Shape of my heart

[Charlie McD]

Ter afsluiting van dit jaar nog wat eindejaarsgedachten. De gitaar die ik hier speel, is een Yamaha NTX700C

[Joost de Ruig]

Hoewel bv Gus het veel mooier kan verwoorden dan ik, laten het spel en zang een bepaalde charmante kwetsbaarheid horen.
Ik zie dat je met name de D en A snaar per abuis regelmatig iets opdrukt, maar het klinkt mij niet vals in de oren

[Charlie McD]

Dank, Joost! Je hebt een scherp oog (en oor). Nee het was geen abuis, maar het resultaat van twee apparaten op hetzelfde moment bedienen en ook nog proberen synchroon te spelen (in gewoon Nederlands: te playbacken). Het was de eerste keer en ging me nog niet zo gemakkelijk af omdat ik te veel met andere dingen bezig was. Afijn, de smid zijn geheim, dus...

[Duhsjaak]

Ik sluit me bij Joost aan. Die het treffend zegt. Er valt dan ook weinig aan toe te voegen.
Jammer dat het geen origineel is.
Het lijkt erop alsof de tijd een minder grote invloed op je stem heeft als op de mijne.

Als ik al een klein puntje zou moeten aandragen zou het daaruit bestaan, dat ik het idee heb dat je een beetje tegen het plafond zit. Een halfje lager maakt het misschien net iets makkelijker te zingen.

Ik persoonlijk vind synchroon zingen beter te doen dan synchroon zwemmen. Maar dat, vanzelf, terzijde.
Benieuwd of ons meest favorietste gitaardametje zich hierin vinden kan.
Vriendelijke groet, Gus

[maxdb]

Respect hoor, heel netjes gedaan. Mooi liedje en mooie uitvoering, aangenaam om te horen!

[Charlie McD]

Dank, Gus en Max voor jullie reacties! Gus, ik speelde het aanvankelijk een (gemakkelijker) halfje lager, maar mijn zangcoach vindt dat ik dit aankan. Hopelijk heb je je hoofd niet al te hard tegen mijn plafond gestoten.
Een origineel dat ik al eerder opnam, maar nog niet met jullie deelde, is Halfway to the moon. Dwars door het plafond, zou je kunnen zeggen