Dat gezegd hebbende.
Mustang uit fase over het 2e kanaal met die verschrikkelijk foute acoustisch-stand; best geinig.
Errug Ennio Morricone eigenlijk. [/QUOTE]
Net ff gerommeld met de o zo foute acoustic - stand ;p . Tuurlijk het klinkt niet puur akoestisch. Maar met mijn strat heb ik een mooie middenweg. Het volle van een akoestische gitaar en best nog acceptabel strat geluidje met de gitaarlicks. Het klinkt iets mellow maar dat geeft niet als ik alleen met de contrabas speel.
Om te zeggen dat het allemaal niets uit maakt gaat mij te ver. Het publiek gaat kijken / luisteren naar een band omdat ze geraakt worden door de muziek. De muzikant maakt de muziek en kiest zijn / haar gereedschap om het geluid te maken zoals hij /zij het wil horen. Dat kan in principe van alles zijn: veel pedalen, geen pedalen, roland jazz chorus, gitaar synthesizer, heil sound talkbox: whatever. Als muzikant maak je geluid, dat is wat je doet. Op een strat of een les paul speel je snel hele andere dingen (logisch, omdat het anders klinkt en omdat het anders speelt), dus daar kun je wel degelijk "beter" van worden. Hetzelfde geldt voor de versterker. Sommige hebben veel mid, andere zijn scooped, sommige klinken open, andere wollig. Muzikanten die vinden dat het allemaal niets uitmaakt hoe ze klinken klinken dus precies zo: als mensen die het niets uitmaakt hoe ze klinken en er geen aandacht aan besteden.
Klant van de gemiddelde feestband, welk feest dan ook, zal het zijn reet roesten wat die hoort, en of dat uit een podje komt of over een home made authentieke buizenbak, feestje draait op herkenning, en als die herkenning pleasant is, en met feest vaak hardcore geconditioneerd op alcohol, dan zal 't de luisteraar een worst wezen, het herkent een liedje, en dus is de band goed.
Alleen de doorgewinterde neurotische, niet in staat zichzelf tot andere mensen te richten gitarist, die die in de eerste plaats gitarist is, waar alles om draait, daarna pas medebezoeker van het feest, die zal beroepsgedeformeerd, om de beroepsdeformatie, graag interessant en afwijzend gaan lopen doen over het geluid en de gebruikte gear.
Ja, de meeste mensen die naar een feestband gaan kijken maakt het ook niet uit of de drummer in de maat slaat, dus ga spelen met iemand die er lekker naast slaat zou ik zeggen, of ga spelen met iemand die onder de toon zingt, want wie hoort dat nu helemaal?
Je hebt gelijk als je bedoelt dat er tegenwoordig veel gitaristen zijn die eindeloos interessant zitten te doen over hun gear (pedalen, gitaren enz.). Dat is allemaal erg ver doorgeslagen (komt ook door de marketing van de producenten, en door allerlei muzikanten die het vooral moeten hebben van het pielen aan hun gitaargeluid zoals die vent van U2 bijvoorbeeld). Figuren zoals Paul McCartney en Jimi Hendrix wisten destijds helemaal niet welke speakers er in hun kasten zaten en met dat soort dingen hielden ze zich (gelukkig) ook niet bezig: ze maakten gewoon muziek.
Verder, natuurlijk: iemand die zelf muziek maakt hoort meer dan een leek en (soms ook) welke spullen er (precies) gebruikt worden. Dat is logisch. En de mensen die naar een feestband (of Guus Meeuwis of Kane of U2 of wat dan ook) gaan luisteren horen inderdaad meestal niet veel. Ze horen bijvoorbeeld niet eens dat er een bassist meespeelt (maar ze voelen de bas waarschijnlijk wel, ze horen 'm alleen niet). Vaak is het geluid in de zaal trouwens ook zo hard (en een brei) dat er eigenlijk ook niet veel te horen valt.
Dit alles gezegd hebbende: een Tele over een Twin klinkt toch echt anders dan een Les Paul over een Marshall. En als je zelf speelt en met anderen samen speelt is het wel fijn als het lekker klinkt, dan speel je ook makkelijker. En het publiek merkt wel of jij lekker staat te spelen of niet (ook als ze heel dronken zijn, misschien juist dan).
Maar goed: als een drummer tegen mij zou zeggen "het maakt niet uit waar ik op speel want alle drumstellen klinken toch hetzelfde en niemand hoort het verschil" dan weet ik genoeg: next one.
Laatst gewijzigd door NLF; 22 januari 2017 om 02:02
mijn bandje: www.piggyandtheperverts.nl
Als ik easy listening covers, of jazz standards zou spelen, tijdens recepties, bedrijfsborrels, soires ofzo ?
Dan zou ik niet schromen een cube mee te nemen.
Persoonlijk vind ik 'm bruikbaar, zou 'm zelfs op een A/B switch naast mijn AC4 willen hebben, met mijn eigen muziek, juist vanwege het steriele karakter; je opent in één klap echt een heel nieuwe dimensie.
En als het om mijn jazzgitaar gaat; die doet het gewoon beter op die Cube dan op mijn Vox.
Heb het ooit iemand zien doen trouwens, op een groot podium; Gibson LP over 2 st. Cube.
Was wel een progrocker.
Klonk lang niet verkeerd, viel een stuk minder door de mand, dan ik toen zelf gehoopt had.
Ik ben begonnen op zo'n oranje Cube 100. Dat ampje ging nog best hard. Hij kon goed met de drums.
Het is opvallend hoeveel recidivisten zich als herintreders op de plaats delict melden.
Favorieten/bladwijzers