(The man with) the green thumb - Tommy Emmanuel cover

[SaferSephy]

Zit wat dingen te testen qua home recording. Deze keer gewoon met de ZOOM Q3HD het geluid van de versterker opgenomen.

https://www.youtube.com/watch?v=-FIX...ature=youtu.be

[Harald]

Niemand??? Zo slecht is het ook weer niet. Die arrangementen zijn een stuk lastiger dan je eraan af hoort. itt. veel van het shredwerk (maar zeker niet alle shredwerk), dat klinkt vaak veel indrukwekkender dan het objectief zou moeten zijn...

Heb hier in het opname topic in akoestische gitaren al iets over gezegd. Als ik het hele stuk beluister blijft het allemaal wat vlak. Dat zit toch meer in het spelen dan in de opname, of de gitaar. Nu heb ik nog nooit een Eastmann in mijn handen gehad, maar gezien de reputatie verwacht ik niet dat daar het probleem zit, tenminste.

Heb je toevallig ook de officiële transcriptie van het nummer uit het Endless Road boek? Ik heb mijn tab uitgewerkt vanuit opnames die ik had en waarschijnlijk ook al youtube filmpjes, maar het zou wel eens eerder geweest kunnen zijn dan de cd uitkwam. iig eerder dan het boek, anders had ik het niet gedaan. En zoals gezegd, er zitten kleine details in waar je makkelijk overheen luistert. Hoewel ik toen al de mazzel had Tommy een paar keer te spreken, en soms ook met een gitaar bij de hand, was dat nadat ik dit nummer had uitgezocht. Vervelend genoeg had ik het wel uitgezocht maar was het door de duimfretting (tot aan de A snaar, heb ik je geloof ik niet zien doen) voor mij onspeelbaar toen. Was uitgerekend ook het eerste nummer waar Tommy naar vroeg toen hij mijn map met transcripties zag... snik Gelukkig kon ik Mountains of Illinois wel goed spelen, en kreeg ik daar nog wat tips voor die uit de opname die ik had (radioprogramma uit Australie) niet waren te horen. Goede noten, verkeerde snaar, dat soort werk. Just an old fashioned love song bleek zelfs volledig te kloppen Daar was ik ooit mee begonnen, simpelweg omdat het me zonder uitschrijven maar niet lukte het begin van de melodie goed neer te zetten tegen de bas. Uiteindelijk heb ik zo'n honderd bladzijdes aan tab of meer geproduceerd, en het nodige uitgezocht zonder het uit te schrijven.

Maar goed, longstoryshort (not my forte), duik eens in de details met de officiële transcriptie. Zijn denk ik een paar kleine dingetjes. Als je dat gedaan hebt, gecombineerd met het feit dat je al een heel behoorlijk idee hebt hoe het nummer in elkaar zit, komen we full circle terug bij de shredders...

Yep, echt waar. Probeer dan eens een oefening die Steve Vai beschrijft:

Stel jezelf voor hoe je het nummer speelt, precies zoals je wilt dat het klinkt. Zo je wil, stel je voor dat je het voor een enthousiast publiek speelt. Ontspannen, grace under pressure (en pressure geld altijd bij dit soort arrangementen. Een snel riffje noodelen is peanuts vergeleken daarbij), stel je voor het het voelt om het zo te spelen, en terug te horen terwijl het precies klinkt zoals je wil dat het klinkt. Voel hoe je daarvan geniet, hoe je energie terug krijgt van het publiek... Voel het, zie het voor je, hoor het.

Als je dat gedaan hebt, speel het stuk dan.

De kans is groot dat, als je dit doet met een stuk dat je al goed in de vingers hebt, je ineens een verbetering gaat horen, die je met alleen oefenen eigenlijk simpelweg niet voor elkaar kunt krijgen. Dit klinkt zweverig, maar het werkt. Heeft alles te maken met jij, en je brein. En verbindingen die je met je muziek maakt.

[LGK]

Knap werk! Misschien een paar tips, probeer iets meer die duim in die bas snaren te leggen... om t zo maar even te zeggen.. daar mag iets meer kracht achter bij het boom chick gebeuren. Het klinkt sws iets netjes, misschien iets meer power achter je vingers ofzo .. naja ik doe het je iedergeval niet na, en aan dat verhaal hier boven heb je een stuk meer

[SaferSephy]

Thanks voor de tips guys. En inderdaad het vlakke dat merk ik ook in het stuk. Het is simpelweg zo tricky om een nummer als deze in 1 take zonder hickups te spelen dat je vaak niet met je hart speelt maar met je hoofd, waardoor je veel dynamiek en muzikaliteit kwijt raakt. Dat is, zoals Harald al aangeeft, het allermoeilijkste.

Het originele tab boek hoor ik weinig goeds over en ik heb wel eens de originele tabs van Only bekeken en die klopte van geen kant. Sterker nog, ik heb laatst de True fire les van Tommy's classical gas weten te bemachtigen en ook daar klopte relatief weinig van helaas. Dus tenzij de endless road tabs van betere kwaliteit... Maar goed zal eens wat reviews checken

Ik denk dat er meerdere lagen zijn in dit soort nummers en dat de reis om het te leren pas begint als je "de juiste vakjes" weet in te drukken. Echter is dat al een dermate lang traject dat je daar zelden aan toe komt helaas, maar goed, step by step!

[Harald]

Je moet die tabs van Tommy ook niet met live versies gaan vergelijken. De Classical Gas uitleg brengt je een heel eind op pad. Maar hij speelt dat soort nummers nooit exact hetzelfde... Klopte weinig van? Waar vergelijk je het mee dan? Steeds wisselende versies, dat kun je niet winnen.

De officiële tabs zijn het beste wat je gaat vinden. Mark Pritcher had de nodige ondersteuning van Tommy, inclusief gedetailleerde video's. Ik kreeg van iemand de truefire video's voor Little by Little, heb daar twee nummers nu redelijk goed van bekeken, en ben er behoorlijk enthousiast over. Met die video's ga ik niet eens naar de tabs kijken, terwijl die er wel bij zitten.

Uiteraard is er altijd wel weer iemand te vinden die het beter weet... daar zijn we gitaristen voor

[SaferSephy]

Je moet die tabs van Tommy ook niet met live versies gaan vergelijken. De Classical Gas uitleg brengt je een heel eind op pad. Maar hij speelt dat soort nummers nooit exact hetzelfde... Klopte weinig van? Waar vergelijk je het mee dan? Steeds wisselende versies, dat kun je niet winnen.

De officiële tabs zijn het beste wat je gaat vinden. Mark Pritcher had de nodige ondersteuning van Tommy, inclusief gedetailleerde video's. Ik kreeg van iemand de truefire video's voor Little by Little, heb daar twee nummers nu redelijk goed van bekeken, en ben er behoorlijk enthousiast over. Met die video's ga ik niet eens naar de tabs kijken, terwijl die er wel bij zitten.

Uiteraard is er altijd wel weer iemand te vinden die het beter weet... daar zijn we gitaristen voor

True Tommy speelt sowieso nooit "as the composer intended", en dat geldt ook voor zijn eigen muziek natuurlijk. Lastige is dat ik de live opnames vaak veel mooier vind, voornamelijk ook omdat je Tommy ziet spelen en vooral ook ziet genieten. Bijvoorbeeld de Classical Gas opname tijdens Woodsongs 245 is nog steeds mijn favoriet (vooral ook vanwege de geweldige Walk don't Run interlude), terwijl er waarschijnlijk qua kwaliteit veel betere uitvoeringen zijn. Nothing beats Tommy live

Vwb de nauwkeurigheid van de officiele tabs, dit kwam ik tegen op het officiele tommy forum, waar men aangaf dat deze tabs zelden compleet klopte. Ik heb zojuist wat Amazon reviews gekeken en hieruit blijkt dit nogal mee te vallen dus ga ze toch maar eens bestellen, en eens proberen of ik nog meer lagen van de ui kan blootleggen! Thanks weer Harald! (BTW volgens mij hebben wij ooit een podium gedeeld! Blues festival Zyfflich een aantal jaren terug, toen jij nog bij Tirotto speelde, zat ik in de band die eerder die dag ook in die gekke duitse schuur speelde. Small world )

[Harald]

Zyfflich, grappig festivalletje. Spelen in duitsland, neem je een poster mee zonder goed te kijken is die poster in het Nederlands... En we kregen een hotelovernachting in Nijmegen. Had voor mij niet echt gehoeven in dit geval. Maar vooruit. Geen idee meer hoe we die avond speelden. Zal niet echt in vorm geweest zijn, was ziek, en we kwamen van een optreden in Zoetermeer op dezelfde middag aan daar. Van wat voor ons zat hebben we dus ook niet echt iets meegekregen. Konden na aankomst zowat gelijk gaan eten, en dan spelen.

Wat tabs betreft, 100% nauwkeurig gaat eigenlijk nooit lukken, hoe goed je je best ook doet. Vergelijk maar eens verschillende boeken met SRV of Hendrix tabs. Enige zekerheid heb je pas als je het met de originele artiest kunt checken. En ook die zullen vaak geleidelijk aan dingen anders gaan spelen, als ze een nummer jarenlang live spelen. Ook nummers zonder improvisatie.

Ik vermoed dat klassiek de enige stijl is waar je van bladmuziek kunt verwachten dat die leidend is. Simpelweg omdat dat consequent vanuit de bladmuziek wordt gespeeld. Dat is het dichts bij "what the composer intended".

Vergelijk bij Tommy nummers door de jaren heen, en je hoort gewoon dat er van alles mee gebeurt. Vaak heeft hij ook verschillende opties, zoals bij classical gas. Walk don't run is op een zaterdag even makkelijk Saturday's for fighting van Elton John. En soms speelt hij een sectie wel of niet, doet een introotje met klassieke deuntjes wel of niet... om het over alle mogelijke kleine versieringen nog maar niet te hebben. Geef de man eens ongelijk, je moet het toch ook leuk houden! Bovendien, daarom blijft het ook leuk hem live te zien. Ben de tel al lang kwijt

[Fusion]

Lekker gespeeld! Mag idd net tikkie levendiger, maar verder goede uitvoering, relaxt.

@Harald: ik denk dat je niet helemaal bij meer bent wat modern 'shred werk' betreft, dat gaat echt wel wat verder dan heel snel de harmonisch mineur op en neer racen Maar verder moet je vooral muziek niet gaan vergelijken of zeggen 'dit is moeilijker' etc... heeft geen enkel nut :P

[Harald]

Zoals ik al zei

(maar zeker niet al het shredwerk)

No offence intended. Mal y soit qui mail y pense. Misschien moet je mijn post eens opnieuw lezen. Het gaat me er ook niet om om te vergelijken. Wel krijgt het gemiddeld stukje shredwerk hier sneller en meer aandacht dan veel van dit soort spul. Smaken verschillen natuurlijk, maar gitaristisch vaak onterecht...

Ik ken best wat fingerstyle gitaristen die op een elektrische gitaar een heel eind mee kunnen, omgedraaid, een shredder die echt overtuigend fingerstyle speelt, letterlijk niet één. Dan tel ik Jan Akkerman even niet mee bij de shredders. Steve Morse als tokkelaar, aardig, maar veel verder gaat het niet. Maar goed, dat is toch nog een stukje vergelijken.

[Cageman]

Zoals ik al zei No offence intended. Mal y soit qui mail y pense. Misschien moet je mijn post eens opnieuw lezen. Het gaat me er ook niet om om te vergelijken. Wel krijgt het gemiddeld stukje shredwerk hier sneller en meer aandacht dan veel van dit soort spul. Smaken verschillen natuurlijk, maar gitaristisch vaak onterecht...

Ik ken best wat fingerstyle gitaristen die op een elektrische gitaar een heel eind mee kunnen, omgedraaid, een shredder die echt overtuigend fingerstyle speelt, letterlijk niet één. Dan tel ik Jan Akkerman even niet mee bij de shredders. Steve Morse als tokkelaar, aardig, maar veel verder gaat het niet. Maar goed, dat is toch nog een stukje vergelijken.

Gitaristisch onterecht? Wut? Je zegt dat het je niet gaat om vergelijken en vervolgens geef je een (behoorlijk scheve) vergelijking. Smaken verschillen... en dan niks.

@SaferSephy: Knap gedaan.

En inderdaad het vlakke dat merk ik ook in het stuk. Het is simpelweg zo tricky om een nummer als deze in 1 take zonder hickups te spelen dat je vaak niet met je hart speelt maar met je hoofd, waardoor je veel dynamiek en muzikaliteit kwijt raakt. Dat is, zoals Harald al aangeeft, het allermoeilijkste.

Misschien is dit te obvious, maar waarom per se in één take, als dat zoals je zelf zegt, ervoor zorgt dat je te veel met je hoofd speelt?

Loeters,

Merijn