Welkom op het GitaarNet.
+ Reageren op discussie
Weergegeven resultaten: 1 t/m 9 van 9
  1. #1

    Standaard ritme feel en notatie

    Eerst even de youtube beschrijving, ga het nu even niet vertalen

    Something completely different, but with tab. Just a short snippet of a brilliant song by dutch cult band Blowbeat. From their first LP. A Zappa style interlude. When I bought the album I couldn't work it out. These days with computers and all it's a lot more easy. Remember, those pickups or tapes, if you slowed them down, the pitch would change... Boy is this much more easy. If only this stuff would have been around when I was young, I might have gotten good at guitar.

    OK, B string is acting up in the playalong in tempo, but sod it. Here it is, just a short example of the kind of stuff I enjoy practicing. And for any aspiring Blowbeat fans that want to play it, I tried to sync a tab. It's not 100% rhytmicly acurrate, but it should help. Obviously fingerings are my choice here
    En ja dus, de B string werkt bij de snelle playalong niet helemaal mee. Intonatie is niet optimaal. Maar dat heb ik even laten zitten. Niet het doel van de oefening hier.

    En het filmpje staat hier: https://www.youtube.com/watch?v=nM-2fdKNd-0

    Wat me opviel toen ik dit deze week ging uitzoeken is dat ik eigenlijk weinig moeite heb om het qua ritme te volgen als ik speel. Bij het noteren had ik verwacht dat het complexer zou worden, maar ook dat viel mee, al is er één stuk waarvan ik vrij zeker ben dat ik het niet helemaal goed heb. Maar all in all, het klinkt als Zappa, maar is toch Zappa light. 5, 7 of erger-olen blijven uit.

    Meespelen, niet zo lastig. Noteren blijkt een ander verhaal. Zo gauw ik moet bedenken hoeveel tellen ik een lange noot moet aanhouden, heb ik eigenlijk geen idee. Ik weet het wel, maar niet in termen van hoeveel tellen. Het is meer voelen dan meetellen. En dat weet ik wel van mezelf, ik vermijd tellen zo veel mogelijk. Toch kom ik ook bij een nummer als the Black Page met alle mogelijke rare verdelingen goed uit.

    Tegelijk zie ik bij leerlingen soms dat ook simpele rechttoe rechtaan dingen helemaal uitgeteld moeten worden voordat het lukt. En niet altijd omdat ze een beroerd ritme gevoel hebben. Het is meer dat ze het alleen lijken te kunnen als ze het heel bewust maken. Voor mij is het veel meer een semi of onbewust ding heb ik het idee. Ik voel het, ik onthoud hoe het klinkt.

    Ik vraag me dan af, hoe zit dat... wat is het verschil? Ritmegevoel is één van de moeilijkste dingen voor mensen om te leren heb ik het idee. Lang verhaal en enigzins onduidelijke vraag. Maar hoe doen jullie dat? Zowel voor jezelf als voor leerlingen. Tellen? En e me Twee e te Of juist niet? en waarom?

  2. #2
    Senior Member
    Geregistreerd
    16 september 2005
    Berichten
    13.967

    Standaard

    Ik speel al euh zo'n 30 niet meer van partituur. Ik heb partituur over t algemeen niet nodig, ook niet voor de moeilijkere zaken. Alleen bij extreem complexe zaken (denk Blotted Science etc), maar die kan ik toch niet spelen. Als ik iets niet ken, maar wel de partituur heb, dan ging ik meestal toch wel uittellen, helemaal met eennemuttetutte-tweejemuttetutte etc.

  3. #3
    Senior Member
    Geregistreerd
    22 augustus 2014
    Berichten
    1.791

    Standaard

    Ik speel dit soort vreemde ritmische dingen eigenlijk bijna nooit (ben meer van rechttoe rechtaan, dus Status Quo vind ik beter dan Zappa zullen we maar zeggen). Ik heb er dus ook niet veel last van. Muziek lezen heeft mij eigenlijk altijd alleen maar in de war gebracht, ik moet het horen/voelen om de timing te snappen. Wat betreft tellen geldt hetzelfde. Iemand die thuis was in moderne symfonische metal (Drematheater etc.) en van wie ik een tijd les heb gehad heeft het me wel 100 keer geprobeerd uit te leggen (5 over vier, zeven over acht, drie kwart is anders dan zes achtste, 7 over vier en daarna weer een stuk 5/3 etc) maar het gaat er bij mij allemaal niet in. Tellen maakt het alleen maar ingewikkelder; ik moet het voelen. Ik speel wel vaak met een metronoom mee, dat is volgens mij voor leerlingen heel belangrijk (zou ik ook hebben moeten doen toen ik net begon, maar ik had het niet door en ontdekte pas wat timing was toen ik met een goede drummer ging spelen).

  4. #4

    Standaard

    Ach, het staat verder los van de complexiteit. Van een aantal maatsoorten is het wel handig om te weten hoe die verdeling zit. Maar dan heb ik het over 4/4, 3/4 en 6/8 en 12/8. Als je die herkent heb je de belangrijkste voor popmuziek.

    Metronoom is tricky. Juist voor mensen met een slecht gevoel voor ritme maakt dat het vrijwel onmogelijk. Het idiote van een metronoom is dat je daar pas comfortabel mee kunt spelen als het ritmegevoel in ieder geval een beetje op weg begint te raken. Ik gebruik wel regelmatig een drumcomputer. Dat voelt natuurlijker. Bovendien helpt dat ook om die ritmes in liedjes te herkennen. Enig begrip van wat de bassist doet, en van wat de drummer doet is voor elke gitarist toch best belangrijk, tenzij je puur klassiek speelt. Klassieke muzikanten hebben voor mijn gevoel sowieso een andere benadering van ritme. Kan mijn vinger er nooit helemaal op leggen waar dat in zit. Maar het is wat groove en timing betreft alsof ze uit een nabijgelegen parallel universum zijn overgestapt. Het klopt net niet helemaal met de feel van een rock of jazz muzikant.

    Wat bedoel je trouwens met 7 over 4. Dat zou ik opvatten als 7 even lange noten over 4 kwarten verdelen. Dat is heel erg geavanceerd. Bedoel je een 7/4 maat? Die is in feite eenvoudig. Gewoon naar het begin van Money van Pink Floyd luisteren. Baslijn meespelen. Als je ritme's op gevoel oppakt heb je hem dan.

    Maar goed, één teller, één voeler. Zelf tel ik alleen als ik er anders echt niet uit kom, of als ik iets moet uitleggen en luisteren naar het ritme niet werkt.

  5. #5
    Senior Member
    Geregistreerd
    22 augustus 2014
    Berichten
    1.791

    Standaard

    Volgens mij is 7 over 4 zoiets als "7 tellen in de maat en de kwartnoot duurt 1 tel", maar ik ben er dus niet goed in. Ik weet ook niet of ik het ooit met die docent over 7 over 4 gehad heb, het zou ook een andere maatsoort geweest kunnen zijn.

    Wat betreft metronoom: tsja, er zitten wellicht ook nadelen aan. Het probleem met een drumcomputer is dat je die niet in de war kunt brengen, in tegenstelling tot een echte drummer. Als je veel met een drumcomputer speelt dan kom je overal mee weg: ingewikkelde slagjes, voor de tel of net achter de tel gaan zitten, rare accenten leggen: het maakt niet uit, je kunt je aan die drumcomputer vast houden. Met een echte drummer heb je interactie (als je een goeie hebt dan heb je er eentje die het gewoon niet pikt als je je timing niet op orde hebt, zoals Pet Metheny wel zegt, de stijl - country drummer, metal drummer, latin etc. maakt eigenlijk niet eens uit).

    Tellen en analyseren van ritmes: hangt ook een beetje van de stijl af. Misschien is dat bij Zappa op zijn plaats, bij andere muziek die ritmisch heel rijk is komt het in mijn ogen toch echt op gevoel neer:


  6. #6

    Standaard

    7/4 maat dus.

    Wat drumcomputers betreft, ook dat moet, net als met een metronoom 'locken' Het voordeel van beiden is dat je hoort als je afwijkt. Voordeel van een (echt) goede drummer is dat hij op wens ook nog lui of drijvend kan spelen. Over het algemeen hebben muzikanten een soort ingebouwde (en vaak onbewuste) voorkeur. Ze spelen of drijvend, of lui, ongeacht het stuk.

    Die Afrikaanse dingen zijn goede voorbeelden van muziek waar 3 en 4 of 2 en 4 mooi met elkaar spelen. Bij het tweede stuk heel duidelijk. Een mooie hemiola, en het is net waar je op let of je het in 2 of 3 hoort.

    Kom je terug bij dat gevoelselement. Voor Grieken is het geen enkel probleem om op rare oneven maatsoorten te dansen. In hun muziek is dat normaal. Blijkt uit onderzoek dat het verschil uit maakt of je als heel jong kind dat soort ritmes gehoord hebt of niet. Als je het wel vaker hebt gehoord kun je het ook makkelijk volgen later.

  7. #7
    Senior Member
    Geregistreerd
    16 september 2005
    Berichten
    13.967

    Standaard

    Zal best. Voor Balkanners kunnen er wat van. Snel en oneven maatsoorten, dat kunnen ze wel. Toch ben ik vroeger nooit echt blootgesteld daaraan, en ben ik pas op mijn 15e met eerste album van Dream Theater en 4e album van Fates Warning in aanraking gekomen, en daarna is het bergafwaarts gegaan. Ik schrijf sindsdien bijna geen 4/4. En ik kan erg veel hebben. Zappa en ander ouderwetse prog enzo is peanuts qua ritmiek haha. Maar ik ben nauwelijks meer met muzoek bezig, dus dan raak je achter. Blotted Science enzo volg ik op flow, op hoofdlijn, maar zeker niet op detailniveau meer. Vooral de combi van ingewikkeld met de snelheid, en je op t verkeerde been zettende syncopen, dat bent me haha

  8. #8
    Senior Member
    Geregistreerd
    6 januari 2010
    Locatie
    Zuid-Holland
    Berichten
    1.889

    Standaard

    Ik tel nooit bij het bedenken van een liedje/stukje. Als ik het vervolgens wil opnemen (en elektronica wil toevoegen) moet ik het wel uittellen om het behapbaar te maken voor de interface. Daarin herken ik je struggles. Meestal zet ik dan een metronoom aan op een willekeurige maatsoort, ga m'n stuk spelen en verander de maatsoort van de metronoom net zo lang tot m'n stuk in de maat past. Dit lijkt me ook de goede insteek; ik zou niet zo gauw een nummer maken waarbij ik van tevoren een maatsoort heb vastgesteld. Te geforceerd.

  9. #9

    Standaard

    Zit je een kwartier lekker te pielen, voordat je überhaupt in de gaten hebt dat je niet 4/4 maar 5/4 speelt, of 7/8.

    Helemaal geen probleem, totdat je zoiets op papier moet hebben, of een midipartij erbij wilt maken, of het met anderen moet spelen.

    En soms heb je van die dingen die op gitaar heel voor de hand liggend zijn, maar op een ander instrument heel anders liggen.

    Mooi voorbeeld bij Echidna's Arf van Zappa https://youtu.be/JuwR1wwRYe0?t=197 Die sectie in 5, en dan door naar het eind is op gitaar heel voor de hand liggend. Een simpel patroontje, niet nadenken, stug 16e noten doorrammelen. Niets aan de hand. Als je het door hebt zijn het steeds dezelfde vingerzettingen. Toetsen en bas zijn lang zo gelukkig niet. En op papier ziet het ook al snel imposant uit. Geldt ook voor de blazers. En dan begint het nummer heel swingend in 4/4. wat in de ritmesectie nog even doorloopt terwijl de rest een ander ritme speelt. (zelfde ding vanaf het begin https://youtu.be/JuwR1wwRYe0 ) Iemand heeft het ooit (alle partijen) in guitar pro gezet. Als je het ziet zitten er continu maatsoortwisselingen in. Maar daar ben ik als ik het speel totaal niet mee bezig. Uiteraard moet zo'n stuk wel even in het spiergeheugen zitten. Prima vista van blad is een ander verhaal

 

 

Favorieten/bladwijzers

Favorieten/bladwijzers

Regels voor berichten

  • Je mag geen nieuwe discussies starten
  • Je mag niet reageren op berichten
  • Je mag geen bijlagen versturen
  • Je mag niet je berichten bewerken
  •  
Back to top