Ik kan vaak volgen wat je punt is, maar hier ben ik het dan toch eindelijk een keer helemaal mee oneens.
Het lijkt erop dat je/we een keiharde parallel moeten trekken tussen dat, wat we knap/technisch heel goed vinden en dat, wat we tot onze helden rekenen.
Ik kan soms vreselijk een bepaalde vondst of uitwerking bewonderen, terwijl ik tegelijk het totaal onaantrekkelijk, misschien zelfs lelijk vind.
In Sounds worden met regelmaat dingen gepost die ik niet voor mijn plezier beluister, maar waarvoor ik toch een grote bewondering heb voor inventiviteit etc.
Voorbeeld (altijd lastig, voorbeelden noemen) 90% van wat Zappa heeft gemaakt vind ik zwaar kut. Maar wat een creatieve denkkracht!!!
Ik vind dit ook het geval met de heer May. Het meeste luister ik niet met plezier naar, maar wat een instant herkenbaarheid. Eigenheid, zo je wilt. Dat is voor mij the yardstick. Flik je dat, dan ben je een hele grote. Of ik het mooi vind of niet.
Vriendelijke groet, Gus
Favorieten/bladwijzers