Met dat de jaren verstrijken merk ik dat ik beter speel op intutitie dan wanneer mijn harsen actief een rol spelen.
Dat is lang anders geweest.
Er is natuurlijk altijd een balans, zeker bij nieuwe stukken die ik bedenk, of denk te herkennen, doorloop ik wel bepaalde scripts die noten en akkoorden uitsluiten.
Then again, hoe meer ik die scripts loslaat, de diagnostiek ff vergeet zeg maar, en op mijn gutfeeling af ga, hoe verrassender ik voor mezelf uit de hoek kom, en hoe vaker ik juist zit.
Het is zelfs zo op dit ogenblik dat ik best complexe partijen op piano weet te spelen, tot het ogenblik dat ik begin na te denken over wat ik aan het doen ben.
Eenzelfde beweging zie ik wel op gitaar.
Er zal altijd sprake van een wisselwerking zijn, tussen intuitie en verstand, assimileren & accommoderen van bepaalde patronenen is opzichzelf verklaarbaar, maar ik vind het raar dat het me juist naarmate ik ouder word lijkt te lukken vrij automatisch nieuwe speelschema's aan te maken in mijn harsens.
Anderzijds is het vanzelfsprekend dat je naarmate je ouder dan wel meer ervaren bent, bepaalde stappen kunt overslaan.
Toch, het is significant, zoals ik aangeef, ik verbaas mezelf op wat ik er soms uit krijg, met name op piano, en hoe dat als sneeuw voor de zon verdwijnt wanneer ik begin na te denken over wat ik aan het doen ben.
Muziek is meer dan eens een doe-dingetje voor me geworden, in plaats van een denk-dingetje.
Zoeken naar oplossingen dus ook.
Het loont om uit te proberen, en op mijn gevoel af te gaan, boven een ogenblik stil te staan en te overwegen welke kant ik in moet bewegen.
Hoe werkt dat voor jullie ?
En is dat ook zo ronduit penetrant zeg maar ?
Favorieten/bladwijzers