te laten; althans alle zichtbare delen moeten van deze balk vandaan komen, en dus ook het klankblad. Om dat laatste een beetje tot leven te wekken moet er -waarschijnlijk toch?- best met stalen snaren gewerkt worden.
Samengevat: een kleine staalsnaar



Eerste opdracht: een bruikbare rug en een behoorlijk klankblad samenstellen..






Tee.