Snelheid, waarom lukt het nu nog steeds niet ????

[FruscianteFan]

Focus een tijdje op heel andere muziek waarbij misschien snelheid minder van belang is maar het meer aankomt op timing en gevoel. Pak het over een jaar weer eens op en je zult merken dat het misschien dan al veel makkelijker gaat. Je hebt zonder het misschien te beseffen al een hoop geleerd en je bent tot 75% van de snelheid gekomen. En ga misschien eens eigen nummers componeren waarbij je zelf de regie en moeilijkheidsgraad bepaald. En als je wel doorzet blijf dan positief en accepteer dat je op dit moment nog niet helemaal zo ver bent als de meester zelf.

Dit. Zelfde als KoenB zegt.

Ik weet nog dat ik 10 jaar terug - ja, Stadium Arcadium van RHCP is 10 jaar oud. Ik voel me zo ontzettend oud!) - Readymade ging leren. Was hoog gegrepen, maar een prima ding om te leren. Toen zag ik dat John bij vlagen alleen maar downstrokes speelde!

Lukte me echt nog niet. Nu doe ik dat nog steeds niet voor mijn lol, maar ik merkte een jaartje terug wel dat ik dat nu inmiddels wel kan. Denk dat het laten rusten soms een goede methode is. Lukt het 2 jaar later nog steeds niet, ga je dan nog eens verdiepen. Misschien heb je al zoveel meer inzicht dat je het een en ander een stuk makkelijker kunt uitvogelen.

[Fusion]

Snelheid? Dan moet je oefenen. Niet luilen maar spelen dus. Je spiergeheugen en zo. Gewoon:

* goede techniek (kan verschillen per persoon, maar gemiddeld zijn er wel n aantal gemene delers aan te wijzen)

* goede gear (zie commentaar hierboven)

* metronoom

* goede oefeningen

* frequent oefenen

[The Lo Lands]

Ik weet nog dat ik 10 jaar terug - ja, Stadium Arcadium van RHCP is 10 jaar oud. Ik voel me zo ontzettend oud!) - Readymade ging leren. Was hoog gegrepen, maar een prima ding om te leren. Toen zag ik dat John bij vlagen alleen maar downstrokes speelde!

Lukte me echt nog niet. Nu doe ik dat nog steeds niet voor mijn lol, maar ik merkte een jaartje terug wel dat ik dat nu inmiddels wel kan. Denk dat het laten rusten soms een goede methode is. Lukt het 2 jaar later nog steeds niet, ga je dan nog eens verdiepen. Misschien heb je al zoveel meer inzicht dat je het een en ander een stuk makkelijker kunt uitvogelen.

Ik ben dan pas echt oud haha, ik speelde half jaren negentig met mijn bandje onder andere diverse nummers van Blood Sugar Sex Magik en One Hot Minute en later ook enkele nummers van Califonication. Bepaalde tracks die ik toen niet helemaal goed aanvoelde en dus niet goed kon spelen kan ik nu wel spelen! Ik heb ook altijd geroepen dat ik geen Hendrix kon spelen omdat ik zijn stijl niet goed aanvoelde, de laatste tijd speel ik voor de lol weer meer covers thuis, waaronder van de Peppers en Hendrix, en dat gaat me eigelijk best goed af. Peppers met Frusciante blijft gewoon tof, zeker gezien zijn bijzondere timing en Hendrix/Captain Beefheart achtige licks. Zeer leerzaam en tof om te spelen. Stadium Arcadium trekt me nog niet zo maar wie weet komt dat nog...

[Luca P]

Om een kort verhaal nog korter te maken.
Ik zeg altijd maar, Brian Setzer kan niet spelen wat ik speel.
Of je daar beter van wordt weet ik niet, maar het is wel zo.

[D3nnis]

Jimi hendrix speelt ook niet al te best meer tegenwoordig.

[Erik de Perik]

Het eerste wat ik zo ongeveer kon was (razend)snel spelen...... daarna is het alleen maar beter geworden en langzamer

[Fusion]

Gimme some of dat!

[NLF]

Ik heb ook al lang geleden opgegeven om alles te moeten kunnen spelen en de boel omgedraaid. Ipv je bezig te houden met wat je niet kan focus je op wat je wel kan en dat bouw je losjes uit. Het is de enige juiste manier om je instrument te benaderen, je kracht zit in je beperking.

Een mooi voorbeeld is Marc Ribot. De waarheid is dat hij juist niet al die Page en Hendrix lickjes kon spelen en dus iets anders moest verzinnen. Als hij nog steeds Jeff Beck onder de knie probeerde te krijgen had ie nooit die 50 albums gemaakt.

Dit dus. Dit is precies waar het om draait. Het probleem is alleen dat het mij niet lukt: ik blijf me altijd maar spiegelen aan al die andere gitaristen en ga dan altijd maar weer opnieuw zitten kijken of ik het kan nadoen (en dat lukt me dus niet). De truc van al die lui is dat ze op een bepaald moment hebben gezegd: fuck it. Ik doe het gewoon maar op mijn eigen manier.

Ik had het laatst ook weer toen ik een Robben Ford cd zat te luisteren. Ik word gewoon omver geblazen door alles (timing, frazing, whatever). Maar ja, als ik op de tennisbaan sta moet ik ook niet proberen om ballen te slaan zoals Djokovic en Federer.

[NLF]

Nog ter aanvulling: het probleem is oneindig. Er is altijd wel weer iets wat je absoluut niet kunt. Als ik Duane Allman hoor dan denk ik: ja, slide spelen. Moet ik ook kunnen, net zo goed als hij. Als ik gypsy jazz hoor dan denk ik: daar moet ik me ook maar eens mee bezig houden. Hoe lang zou het duren voordat ik dat onder de nkie heb? Hoor ik snelle gitaristen (Randy Rhoads enzo) dan moet ik van mezelf met mijn techniek aan de bak, hoor ik Albert King of Freddie King dan blijkt er een ander probleem te zijn (timing, vibrato, bending, groove, en met een paar noten op de goede plaats - dus niet op de foute, maar precies op de goede - echt alles kunnen doen). Als ik Van Halen hoor dan denk ik: ja die had eigenlijk wel een eigen stijl, ik moet ook een eigen stijl hebben. Als ik funk hoor dan moet ik het kunnen, hoor ik Wes Montgomery dan denk ik dat ik het moet kunnen, hoor ik The Beatles dan denk ik dat ik songs moet kunnen schrijven. Het schiet gewoon niet op.

[Harald]

Zoiets, maar ondertussen wel gewoon je eigen ding blijven doen. Pepe probeert ook nog altijd Danny Gatton te worden, als hij het even zat is zichzelf te zijn.

En van Halen zegt zelf dat die eigen stijl vanzelf kwam omdat hij anderen probeerde na te spelen, maar het altijd verkeerd deed.

Het is een beetje een spagaat. Aan de ene kant moet je niet alleen maar bezig zijn met wat je niet kunt. Maar als je steeds alleen doet wat je makkelijk af gaat ga je ook niet vooruit.