Repertoire verbeteren

[tom1984]

Hebben jullie dat ook? Alle nummers uit een bandrepertoire komen er thuis vanzelf uit. Intro's, solo's, zelfs tijdens een babbel of het koken als het moet.

Maar dan op een repetitie gaat alles weer minder en komen solo's er soms helemaal niet uit.

Wat kan ik doen om nog consistenter te worden met nummers die we nu toch al bijna een jaartje spelen?

Hopeloos 20 keer per avond een nummertje spelen met youtube is volgens mij toch ook niet echt DE oplossing toch?

Als ik sommige solo's een week niet speel komen ze er gewoon niet meer degelijk uit.

Alle tips zijn welkom.

Of.......moet ik gewoon denken aan stoppen met spelen?

Verstuurd vanaf mijn SM-G935F met Tapatalk

[barno]

Meer samen repeteren (of nog beter: optreden) , of repeteren met rhythm tracks die de band zelf heeft opgenomen. Kans is namelijk groot dat de originele rhythm sectie of arrangement het gemakkelijker maakt om juist te spelen, maar die heb je niet irl natuurlijk

[speulmenneke]

Nooit, maar dan ook nooit stoppen met spelen!! Daar wordt het ook allemaal niet beter van. Ik ken het probleem, dus je bent niet de enige!!. Thuis gaat alles goed, maar op een repetitie of erger....een optreden (slik) gaat het een enkele keer niet zoals je wilt. Vaak oefenen blijft volgens mij de enige manier om je vingers te trainen en een soort van "geheugen" te creeren om als het ware die solo 'als vanzelf' te spelen.
Wat ikzelf doe is het volgende: nummers tijdens de repetitie neem ik op (minidisc), om thuis mee te spelen. Dan heb je thuis toch een soort van "repetitie-gevoel". De nummers op You Tube geven je dat gevoel waarschijnlijk niet want daar is alles ideaal (zie ook de reactie van barno). Heb ik tijdens een optreden een solo (ben dan best wel gespannen) waan ik me -met de ogen dicht- thuis in mijn gitaar/speel kamer. Klinkt misschien een beetje zweverig, maar voor mij helpt het.
Succes ermee, heb vooral veel plezier!!! daar gaat het om.

[Stoffel43]

Ik herken daar inderdaad ook mezelf in. Ook hier gaat het thuis spelen en het samen spelen met YouTube of mp3tje vele malen soepeler dan tijdens de repetities.
Oorzaak daarvan is volgens mij dat als er live gespeeld wordt, er toch telkens weer nèt ietsje anders gespeeld wordt dan die versie waarmee je het meest thuis oefent. Het kan bijna hetzelfde gespeeld worden, maar je oren horen andere 'dingen' dan dat je thuis hoort en dat kan soms (onbewust) wat verwarrend werken. Tenminste dat denk ik dan.
Ook bij ons is het zo dat als wij om één of andere reden enkele weken na elkaar niet kunnen repeteren het niveau van een aantal nummers snel achteruit gaat. Dat komt in ons geval omdat wij amateurs zijn die geen muziektheorie kennen. Solo's worden dikwijls grotendeels van buiten geleerd ipv op kennis gebaseerde improvisatie.
Bij veel repeteren gaan bepaalde bewegingen als het ware vanzelf zonder dat je er nog over moet nadenken. Als ik dan bv een bepaalde solo een tijdje niet gespeeld heb lijkt dit 'bewegingsgeheugen' te verdwijnen en moet ik meer nadenken waardoor het dan weer sneller fout gaat.
Oef... wat een uitleg... ik word er zelf niet goed van! 😱

Één ding kan in je wel met zekerheid zeggen: NOOIT denken aan stoppen met spelen. Gewoon nog meer oefenen! Het is en blijft een leuke hobby!

[Duhsjaak]

Wij, de begenadigde musici, worden geacht foutloos en met het hart te spelen.
En we kennen allemaal het proces dat een bepaald stuk muziek er moeiteloos uitkomt, tot dat je erbij nadenkt wat je aan het doen bent. En dan hapert er iets.

Dat komt omdat spelen met het hart een mooi streven is, maar dat wij onze hersenen gebruiken.
En als je er dus van uitgaat, dat hersenen een belangrijke rol spelen, is het curieus dat wij zelfs van de werking van onze plectrums een studie maken, maar niet van de werking van de hersens.

Lees in dit verband eens L is (voor) Liefde, van Mark Mieras. Klinkt als een Bouquet reeks boek, maar niets is minder waar. Hij is een hersenwetenschapper, die een bijzonder toegankelijk boek heeft geschreven over welke delen van de hersenen involved zijn bij bepaalde processen. Liefde, lust, noem maar op.

Als je van hem aanvaardt, dat bepaalde processen in bepaalde delen worden uitgevoerd, is het makkelijker van mij te aanvaarden dat ieder mens beschikt over een flink aantal geheugens.

Visueel geheugen verbonden aan ogen.
Auditief geheugen verbonden aan oren.
etc etc etc.

We hebben ook een muzikaal geheugen. Dit lijkt maar zelden een actieve rol te spelen bij huidige musici.
Iedereen kan Berend Botje zingen zonder ook maar een instrument te beheersen.
Je kunt dit geheugen overslaan en een strikt senso motorische training er van maken. Een training gebaseerd op een directe oog-hand coordinatie. De Suzuki methode is zo'n training. Mooi voor perfecte uitvoering van klassieke muziek. Met een wat steriel resultaat.

Bij oude jazznegers werd vanuit dit muzikale geheugen gespeeld. Kijk naar B.B. King, die zelfs zijn eenvoudigste licks tegelijk zong en speelde. Kijk/luister naar Errol Garner, die je altijd boven het geluid van zijn piano kon horen 'neuriën'. Het resultaat is slordiger dan Suzuki, maar veel muzikaler.

Dit muzikale geheugen is - als het bij je muziek betrekt - gelijk een anker. Zit de outline van je solo in je muzikale geheugen en raak je even van de wijs, vindt je altijd weer een aanknopingspunt om verder te gaan. Je muziek wordt ook muzikaler of swingender.

Naar mate je meer gebruik maakt van dit systeem kun je ook improviseren en vervolgens er weer op terugvallen.

Geeft zelfvertrouwen, inzicht in wat je wilt spelen en een meer organisch resultaat.
Je muzikale geheugen moet ook worden getraind. Tegelijk lopen en in de maat lopen en neuriën is het meest effectief.
Ooit gehoord van 'erin stampen'? Waarom zijn we dit onszelf gaan afleren?

Het boek van Mark Mieras is er in papieren vorm en in de vorm van gesproken boek. Iets meer kennis van wat ons drijft is leuk. Het inzetten van je muzikale geheugen is nog leuker. Het maakt tijd vrij in je hoofd. Ben je niet langer aan het overleven op het podium, maar heb je ook tijd te genieten van het schoons dat vlakbij dat podium staat. Dan maakt het lichaam zelf gelukshormonen aan. Hoef je geen gebruik van alcohol en andere stofjes te maken. Alles dat je daarmee kunt maken, kun je clean beter maken.

Zo, dat is dus €75,00 incl. BTW.
En da's nog het vriendentarief.
Vriendelijke groet, Gus

[tom1984]

Gus, je hebt je roeping gemist! En...je bent te goedkoop 😀. Ik ga eens op zoek naar dat boek. Ik lees ook nog graag, wat een meevaller. Vorige week hadden we een optreden en daar ging het wel goed. De solo's die ik improviseer, daar heb ik geen problemen mee, het zijn de 'ingestudeerde' versies. Als ik die voor een optreden 50 keer speel is de kans groot dat onder een beetje spanning die er toch "goed" uitkomen. Daar zou ik dan meer beroep moeten kunnen doen op mijn muzikaal geheugen. Improvisatie solo oefen ik weinig. Ik weet bij elk nummer een paar "haakjes" en brei het dan zan elkaar zonder teveel problemen.

Gek allemaal, stoppen doe ik nooit. Meer herhalen dan maar.

Momenteel zijn we niet echt in de mogelijkheid om backings op te nemen tenzij met een telefoon ofzo. Misschien moet ik dat maar proberen.

Bedankt voor de reakties. Nu voel ik mij al niet meer zo alleen.

Het imago van een lead gitarist hangt aan een erg dun draadje tijdens een optreden :^).

Verstuurd vanaf mijn SM-G935F met Tapatalk

[woldhek]

Ik heb geen podium ervaring, maar speel altijd zittend op de bank. Toen een keer geprobeerd om staand te spelen. Dat valt tegen, als de gitaar opeens een paar centimeter anders hangt. Misschien dat dat ook mee kan spelen, dat je op dezelfde manier thuis moet repeteren?

[Milko]

Gewoon het repertoire zo vaak spelen als je kunt. Als je dat doet zal het zo goed in je geheugen gaan zitten dat je ook onder stressvolle omstandigheden niet het spoor bijster raakt.

Milko sluiten.

[showband]

stop met meespelen met het origineel. (als je het eenmaal uitgezocht hebt)
Speel met een drumloop of een click. (neurie of zing de tekst mee) en kijk of je DAN het nummer nog goed kan spelen.

Vaak is de "houvast" van andere partijen in het origineel alleen het verschil.
Overigens. Studeer met die de click ook in een hoger tempo dan het in de oefenruimte uiteindelijk gespeeld zal gaan worden. Zodat je "boven de stof" komt te staan.

[Duhsjaak]

Nou vooruit, omdat je zo aardig bent twee voor de prijs van één.

Om nog meer persoonlijke mening en aanpak ten beste te geven:
Herhalen, alsmaar herhalen en fijnslijpen haalt de lol eruit. En het speelse enthousiasme. En laat dat nou net hetgeen zijn waar publiek positief op reageert? Publiek mag dan zelf geen noot kunnen spelen, ze halen het er genadeloos uit als jij verveeld en routineus je lesje staat af te draaien.

Bovendien is almaar herhalen stierlijk vervelend. En (bewijzen kan ik het niet) alleen de dingen die je met de nodige lol doet, worden een succes.

En je hebt al een studie, een baan, een vriendingetje waardoor je van alles moet.
Ik meende dat je nou juist aan muziek was begonnen voor de vrijheid, de poessie, het lachen en raggen.
Als je alleen een zeker niveau kunt halen als je je eigen plezier vermoordt, is het misschien een teken om de beoogde doelen iets bij te stellen.

Je kunt beter iets simpeler dingen spelen met plezier dan iets moeilijker dingen half-half.
In het eerste geval zijn de melodietjes lekker herkenbaar en in het tweede geval is het voor iedereen duidelijk dat hier een talentvol persoon zich staat te overschreeuwen.

Een doel stellen is dus mooi, een haalbaar doel is altijd beter. En heb je het gehaald, kun je altijd nog een nieuw doel kiezen.
Wat bij het echt verbeteren van je ding kan helpen is het zoeken naar een mooie toon. En dan proberen de andere net zo mooi te maken.

Maar de melodie zingen en stampen is een heel makkelijke zet naar mooier en beter spelen. En het op afstand houden van buren, zeker als je het tegen schemer in het park doet. Dat dit laatste een geintje is hoef ik niet uit te leggen, toch?

Vooruit jongmensch, aan het werk.
Je hebt vroeger te vaak strafwerk moeten maken om nu telkens weer herhaling herhaling herhaling herhaling herhaling..... dat stadium ben je nu wel voorbij is het niet?
Vriendelijke groet, Gus