Prelude BWV999

[Harald]

Maar nu eens niet in Dm, maar in Am. Een bewerking uit de eerste bundel met alle luitwerken van Bach die toen bekend waren. Gearrangeerd voor 10 snarige Kontragitarre. Het origineel voor luit is trouwens in Cm.

Het idiote is dat ik dat boek al lang had voordat ik mijn harpgitaar op de kop tikte. En de link dat ik nu wel al die lagere noten kon spelen legde ik toen ook nog niet gelijk.

Iets langzamer dan de meeste uitvoeringen in Dm, maar meestal zitten daar ook rare pauzes in die blijkbaar nodig zijn om zonder bijgeluiden over te pakken. De lagere toonzetting vind ik heel snel sowieso niet mooi. Als er nu een capo systeem voor de harpsnaren zou zijn (omstemmen is ook zo'n gedoe) zou je het in de originele toonsoort kunnen spelen...

[Cageman]

Mooi!

Om een of andere reden heb ik jou in m'n hoofd zitten als 'standaard akoestische stukkenspeler' en daardoor acht ik het ook normaal om een harpgitaar te hebben en te kunnen bespelen. Wie heeft er nou geen harpgitaar? Voor sitar geldt natuurlijk hetzelfde.

Nogmaals, mooi. Doet me toch wel weer een stuk meer dan de Tommy E's. Hahaha.

[Ernest01]

Mooi dit. Doet mij aan vroeger - heel vroeger - denken toen ik preludes van Bach op de piano speelde...

Mooi instrument ook, wat een hoop snaren.... ;-)
Tempo wisselt wel, zo te horen, maar doet niets af aan deze uitvoering van jou.

Goede video weer, evenals het geluid.

[Joost de Ruig]

Ik begin op een prettige manier te wennen aan die filmpjes van Harald

[DTmaster]

jah mooi, ik zag die noten in het begin op die bladzijde van dat boek en dacht Hell je moet het maar kunnen lezen jij leest zeker 30 jaar ofzo want dan kan ik het mij wel voorstellen

[Pepe]

Je toon is niet erg droog en zeker, veel boventonen en haken die door blijven klinken. Een ander ding is, ik ken het stuk, zoals veel van dat soort stukken in elkaar zitten, als een onderliggend baspatroon met bovenliggende arpeggio's. Die drie basnoten kan je ook zien als een doorlopende partij met arpeggio versieringen er doorheen en dat hoor ik niet terug, het lijkt net alsof de derde basnoot bij de arpeggio hoort omdat het accent daar uitblijft.

Dit soort kritische opmerkingen heeft niks te maken dat het niet goed is, want dat is het wel, maar aan alleen maar halleluja heb je ook niks natuurlijk.

Wel weer inventief gevonden om de lage noten van de harp te plukken.

[Charlie McD]

Heerlijk, Harald! Ik benijd je :-)

[Harald]

Thanks !

@Pepe, wat bedoel je met haken? Schuifgeluiden, of nagelgeschraap? Dat die basnoten een melodie zijn weet ik, zo speel ik het ook. Mag er blijkbaar meer uitkomen. Komt waarschijnlijk doordat ik geen verkeerde bassnaar wil raken op het harpgedeelte, en daar zitten nu net die eerste tonen die de meeste nadruk moeten krijgen. Klassieke gitaristen lijken daar steevast een stop in te bouwen, voor de allereerste noot even prima, om na die eerste bastoon even in te houden in het tempo, maar midden in het stuk irriteert het me. Accent kan dus alleen met volume. En dan mag het ook weer niet te veel, overacting is ook geen oplossing... Heb altijd van die vlagen dat ik ineens weer stukken van Bach ga spelen. Neem ik mee voor de volgende ronde Wat het ook lastig maakt is dat die B snaar die je voor de laagste pedaltone nodig hebt bij een hele reeks akkoorden best ver weg zit. Als ik dan niet naar mijn aanslaghand kijk gaat het mis. Het zou op een 7 snarige gitaar te spelen moeten zijn, en ik denk makkelijker dan op de harpgitaar.

Los je gelijk het probleem van doorklinkende noten op, vermoed dat wat je hoort vooral de harpsnaren zijn die mee resoneren. Om dat allemaal netjes te dempen is bij dit stuk, laten we zeggen, een uitdaging. Door die lage B is het al lastig genoeg zonder dat je steeds je aanslaghand moet verplaatsen. Ook maar eens naar kijken bij de volgende ronde dat deze weer langs komt. Maar ik vrees dat dit op zo'n harpgitaar vrijwel niet te voorkomen is. Als je al die harpsnaren zou kunnen dempen met een soort thingagummy misschien. Was er niet een jazzgitarist die al heel vroeg met een demper op zijn gitaar speelde? Barney Kessel? Charlie Byrd? Heb het ergens gezien...

Wilde deze hoe dan ook eens opnemen, ook al ben ik geen klassieke gitarist. (Vanuit die hoek is er vast van alles op aan te merken. ) Dit arrangement is nl. nog niet op youtube te vinden. Tenminste, op één versie na, maar die speelt het op gitaar, met alles lager dan lage E weer een oktaaf omhoog. Er komen langzaam wel steeds meer van die luitstukken op meersnarige gitaren, waardoor de lage noten wel gespeeld kunnen worden. Zitten erg mooie uitvoeringen bij

[Pepe]

Nog een keertje beluisterd, in het middenstuk zit wel degelijk een mooi accent op de derde bastoon, in het begin slik je hem vooral in.

Ik denk dat het een kwestie van nagel is, dat rafelige. In mijn klassieke opleiding werd daar veel waarde aan gehecht, moest je met je ogen dicht een enkele noot aan slaan met je wijsvinger en pas als dat goed klonk mocht je naar je middelvinger, begon het opnieuw. Het ideaal was een soort piano achtige aanslag en vijlen dat je deed! Het kleinste rafeltje in je nagel hoorde je terug.


Dit is wel heel extreem maar you get the idea. Die vertragingen zijn typisch Bream school, niet iedereen is het daar mee eens)

[Harald]

Betere klassieke gitarist dan ik, zonder meer. Maar muzikaal gezien kan ik het niet helemaal ermee eens zijn.

Tja, zoals die op 0'16'' Daar snap ik echt geen zak van. Qua vingerzetting niet nodig, en muzikaal kan ik het ook niet verklaren. Bij 1'02'' daar kan ik me nog wat bij voorstellen. Maar de vertraging dan zo lang doorzetten vind ik weer minder.

Zitten ook wat rare schakeringen in de sound. Hij doet het ongetwijfeld opzettelijk, maar waarom, geen idee... bij barokstukken waar een maat herhaalt wordt zou het nog voor de hand liggen eentje warm, en eentje scherp te doen. Maar hij doet ze dan juist allebei hetzelfde anders dan de omliggende maten.

Doet me net iets teveel denken aan zangeressen die bij elke noot willen laten horen hoe goed ze kunnen versieren. Het is wat over the top. Maar goed, toen Segovia opkwam was het denk ik redelijk normaal om zoveel te schmieren. Er zijn ook wat opnames van Villa Lobos die zijn eigen stukken speelt, dat trekt en duwt ook alle kanten op met de time. Dan hoor ik toch liever John Williams.

Nagelgeluiden blijft altijd een probleem. Sowieso als je verandert van soort snaren. Op de harpgitaar liggen John Pearse Folk snaren van Thomastik, die een beetje als steelstring klinken, maar met een lage snaarspanning. Ik speel vooral staalsnarig, en een beetje nylon. Met name de klassieke gitaar heeft altijd een dag of twee warm worden nodig, zowel de gitaar, als de benadering van spelen. Maar eens beginnen. Ga vrij toevallig door al mijn akoestische gitaren heen in deze serie filmpjes. Maar even doorzetten die lijn.