Fifty-something (landau style instrumentaal)

[pasqual]

Zou je wel eens moeten doen Pasqual. Zijn solo albums zijn zeker voor gitaristen een lust voor het oor! Ik heb zijn dubbel live album (The Michael Landau Group-Live (2006) en zijn laatste album op LP (Organic Instrumentals (2012). Naast zijn sound, gevoel en techniek zijn zijn producties ook erg fraai met veel dynamiek en ruimte.

Dat zal best Maar als ze allemaal zo klinken als dit nummer dan liever niet. Maar ik zal eens gaan luisteren Voor hetzelfde geld is dit het soort muziek dat je even moet laten "indalen"

[Erik de Perik]

Ik vind zijn studiowerk beter dan wat hij solo heeft gemaakt.

[Duhsjaak]

Welkom op het groot nationaal Landau topic. Smiley, voor alle zekerheid.
Ik vind L. zo interessant als een Q7 van Audi. Technisch heel indrukwekkend, ook qua sound, maar het maakt geen moment dat ik het ook hebben wil. Ik heb dan ook niks van L.

Verder ben ik het met Lo's eerste reactie eens. Alleen iets minder streng.
Iedereen heeft helden. En sommigen van ons vinden het een aantrekkelijk idee om te kijken of ze in de buurt van die helden kunnen komen. Als je zou weten door hoeveel comfortabaly numbs ik me heen heb moeten ploegen... van anderen dus.

Dus, je hebt genoeg techniek en muzikaliteit in huis. Doe er iets leuks mee. Ga op zoek naar het geluid/de muziek die je leuk vind en waaraan we kunnen horen dat niet de zoveelste kloon aan het werk is.
Ik ben alvast onder de indruk hiervan. En ik ben niet de enige.

Tse wark Mien jong! (Quote van ome Henk uit Kampen)
Vriendelijke groet, Gus

[The Lo Lands]

Dat zal best Maar als ze allemaal zo klinken als dit nummer dan liever niet. Maar ik zal eens gaan luisteren Voor hetzelfde geld is dit het soort muziek dat je even moet laten "indalen"

Haha, de man is zeer divers en gaat rustig van pop naar jazz en van vuige rock naar blues, het blijft verder smaak wat je er van vind natuurlijk :-) Ik zou nou iets moeten gaan zeggen over het geposte nummer in vergelijking tot Landau en dat ga ik dus ff niet doen ;-)

[Eric de Jong]

Bedankt voor de leuke reacties! Ik ben 50 nu (vandaar de titel) en heb mijn dromen om een bekende gitarist te worden met een totaal eigen geluid al een paar jaar achter me laten liggen.
Ik heb een bluesrock trio "the blue miles" waar mee we covers van Landau, Renegade Creation, Matt Schofield, Hendrix spelen. Ik ben onlangs begonnen met eigen werk, ook met vocale nummers. Het zal toch altijd wel in dit straatje blijven vrees ik. En ik heb daar geen moeite mee.

[Erik de Perik]

Welkom op het groot nationaal Landau topic. Smiley, voor alle zekerheid.
Ik vind L. zo interessant als een Q7 van Audi. Technisch heel indrukwekkend, ook qua sound, maar het maakt geen moment dat ik het ook hebben wil. Ik heb dan ook niks van L.

Verder ben ik het met Lo's eerste reactie eens. Alleen iets minder streng.
Iedereen heeft helden. En sommigen van ons vinden het een aantrekkelijk idee om te kijken of ze in de buurt van die helden kunnen komen. Als je zou weten door hoeveel comfortabaly numbs ik me heen heb moeten ploegen... van anderen dus.

Dus, je hebt genoeg techniek en muzikaliteit in huis. Doe er iets leuks mee. Ga op zoek naar het geluid/de muziek die je leuk vind en waaraan we kunnen horen dat niet de zoveelste kloon aan het werk is.
Ik ben alvast onder de indruk hiervan. En ik ben niet de enige.

Tse wark Mien jong! (Quote van ome Henk uit Kampen)
Vriendelijke groet, Gus

Ook indrukwekkend qua onbetrouwbaarheid, die Q7